Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Başlığı şöyle düzeltirsek sana katılırım ehlisunnet ne diyosun...

Yani Resulun Uyduğuna Uymak....

Resule gönderilen kurana uymak (resulun de uyduğu gibi) farzdır..

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Mindar kardeşin teklifine  katılıyorum.Allah Razı olsun.

[002.285] : Peygamber, Rabb'inden ne indirildiyse ona iman etti, mümin'ler de. Hepsi, Allah'a, meleklerine, kitaplarına ve: «Peygamberleri arasında hiçbir ayırım yapmayız.» diye Peygamberlerine inandılar ve: «İşittik ve boyun eğdik, bağışlamanızı dileriz, ey Rabbimiz! Dönüş sanadır!» dediler.

Mutlu ve Esen kalın.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

MSER1 YAZDI:

Kur'an sürekli bizden düşünmeyi, akletmeyi istemiyormu, niye aklınızı biraz kullanıp düşünmüyorsunuz. Hadislerin peygamberden ikiyüz yıl sonra oluşturduğunu söyleyip diğer rivayetleri kabul etmiyorsunuz, halbuki biliyoruzki hadislerin ta Resulullah zamanında yazılmaya başlandığını bildiren rivayetler var, neden bu konuda hep tek görüşü benimsiyorsunuz elimizde bu konularla ilgili olarak tam ve eksiksiz bilgiler yokki.

Evet MSER1 neden akledip düşünmüyoruz ? .......... 

Hadislerin güvenilirliğinin deliline bakın. Hem de ibreti alem için bakın...

Rivayet edilen hadislerin güvenilir olduğu kanısını uyandırmak için yine bir rivayete sığınılıyor. Hadislerin ta Resulullah zamanında yazılmaya başlandığı rivayeti !

Hadis bir rivayet, onun güvenilirlik delili bir başka rivayet... 

Önce sahih hadisler Kuran'a uyan hadislerdir dediniz şimdi rivayet iskelesine yanaşmaya başladınız.

Peygamberimiz hadis yazdırdı ise nerede. Ebu Bekir mi Ömer mi kim yaktırdı o hadisleri. Onlar mı çiğnedi peygamberimizin emirlerini...

MSER1 YAZDI

Sen hala işin farkında bile değilsin ki kardeş, hadislerin tümden inkarı sonu Kur'an ayetlerinin inkarını getirecektir.Bunun örneğin günümüzde mevcut görmüyormusunuz.

Bu dünyadan Kur'an'ın hakimiyetini engellemek isteyenler, Kur'an merkezli bir din anlayışının yaygınlaşmamasını isteyenlerin tertiplediği bir oyun.

Kuranı yetersiz bulup Kuran ayetlerini görmezden gelenler, Kuranı anlaşılmaz, zor bulup Kuran ayetlerini görmezlikten gelenler kendileri değilmiş gibi, Allahın kitabı hadislere muhtaçmış gibi iddialar ileri sürenler, Kuran dinin tek kaynağıdır diyenleri, Kuran'ın hakimiyetini engellemekle suçluyorlar.

Yüzyıllardır hadis peşinde koşanlar içinde, hangi hadisin sahih hangisinin sahih olmadığını ayıranların sadece siz olduğunu sanıyorsunuz. 1200 senedir yapılamayan bu ayrımı sizin yapabileceğinizi mi sanıyorsunuz. Onların önünde de Kuran yokmuydu. Peki nedir bu Müslüman aleminin durumu ? Hadis bataklığının sadece çamura saplanmak olduğunun en iyi ispatı yaşananlar değil mi ? Kuran'daki Resul neyinize yetmiyor. 

En'am 38: .. Biz bu Kitap'ta, herhangi birşeyi ne eksik bıraktık ne fazla yaptık...

diyen Yüce Allah'ın sözüne söz mü eklemeye uğraşıyorsunuz.

