Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Kuran’da Evrim/tekamül!.. yada

Yaratan’ın! Yaratılış sürecinde, yaratıkları üzerindeki takdirinin seyri:

Ön söz

Ön yargılardan!

Şartlı yaklaşımlardan!

Basmakalıp görüşlerden!

Taklitçi zihniyetten!

Şablonculuktan!

Körü körüne bağlanmaktan ve kovulmuş şeytandan Allah’a sığınırım!

Peşinen şunu ifade edelim ki! Bu zaaf dolu çalışmada yer alan görüş ve düşüncelerimiz % 100 haktır!.. Allah c.c bunun böyle anlaşılmasını murat etmiştir!. Söylediklerimiz mutlak doğrudur ve bundan âlâ doğru, bunun üstünde görüş yoktur!.. Diye bir iddiamız elbette olamaz.

Her şeyden önce biz insanız! Yanlış yaparız kasıtlı olmasın! Hata yaparız ısrarcı olmasın! Kusurumuzu başkalarına bulaştırma olmasın! Ne benim görüşüm başkasını bağlasın, ne de başkasının görüşü olmazsa olmaz olsun.

Burada yer alan görüş ve düşünceler, bizim başta Kuran’dan olmak üzere, edindiğimiz bilgiler ışığında, kapasitemizi zorlayarak inatçı bir azimle, idrak çatlatırcasına anlamaya çalıştıklarımızdan ibarettir.

Savımızda illa doğru budur ve değişmez gibi bir yanlışa düşmekten Allah’a sığınırım!  Biz ancak şunu deriz; bugün geldiğimiz nokta burası, yarın daha bir doğruyu yakalarsak onu tercih ederiz. Çünkü değişik görüş ve düşüncelere değer vermezsek! doğruları yakalamada tarafsız olamayız. “bir bilenin üzerinde de bir bilen vardır” 12/76

Bir dostun da dediği gibi,

Kusursuzluk sadece Allah’a mahsustur.

En doğrusunu bilen Allah’tır.

Öncelikle yaratılmış olan her varlığın, canlı yada cansız, zahir yada batın, hareketli yada durağan, küçük yada büyük, kütlesi çok yada hacmi büyük, sıcak yada soğuk, vs.. temelde neden meydana geldiği, hangi dönüşümlerden geçtiği, yeryüzünün yaşama elverişli hale gelmesi, hayatın/canlılığın nasıl başladığı, bitki ve hayvanların nasıl geliştiği, insanın sahneye çıkışı, Adem’e ruh üflenmesi, meleklerin ona secde etmesi ve İblis’in secde etmemesi, halifeliğin verilmesi, Adem ve eşinin cennete yerleştirilmesi ve orada yasak ağaçtan yemeleri, insanlığın üremesi ve ahseni takvim olması. Bu konular bir biriyle bağlantılı, bir birini açan ve destekleyen, insanlık tarihini ihbar eden zincirin halkalarıdır.

Sözü fazla uzatmadan, insanın ve canlılığın yaratılmasında, dinin ve bilimin aslında çelişmemesi gerçeğinden hareketle, (çünkü evrende, insanda, akılda, ilimde, bilimde, dinde, cinnde insde Allah’ındır) dinin ve bilimin bu konuda neler dediğine bakalım.

Kur’an’ın ışığında ilerleyerek, hayal gücümüzün de yardımıyla, varlık âlemine ve insanlık tarihine yolculuk yapalım.

Bu yolculuğu yaparken, yolumuzu aydınlatan bize kılavuzluk edecek olan,

Kur’an (İlahi vahiy) Bilim (Metotla elde edilen ve bazı pratiklerle ispatlanan yüksek olasılıklı gerçekler) İnsanlık tarih tecrübesi ve evrensel ahlak ilkeleri (İlk insanlık ailesinden günümüze kadar gelebilen tarih ve tecrübeler) Değişmez yasalar (Fizik kuralları, insanın vicdanı/fıtratı, evrende tüm iş ve oluşun tamamı) Bunların tamamını değerlendirmeye tabi tutacak olan aklımız olacaktır.