Açıkça söylesenize KURANDA EKSİK VARMI ? YETERLİ ÖRNEK YOK MU ?  Mademki hadisleri dinin kaynağı olarak savunuyorsunuz. Mademki, hadisleri çıkarınca din eksik kalır diyorsunuz. Bunun anlamı Kuran'da anlatılan din yetersiz demektir. Aklınız bu kadarcığını da mı almıyor.

Allahım Sana, Kitabına, ve Resulüne yapılan iftiradan Sana sığınıyorum.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Elmuh cum

Ne demek istedğimi anladığını sanmıştım ama görüyorumki hala çarpıtıyorsun, Hadislerin toplanılması ve yazılması ile ilgil tüm görüşleri dile getirmemiştim o yazımda, sadece sizin benimsediğiniz görüşün dışında var olan bir görüşten birini dile getirdim ve hemen atladın üstüne Hz.Ebu bekrin ve Ömerin yaktırdığını dile getirdin.

Söylediğin doğru yani işin özü Resulullahın hadislerin yazılması döneminde izin vermediğini belirten rivayetler de var, şimdi bana hak verdinmi elmuhcum, bu görüşlerden neden birtanesini mutlak doğru kabul ediyorsunuz, yani bu nasıl mantıdır.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Alperen dostum,

Hz Muhammet A.S. döneminde yazılan hadislerin var olduğunu söyleyen rivayetler var, hadis kitapların karıştırırsan bunları görürsün, ama şu hadislerde var, Peygamberin bu hadisleri toplatıp imha ettiği, yazılımına izin vermediği rivayet eden hadislerde var

Erhan AKTAŞ'IN bir çalışmasını sizlere sunmak istiyorum.

Bilinen genel ve klasik tanıma göre sünnet: Peygamber (sav)'in söz, fiil ve takrirlerinin bütününü ifade eden terimdir. Sözcük olarak da: Alışılmış yol, tutulan yol, izlenen örnek, adet gibi anlamlara gelmektedir.

Bu genel çerçevenin içinde Peygamberin Kur'an'ı pratize etme şekline 'sünnet', söyledikleri sözlere de 'hadis' diye tanımlama yapabiliriz.

Yukarıdaki tanımların geçerli ve doğru olduğunu kabullenirsek, o zaman sünneti de hadisi de yok saymak, inkar veya reddetmek demek Peygamberi devre dışı bırakmak demektir. Ki bu da dinin bir kısmını yok saymayla eş değer bir cürümdür. Zira, Peygamberin fonksiyonel gerçekliği Kuranla sabittir. Kur'an varsa Peygamber de vardır;Peygamber varsa yaptıkları ve söyledikleri de vardır. Bu bir hakikattir.

Sünnet ve hadis konusu 1400 yıldır Müslümanlarca üzerinde en çok tartışılan ve konuşulan bir konudur. Ne yazık ki yapılan bütün çalışmalar, konunun açıklığa çıkmasına bir katkı sağlamamış, daha da tartışılır hale getirmiştir. Herkes kendi yanındakini doğru, diğerlerininkini yanlış ve islam dışı olarak nitelemektedir. Aslında bu fazla yadırganacak bir şey de değildir.

Çünkü kaynak olarak sıralamada birinci, fakat başvuruda sıralamaya bile alınmayan Kur'an, doğru anlaşılmadıkça ve sıralamada olduğu gibi kaynak alınmada da birinci sıraya konulmadıkça doğru bir sonuç elde etmek mümkün olamaz. Ne zaman ki Kur'an ölçü olarak alınır; doğru ve yanlış ona göre belirlenmeye başlanırsa, ancak o zaman sünnet ve hadis de gerçek anlamını bulur ve dindeki gerçek işlevine kavuşur.

Sünnet ve hadis, İslam'ın ilk yıllarında, daha doğrusu Peygamber hayatta iken, kavram olarak tanımları yapılmış ve kayda geçirilmiş şeyler değildi. Kur'an'dan sonra İslam'a referans olarak alınan sünnet ve hadisin kavram olarak tanımlarına, dileyen dilediğince anlam vermiş ve verdiği anlama göre de bir inanç şekli ortaya koymuştur. Sözlük tanımları üzerinde hemen hemen aynı şeyler söylenirken; kavramsal tanımlarda aynı birliktelik sağlanamamıştır.

Günümüzde ise yeniden Kur'an'a dönüş hareketi ile beraber, zaman içinde İslami anlamları ya 'tamamen kaybolmuş' veya 'kısmen İslami olan' inançlar, Kur'an'a göre sorgulanmaya başlanmış; Kur'an'a uygunluk esası çerçevesinde her şey gerçek anlamına göre anlaşılmaya ve değerlendirilmeye başlanmıştır.

Tarihi süreç içinde, Müslümanlar belki de ilk kez ve bu oranda ciddi bir şekilde Kur'an'a dönüşü yaşamaya başladılar denilebilir. Ölçü Kur'an alınınca, İslam adına İslam'a sokulan ne kadar bid'at ve hurafe varsa, onların İslami olmadıkları anlaşılmaya başlanmış ve Müslümanlar Kur'an'm öngördüğü bir bakış açısına kavuşmuşlardır.

İsminden başka İslam'la hiçbir ilgisi olmayan, 'sözde İslami olan' anlayış ve düşünce sahipleri Mekkeli Müşriklerin benzeri bir tutumla, yeniden Kur'an'a dönen Müslümanları suçlamakta ve 'İslam adına' gerçek İslam'a ve taraftarlarına çok çirkin iftiralarda bulunmaktadırlar.

Öyle anlaşılıyor ki, Sünnet ve Hadis konusu doğru anlaşılmadıkça, İslami anlayışın Kur'an'la bütünleşmesi mümkün olamayacaktır. Ve 'Kur'an İslamı' ile 'sünnet ve hadis adına uydurulmuş İslam' olmak üzere, birbirinden farklı iki ayrı İslam varlığını sürdürmeye devam edecektir.

Sünnet ve hadisi Kur'an açısından tanımlayıp gerçek anlamlarına göre değerlendirmeden "sahih bir inanca" sahip olmak mümkün değildir.Yapılan bu değerlendirmeden ve tespitlerden sonra sünnet ve hadisi Kur'an'i açıdan tanımlamaya çalışalım:

Sünnet:

Sünnet, Peygamber(sav)'in insan olma sıfatıyla şahsına ait yaptıkları şeyler değil; peygamber olarak, Allah'ın hükümlerini, yani Kur'an'ı pratize etmesi ile din adına yaptığı, uyguladığı ve yaşanarak bize ulaşan hal ve hareketlerdir. Peygamberin kişisel olarak yaptığı şeyler bu tanımın kapsamı dışındadır.

Peygamber, Allah'ın hükümlerini pratiğe geçirmede bizim için örneklik teşkil etmektedir. Ve Peygamber, 'elçi Muhammed' olarak yaptıkları ile bizim için bağlayıcıdır, 'insan Muhammed' olarak yaptıklarını yapmak gibi bir sorumluluğumuz yoktur. Sünneti Kur'an'ın pratize edilmesi olarak görüyor ve bu pratiğin de yaşanarak bize ulaştığını kabul ediyoruz. Bu anlamı ile hadis de sünnetin kapsamı dışındadır.

Sünnetin tanımını şimdiye kadar yapılan tanımlardan ayırıyor ve İslami anlayışımıza uygun olarak sünnete: 'Peygamberin Kur'an hükümleri ve bu hükümler çerçevesinde dine dair kuralların uygulanış biçimidir' diyoruz. Yani, hükmü Allah'a ait olup ta uygulaması da Peygamberce yapılan davranışa sünnet diyoruz. Namazın rekat sayısı ve kılınma biçiminde olduğu gibi.

Bu yönü ile Peygamber ve sünneti bizim için bağlayıcı olup, onsuz İslamı yaşamamız mümkün değildir. Ayrıca Peygamberin kendi yorumu ile hayata geçirdiği ve yaşanarak sürdürülen eylemleri de sünnet kapsamındadır. Bu eylemler söz ile(hadisle) bize intikal etmiş de olsa pratiğe geçirildiği için sünnet sayılmaktadır. Bu tanımın dışında kalan eylem ve sözleri sünnetin kapsamı içinde görmüyoruz.