İşleyeceğimiz ana başlıklar

Cinne vel inse  (ins ve cinn)

Canlılığın başlangıcı

Bitki ve hayvanlar

İnsanın oluşumu/yaratılışı,

Âdeme ruh üflenmesi

Evrimde terfi dönemi

Âdem ve eşinin cennet maceraları

İlk inen vahiyden son inen vahye kadar ve günümüze kadar evrim süreci:  

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Cinne vel inse  (ins ve cinn)

Hakkı Yılmaz   http://www.istekuran.com

İns, İnsan:

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Canlılığın başlangıcı

Rabbiniz o Allah'tır ki, gökleri ve yeri altı günde yaratmış, sonra da arş üzerinde egemenlik kurmuştur. Geceyi gündüze bürüyüp örter. O bunu, bu da onu aralıksız ve titiz bir biçimde kovalar durur. Güneş, Ay, yıldızlar O'nun emrine boyun eğmiş. Gözünüzü açın; yaratış da O'nundur, emir veriş de. Âlemlerin Rabbi olan Allah çok yücedir. (7 Araf 54)

Bundan yaklaşık olarak 16 milyar yıl önce, sonsuz yoğunluk ve sıfır hacim! yani hiçbir şey yokken büyük bir patlama olmuş (Big bang) bu patlamanın oluşmasıyla enerji/cnn madde/ins zaman ve dolaysıyla evren meydana gelmiş ve bu patlamanın etkisi ve hızıyla da genişlemektedir. Bu güne kadar gelen zaman bundan sonrada aynı hızla taktir edilen yere (kıyamete) akıp gidecektir.

Sonra buhar/duman halindeki göğe yöneldi de ona ve yerküreye şöyle seslendi: "İsteyerek veya istemeyerek gelin!" Onlar şöyle dediler: "İsteyerek geldik!" (41 Fussilet 11)

Allah'tan hak bir vaat olarak hepinizin dönüşü yalnız o’nadır. Yaratılışı başlatır, sonra yarattıklarını varlık alanına ardı ardına çıkarır ki, iman edip hayra ve barışa yönelik amelleri yerli yerince sergileyenleri ödüllendirsin. Küfre dalanlara gelince, onlar için, nankörlük edip gerçeği örtmeleri yüzünden, kaynar sudan bir içki ve acıklı bir azap öngörülmüştür. (10 Yunus 4)

Yaşadığımız dünya bir zamanlar büyük bir parçadan koparak, güneşin yörüngesine yerleşmiştir. O zamanlar (yaklaşık olarak 5 milyar yıl önce) bir ateş topu olduğu için, yaşam denen hiçbir şey yoktu, yani canlılık yoktu. Yüz binlerce yıl yandı yandıkça içerisindeki sular buhar oldu yağmur yüklü dev bulutlar oluştu. Yüz yılarca yağmurlar yağdı, şimşekler çaktı, yağmurlar ateş topu olan dünyayı söndürüyor ve yaşama hazırlıyordu, şimşekler/yıldırımlar yaşamı oluşturacak altyapıyı hazırlıyordu.

Bu hazırlık çok uzun bir zaman almıştır. Dünyanın yaşıyla canlılığın yaşını kıyaslarsak, canlılığın yaşı dünyaya oranla %10 a tekâmül eder, insanlığın yaşıyla canlı varlıkların başlama zamanını kıyaslarsak canlılığın başlangıcına oranla insanlığın yaşı %0,6 ya tekâmül eder, dünyanın yaşıyla insanlığın yaşını kıyaslarsak insanlığın yaşı dünyaya oranla %0,06 yani binde bir oranından düşüktür. Şöyle bir kıyas yaparlar evrenin yaşını bir güne sığdıracak olursak; yani örneğin evrenin 24 saattir var olduğunu düşünün, ozaman dünyanın yaşı 7 saat, canlılığın yaşı 40 dakika, insanlığın yaşı 24 saniyeye karşılık gelir.

Evrenin yaşıyla insanlığın yaşını kıyasladığımızda, insanlığa kayda değer bir zaman dilimi çıkmıyor. İnsanın üzerinden, henüz kendisinin anılan bir şey olmadığı uzun bir süre geçmedi mi? (76 İnsan 1) Kuran’da ilk canlanmayla ilgili iki ayette bir birini takip eden canlanma oluşumundan bahseder.