Hadis:

Hadis: Pratiği olmayan ve yaşama geçirilmemiş, rivayet olarak bize intikal etmiş "Peygamber(sav)'in söylediği söylenen sözlerdir." Söz (hadis), sünnet gibi değildir. Zira söz, bir konu ile ilgili bir kez söylenmiştir. Sünnet ise sürekli ve defalarca tekrar edilerek(yaşanarak) bize kesin bir bilgi(mütevatir) olarak ulaşmış ve sabitleşmiştir. Söylenen sözü dinleyen veya duyan, onu bir başkasına aktarırken sözün orijinalini değil, sözden ne anlamışsa, aklında ne kalmışsa, onu aktarır. Çünkü, insanın yaradılışı gereği bir şeyi olduğu gibi (tamamıyla) aklına yerleştirmesi ve bir başkasına da orijinal biçimi ile aktarması mümkün değildir. Kişi, ancak kendisine söylenenden veya duyduğundan ne anlamışsa onu aktarır.

Onun için "hadisleri, Peygamberin sözleri olarak değil, peygamberin söylediği söylenen sözler" olarak tanımlamak gerekmektedir.

Bu konumu ile hadislere, içinde Peygamberin sözleri olabilir ihtimali ile bakmaktayız. Zira, Kur'an'dan sonra İslam'ın ikinci derecede kaynağı kabul edilen "Kütüb-i Sitte" diye anılan hadis kitaplarına baktığımızda bu kitapların ortalama hicri 200. yılda yazıldığını ve derlendiğini görmekteyiz. Ayrıca bu kitaplardaki sekiz bin - on bin civarındaki hadisin yüz binlerce (yedi yüz bin - sekiz yüz bin) hadisin içinden seçildiği eser sahiplerince ifade edilmektedir. Şimdi peygamberden yaklaşık iki yüz yıl sonra ve bir milyona yakın hadis içinden sekiz bin -on bin hadisin seçilmiş olması bu konudaki haklılığımızı pekiştirmektedir. Öyle ya, bir milyona yakın uydurulmuş hadisin içinden doğru olabilir diyerek tekrarları da saymazsak dört bin, beş bin civarında hadis seçilerek kayda geçirilmiştir. Bu oran bile hadisler konusunda nasıl bir çıkmazla karşı karşıya bulunduğumuzu açıkça ortaya koymaktadır.

İşin diğer bir boyutu da, sahih diye kitaplarda yer etmiş hadislere baktığımızda bir çoğunun Kur'an'a açıkça ters olduğu görülmektedir. Peygamberin Kur'an'a ters bir şey söylemesinin mümkün olmadığı gerçeği göz önünde bulundurulursa, bu kitaplarda yer etmiş bir çok hadisin de uydurma oldukları rahatlıkla söylenilebilir.

Hadisleri değerlendirirken şu gerçeği göz önünde bulundurmada yarar var. Hadisleri 'gerçeğe yakınlığına' göre üç bölüme ayırmak gerekir:

1- Sahabenin kendisinin de Peygamberle birlikte yaptıkları şeylere ait rivayetler.
2- Yapıldığına tanık olunan bir hareketin rivayet edilmesi.
3- Herhangi bir şey ile ilgili Peygamberden duyulan veya duyanlardan aktarılan sözler.

Bir kimse, yaptığı bir hareketi bir başkasına aktarırken daha az yanılır. Bu gerçekten yola çıkarak diyoruz ki-Peygamberle birlikte yaptığı bir işi başkasına aktarmada daha az yanılma olduğundan, bir hareketi anlatan hadis, sadece duyduğunu aktaran hadis gibi değildir. Keza, insan gördüğü bir şeyi de, duyduğu şeyden daha az yanılma payı ile ifade eder. O bakımdan hadis, yapılan veya görülen bir işi aktarıyorsa, bu hadis, sadece duyulan bir sözün rivayeti olan hadisten doğruluğu açısından daha güçlüdür.