Biri 55 Rahman 15 “mâricin” diye bir sözcük geçer, anlamı: (yüksek voltajlı elektrik, karıştıran dev enerji)

Bir diğeri de 15 Hicr 27 “semum” diye geçer, anlamı: (içe işleyen derilere nüfuz eden hararet)    

Şimdi bu iki ayetin ışığında canlılık nasıl başlamış onu irdeleyelim.

Cann yaratılıyor (canlılığı oluşturacak olan atomlar yaratılıyor)

Not: bu ayetlerdeki “canne” sözcüğünü cin diye çeviri yapanların çevirileri hatalıdır. Doğrusu canlılığı, yaşamı olmalıdır.

Ve hale kalcanne min “mâricin” min narin.

Cann da (canlılığı/yaşamı) dumansız (yüksek voltajlı elektrik, karıştıran dev enerji) ateşten yarattı. (55 Rahman 15)

Yukarıda ki ayette geçen  “mâricin”    sözcüğünün anlamı, yani dilimizdeki karşılığı, yüksek voltajlı elektrik, karıştıran dev enerji demektir. Bu kelimeyle ilgili E.H.Y tefsirinde yer alan anlamalardan biriside budur.

E H YAZIR  Bir mâriç ateşten, birinci ibtidâiyye, ikinci beyaniyye olarak bir mâric ateşten demektir. Burada mâric iki mânâ ile tefsir edilmiştir. Bazıları asıl mânâsı, ızdırap anlamını ifade eden merec'den, halis ateş ya da dumansız sâfi alev demek olduğunu söylemişler, bazıları da merec'in asıl mânâsının ihtilât (karışma) olması itibariyle, mâric'in muhtelit (karışık) dumanlı bir ateş olduğunu ifade etmişlerdir….

Bundan başka mâric "merc"den müteaddi olarak haltedici yani karıştırıcı mânâsına da gelebilir ki bu da ateşin, yani hararetin eşya üzerindeki kimyevî bir özelliğini belirtmiş olur.  E H YAZIR ilgili ayetin tefsiri.

Rahman suresi 15. Ayete ve bilimin ortaya koyduğu verilere baktığımızda, Ayette: yüksek dereceli parlak ateş (“mâricin”: yüksek voltajlı/enerji dumansız ateş)

Bilimde: yıldızlarda yüksek enerjiyle üretilen yaşam kaynağı atomlar, yıldırımların oluşturduğu bileşikler, yaşamı oluşturan alt yapı.

Süper nova diye adlandırılan yıldızlar, yüksek enerji sebebiyle canlılığı oluşturacak atomları meydana getirmiştir.

Yüksek enerjili yıldızlar genişlemesi durunca içe doğru büzüşürler, hararet artarak yüz milyon derecenin üstüne çıkar, böylece hidrojen yanmasının sonucu oluşan Helyum, yakıt olarak devreye girer, o zaman bir dizi nükleer reaksiyon, daha önce görülmeyen bazı bileşimlerin ortaya çıkmasını sağlar. Üç helyum atom çekirdeği birleşip karbon çekirdeğini, dört helyum birleşip oksijen çekirdeğini oluştururlar, böylece, milyonlarca yıl boyunca yıldızın merkezi karbon ve oksijen çekirdekleriyle dolar.

Yaşamın kaynağı olan atomlar oluşmuştur artık. Büzüşme devam ettikçe ısı daha da yükselir ve belli bir sınırdan sonra patlar, oradan kopan parçalar diğer yıldızlara ve gezegenlere gider. Gezegenimize bu yıldızlardan yaşamın kaynağı karbon ve oksijen gibi atomlar gelmiştir. Aslında doğada bulunan bütün atomlar yıldızlar tarafından üretilmektedir. Dünyamızdaki demir de bu nova yıldızlarından gelmiştir. Yada gezegenimiz bu yıldızlardan kopan parçadır.

Ayrıca yanardağların püskürtmesi ile su kabarcıkları dev bulutların oluşması ve yüz yıllarca yağmurlar yağması ve şiddetli yıldırım/şimşek (çok yüksek voltaj/enerji) dünyadaki yaşamı oluşturacak bileşenleri oluşturmuştur.

Şimdiye kadar gelinen süreç, aklımıza şu soruyu takıyor! Acaba Rahman 15. ayette “mâricin” ateşi bu nova yıldızlarının ve yıldırımların açığa çıkardığı yüksek voltajlı karıştırıcı dev enerji olmazmı!? Alman bilim adamının deneyini sizlerle paylaşmak istiyorum.

http://www.historicalsense.com/Archive/Fener7_2.htm

1952 yılında, genç kimyacı Stanley Miller, yaşam öncesi koşulları laboratuarda yaratma deneyi gerçekleştirdi. Bir cam balona ilkel dünya atmosferindeki gazları-metan, azot, hidrojen, su buharı- doldurdu, biraz da karbondioksit ekledi. Okyanusa benzetmek için balonu suyla doldurdu. Enerji vermek için ısıttı ve bir hafta boyunca, şimşek ve yıldırım etkisi elde etmek üzere, içinde kıvılcımlar çaktırdı. Deney sonunda balonun dibinde kırmızı-turuncu bir çökelek belirdi. Bu madde canlılığın ana bileşenleri olan amino-asitler içeriyordu. O güne kadar, kimse bunların bu kadar basit elementlerle yaratılabileceğini düşünmeye cesaret etmemişti. Cansız madde ile canlılık arasında ilk köprü kurulmuş oluyordu.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Bitki ve hayvanlar

Canlılık varlık âlemine gelirken nasıl bir yasanın rotasını izlemiş ve boy göstermiştir, hangi canlı varlık, ne tür bir yol izlemiş, hangi merhalelerden evrelerden geçirilmiştir; bakteriler, yosunlar, bitkiler, hayvanlar ve insanlar, varlık âlemine gelirken nasıl bir seyir izlemiştir?

İnsanın yaratılışıyla ilgili kimler doğru söylüyor!?

Canlılar varlık âlemine, evrimleşerek mi geldi, yoksa başlangıçta her canlının atası ayrı ayrı yaratıldı ve türedimi?

Tarih boyunca tek Tanrı inancına sahip olanlar (theist), doğrumu anladılar kendilerine gelen vahiy ve dolaysıyla canlı varlıkların, bunun içinde de insanın yaratılışını!?

Evrim teorisini ortaya atanlar, canlılığın evrimleşerek bu güne geldiği iddiasında yanılıyorlarmıydı? Böyle bir düşünce ortaya attıkları için, Allah’ı inkâr mı ediyorlardı? Yoksa bu teoriye ateistler sahip çıktıkları için böylemi anlaşıldı?  

Evrim doğruydu da, din adamları yanlış mı anladılar? Belki de ilahi hitabın bu yönünü derinlemesine anlamak için bilimin bu günkü seviyeyi yakalaması gerekiyordu. Acaba yeniliklere, dolaysıyla teknolojiye ve bilme yetişemediler mi?

Soruları çoğalta biliriz, fakat gerçeğe müspet yâda menfi bir etkisi olmayacaktır. Bu soruların daha önce sorulup cevabı aranması gerekirdi. Neden sorulmadı? bilim adamları neden bu konuda dinin ne dediğini incelemedi vs..vs .. Elbette bunların nedenlerin sonuçlarını burada tartışmayacağız, biz gerçeğin, sadece gerçeğin peşine düşeceğiz ve gerçeği ortaya çıkarmaya çalışacağız inşallah.

Müslümanlar birçok konuda olduğu gibi bu konuda da (yaratılış yasaları, evrim) aynı hatayı yapmışlardır. Gelişen yeniliklere bigâne kalmışlar, kendini sürekli yenileyen hayatın temposuna ayak uyduramamışlardır.

Teknoloji ve bilim geliştikçe hayatın sorun ve problemleri de hızla gelişip değişmişti, fakat maalesef içtihatlar (yeni yorumlar) aynı oranda yenilenip gelişmemişti ve modern hayatın getirdiği sorun ve problemlere cevap veremez hale gelmişlerdi. 

Oysa ilahi hitabın serüveni ilk inen vahiyden son inen vahye kadar hep hitabını geliştirerek, basitten daha bir şümullü ve kapsamlı olmaya doğru yelken açmıştır. Çünkü insanlık gelişme gösterdikçe vahiyde o oranla gelişerek yenilikler ortaya koymuştur. Kuran’ı gereği gibi okuyanlar iyi bilirler ki; bilim, teknoloji, geliştikçe, Kuran’ın ilk indiği günden bu güne kadar anlam alanı gelişmiş ve genişlemiştir.