Şu da bir gerçektir ki hiçbir hadisin Peygamber(sav)'e ait olduğu konusunda kesinlik yoktur. Bütün sözler rivayete dayanmaktadır. Rivayete dayanan bir şeyde de zann(sanı) vardır. Bu bakımdan gerek sünnet ve gerek hadis inançta (itikad'da) esas alınmaz. Amelde ise yukarıda tanımlanan biçimiyle sünnet bağlayıcı özelliğe sahiptir. Hadis ise, yöntem olarak herhangi bir konuda bilgi olarak değerlendirme amacıyla kendisine gidilmesi gereken bir kaynaktır.

Zira iman etmek, kuşkusuz olmayı; yüzde yüz emin olmayı gerektirir. Bu eminlik özelliğine ise yalnızca Kur'an sahiptir. Çünkü, Kur'an Allah tarafından korunmuştur. Hadis ise, ne Kur'an gibi korunmuş, ne de Peygamberimiz zamanında kayda geçirilmiştir. Peygamberimizin vahiyle karıştırılabilir endişesi ile kendisine ait sözleri yasaklaması bilinen bir gerçektir.

Kur'an'ın pratize edilişi olarak tanımladığımız Sünnet ise, Kur'an gibi olmasa da yaşanarak bize kadar ulaşmıştır. En azından sünnete konu olan yapılan işin hükmü Kur'an'da olduğundan dolayı doğruluğu sabittir. Ancak zamanla bazı değişikliklere uğramış olabilir. Yine de hükmü Kur'an'da olduğundan Müslümanları bağlayıcı özelliğe sahiptir.

Şu gerçek çok iyi kavranmalıdır: Eğer, Hadis İslam’ın olmazsa olmaz şartı olsaydı tıpkı Kur'an gibi koruma altına alınırdı. Oysa mevcut kaynaklara göre hadis yüz, yüz elli yıl sonra derlenmeye ve yazılı metinlere geçmeye başlanmıştır.

Bu işi yapanların ifadelerine göre bize sunulan hadisler yüz binlerce hadisin içinden seçilmiştir. O bakımdan hiçbir hadis'e kesinlikle Peygamberin sözüdür denilemez. Ancak Peygamberin sözü olma ihtimali vardır denilebilir, ihtimaller de inanca esas teşkil etmeyeceğine göre hadislere ancak yararlanma amacıyla gidilmelidir.

Bu anlayış, sünneti ve hadisi dışlayıcı bir anlayış değil; tam aksine onlara gerçek anlamlarını, işlevlerini kazandıran bir anlayıştır. Değil sünnet ve hadisi dışlamak, Müslüman, Kur'an'ca belirlenen alanların dışında kalan konularda birşey yaparken bu işin daha önce nasıl yapıldığının bilgisine ulaşmayı gerekli görmelidir. Ve öncelikle Peygamberin, ashabının, kendisinden önce yaşamış İslam alimlerinin yaptıklarına ve düşüncelerine bakar; onlardan da yararlanarak karar verir. Değil Peygamber(sav) ve sahabesi, en sıradan birisinin bile ne düşündüğünden, nasıl yaptığından yararlanmak Müslüman için kaçınılmaz bir zorunluluktur. Burada dikkat edilmesi gereken şey bu yararlanmada Kur’an'ın ölçü alınmasıdır.

Doğruyu ve yanlışı, iyiyi ve kötüyü, yapılması ve kaçınılması gerekenleri belirlerken geçmişin bilgisine ihtiyaç vardır. O bakımdan Peygamberin elçilik ve insani boyutundan da, hadisten de, ashabının söyledikleri ve yaptıklarından da, İslam alimlerinden de yararlanılmalıdır. Ancak, Kur'an'a uyanlar alınmalı: Kur'an'a rağmenlik taşıyanlar veya uymayanlar atılmalıdır.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

                    Alıntı:İSLAM DİNİNİN ÖĞRENİLMESİNDE KAYNAK SORUNU

                                              EBU HUREYRE KİMDİR?