Kuran’ın bazı ayetleri, bilim gelişme gösterdikçe, yeni keşifler yapıldıkça daha iyi anlaşılmıştır.

İlk zamanlar yaratılış serüveninin evrim olduğunu Kuran’dan çıkarmak mümkün değildi, öyle ki bunun için bilimin ilerlemesi gerekiyordu, ama şimdi bilim yaratılışın seyrini keşfetmiş, ilahi hitabın yaratılışla ilgili söyledikleriyle, bilimin yaratıklar üzerindeki keşfi örtüşür hale gelmiştir.

Canlılığı oluşturacak atomlar, yıldızdan kopan dünyamıza ya kendisiyle birlikte, yada sonradan süper nova yıldızlarının patlaması sonucu uzay boşluğuna dağılan ve oradan da gezegenimize düşen gök taşlarıyla geldi.

Her halükarda canlılığı oluşturan atomlar, “MÂRİCİN” ateşinden süper nova yıldızların yüksek enerjisinden yaratıldı ve gezegenimize geldi.

Yanardağ püskürmeleri dev bulutlar şimşekler/yıldırımlar yıllarca yağan yağmurlar canlılığı oluşturacak ana bileşenleri oluşturuyordu.

Zincirleme evrim/tekâmül gelişe gelişe dünyayı canlılığa hazır hale getirdiler: Yanar dağlar su kabarcıklarını gökyüzüne gönderiyor, dev bulutlar yıllarca yağmurlar yağdırıyor, okyanusları oluşturuyordu. Bu oluşum çok uzun yıllar devam etmiş, dünyanın 4/3 sularla kaplanmasına neden olmuştu.

“Görmedin mi, Allah, bulutları sürüyor, sonra onları kaynaştırıp iç içe sokuyor, sonra onları birbiri üstüne yığıyor. Nihayet, onların arasından yağmurun çıktığını görüyorsun. Gökten, ondaki dağlardan bir dolu indiriyor da onunla dilediğini çarpıyor, dilediğinden de onu yan geçiriyor. Onun şimşeğinin parıltısı, neredeyse gözleri alıp götürecek. Allah, geceyle gündüzü evirip çeviriyor. Gözleri olanlar için bunda elbette bir ibret vardır.” (24 Nur 43,44)

Hatırla o zamanı ki Rabbin meleklere, "ben, kupkuru bir çamurdan, değişken, cıvık balçıktan bir insan yaratacağım" demişti.

"Onu, amaçlanan düzgünlüğe ulaştırıp öz ruhumdan içine üflediğim zaman, önünde hemen secdeye kapanın."

Meleklerin tümü, toplu halde secde ettiler.

İblis müstesna. O, secde edenlerle beraber olmaya karşı çıktı.

(15 Hicr 26-31)

Hani Rabbin meleklere şöyle demişti: "Ben çamurdan bir insan yaratacağım."

"Onu kıvama erdirip içine ruhumdan üflediğimde, önünde secde ederek eğilin."

Meleklerin tümü, toplu halde secde ettiler.

İblis etmemişti. O, kibre sapmış ve inkârcılardan olmuştu.

(38 Sad 71-74)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İnsanın oluşumu/yaratılışı,

Canlılık varlık alemine gelmeden önce, bir canlının ömrüne kıyasla, çok uzun zaman geçmiştir. Bu canlılığın içerisinde insanın oluşumunu (evrimini) tamamlaması daha bir uzun zaman olmuştur.

“İnsanoğlu, var edilip bahse değer bir şey olana kadar, şüphesiz uzun bir zaman geçmemiş midir?” (76/ İnsan 1)

Bundan iki mana çıkabilir; Biri evrenin ilk başlangıcından insanlığın var edilmesine kadar geçen zaman, bir diğeri de canlılığın oluşumundan insanın tekâmülüne kadar geçen zaman. Her iki manada da insanlığın bakışıyla uzun zamanı ifade eder.

"Ne oluyor size de Allah için bir vakar ümidinde olmuyorsunuz?" "O ki, sizi (bir evrimle) halden hale/evreden evreye geçirerek yarattı." "Görmediniz mi, Allah yedi göğü ahenkli bir bütün olarak nasıl yarattı?" "Ve Ay'ı, bunlar içinde bir nur yaptı ve Güneş'i bir kandil haline getirdi." "Ve Allah sizi bir bitki olarak yerden bitirdi." "Sonra sizi yere geri gönderiyor ve sonra bir çıkışla tekrar çıkarıyor." (71/Nuh 13-18)

Bulunduğumuz noktadan zamanı ve gelişmeleri hayal gücümüzün yardımıyla bir film şeridi gibi geriye doğru saralım.

Yaklaşık olarak insanlığın ilk yaratılışına ulaşmak için 3 milyon, canlıların sudan karaya çıkışına 500 milyon, canlılığı oluşturacak organizmanın yaratılışına ulaşmak için 3 milyar, güneş sistemimizin ve dünyanın oluşmasına ulaşmak için 5 milyar yıl ve evrenin ilk yaratılmasına (büyük patlamaya) gitmek için 16 milyar yıl geri gitmemiz gerekir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Âdeme ruh üflenmesi

Hatırla o zamanı ki Rabbin meleklere, "ben, kupkuru bir çamurdan, değişken, cıvık balçıktan bir insan yaratacağım" demişti.

"Onu, amaçlanan düzgünlüğe (evrimine/tekâmülüne) ulaştırıp ruhumdan üflediğim zaman, önünde hemen secdeye kapanın." (15Hicr28,29)

Çamurdan yaratılarak evrimleşen insan ruh üflenince Âdem olmuştur. Peki, bu olaya nasıl ve ne şekilde olmuştur? Evrimini tamamladığı için mi ruh üflenip Âdem olmuştur, yoksa ruh üflendiği için mi Âdem olmuştur?

Allah’ın evren üzerine koyduğu yasalar ardı ardına işleyip sırası gelen oluşumunu tamamlıyor varlık âlemine doğuyor. İnsan, diğer canlılardan farklı olarak, ruh üflenmiş, halifelik verilmiş, melekler ona secde etmiş, vahiy almış ve yeryüzünün efendisi olmuştur.

Allah yeryüzünde diğer hiçbir canlıya böyle bir oluşum kabiliyeti vermemiştir. Artık insan âdemdir ve etrafında ne varsa ona itaat etmekle emrolunmuşlardır. Çünkü artık bu varlığın aklı var ve aklı olması demek; Ruh üflenmesi, meleklerin secde etmesi, yeryüzüne hükmetmesi demektir. Şimdi bu konular üzerinde tek tek duracağız ve evrimle olan ilişkisini irdeleyeceğiz inşallah.

Âdeme ruh üflenmesi bu gün ki (modern) insanın varlık âlemine doğmasıdır. Aklımıza şöyle bir soru takılabilir; ruh nasıl bir şey ki insana oluşumunu tamamlıyor, melekleri secde ettirtiyor, bildiğimiz yaratıkların en üstünü kılıyor, eşyanın hakikatini biliyor, onlara isimler veriyor ve yönlendire biliyor vs?

Ruh nedir: Ruhun ne anlama geldiğiyle ilgili kapsamlı bir çalışma gerektirir ama konumuz sadece ruh olmadığı için yüzeysel geçmek zorundayız ve bunun cevabını ancak Kuran’dan öğrenebiliriz.

Şunu iyi anlamamız gerekiyor “RUH” Nefes,  Can, Canlılık ve Cebrail bu tanımın Kuran’la uzaktan yakından alakası yoktur. Yani Ruh insanın yaratılınca bedenine giren ölünce de bedeninden çıkan bir şey değildir ve dolaysıyla tenasüh yani reenkarnasyon denen bir şeyinde imkanı yoktur.

Kur’an’da Ruh:

Ruh                              : İlahi esinti – İlahi Vahiy – İlahi Bilgi

Ruhu l Kudüs               : Kutsal ruh resullere gönderilen İlahi vahiy

Âdeme üflenen ruh     : Bilgiye ulaşabileceği alt yapı, eşyaya isim koyup yön verebilme kabiliyeti, akledebilme becerisi, sorgulama, düşünme,  irade ve muhakeme gücü vb..

İnsanın evrim geçirerek Âdem olması bilincinin açılması aklının zekâsının devreye girmesi demektir. Ruh üflenmesi bu anlama gelir.

Rabbin meleklere demişti ki: "Ben çamurdan bir insan yaratacağım."  

"Onu, amaçlanan düzgünlüğe (evrimine/tekâmülüne) ulaştırıp ruhumdan üflediğim zaman, önünde hemen secdeye kapanın." (38Sad71,72)

İnsana ruh ilk yaratıldığında değil, yaratılış sürecinin epey bir yol aldıktan sonra, yani evrimini (oluşum, tekâmül, kemâlat) tamamladıktan sonra üflenmiştir. Şimdi eminim sorular ardı ardına gelmeye başladı ve soruyorsunuz; meleklerin secde etmesi neyin nesi?

Ruhta olduğu gibi melekte de kısa bir tanım yapmaya çalışalım inşallah.

Melek nedir:

Kelime anlamı: İki ayrı kökü vardır uluk ve melk 

Uluk: kökünden anlamına göre “elçiler/haberciler”

Melk: kökünden anlamına göre ise “yönetim güçleri” anlamına gelmektedir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Evrimde terfi dönemi

Bir zamanlar Rabbin meleklere: "Ben, yeryüzünde bir halife (terfi ettireceğim) atayacağım." demişti de onlar şöyle konuşmuşlardı: "Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi atayacaksın? Oysaki bizler, seni hamt ile tespih ediyoruz; seni kutsatıp yüceltiyoruz."Allah şöyle dedi: "Şu bir gerçek ki ben, sizin bilmediklerinizi bilmekteyim." (2Bakara30)

Halife olmak ne demek? İnsana evrimleşme sürecinin neresinde halifelik verildi? Halifelik evrim sürecinin son aşaması mı? Yoksa evrim devam ediyor mu?

Halifenin anlamı:  Arkadan gelen, yani başkasının arkasından gelip onun yerine geçen, birinin yerine iş tutan, yani makamını işkâl eden, kendinden öncekini temsil eden bv.. Anlamlara gelmektedir.

Burada atanan “halife” kim adına iş yapacak? Yâda kimin yerine geçecek? Yâda kimin arkasından gelen?

Yeryüzünde diğer varlıklar üzerinde hükmetme yetkisi ve adaletin inşası için Allah adına iş tutması mıdır halifelik?

Evrimini tamamlayıp kendinden önceki insansı (insanlığa aday henüz ruh üflenmemiş akıl verilmemiş) varlıkların arkasından geldiği için “halife” olabilir mi?

Hangi görüş olursa olsun ister yeryüzüne hükmetme, ister kendinden önceki insansı varlıkların arkasından gelmesi olsun, evrime/tekâmüle engel teşkil etmez.

Bir zamanlar Rabbin meleklere: "Ben, yeryüzünde bir halife (cailun: terfi ettireceğim) atayacağım." demişti..

Burada bazı çevirmenler “cailun” kelimesini çok zorlama bir çeviri yaparak, yaratmak olarak çevirirler.

Oysa cailun; üste çıkarma, terfi ettirme, oluşturma/olgunlaştırma, ayıklama/seçme, soyut olan bir şeyi meydana getirme, anlamlarına gelmektedir.

3/55 “..sana uyanları kıyamet gününe kadar inkâr edenlerin üstünde (cailu) tutacağım….”

2/124 “ ..Rab şöyle demişti: "Seni insanlara önder (cailuke) yapacağım…"

3/55 “…Ve sana uyanları, inkar edenlerin, kıyamete kadar üstünde (cailu) tutacağım…"

18/8 Ve elbette biz onun üzerinde (cailun) bulunanları çorak bir toprak haline dönüştüreceğiz.

28/7 “…Kuşkun olmasın ki, biz onu sana geri döndüreceğiz ve onu resullerden biri (cailun) yapacağız…"

..de onlar şöyle konuşmuşlardı: "Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi atayacaksın?..

Evrimini tamamlamamış insan, modern insana göre daha hoyrat, daha kaba, karşısındakiyle tam bir iletişim kuramayıp en son yapacağını en önce yapıyor, kavga ediyor, alış veriş etmek yerine, bana ver mantığı hakim, buda kavgaya bozgunculuğa kan dökmeye neden oluyordu vs..

Meleklerin olayı resmetmesi (yani varlığın) diliyle mevcut durum ortadaydı, terfi alacak bir beşer görünmüyordu, ortada halife olacak cailun/terfi edecek liyakatte bir beşer yok, soru onun için geliyor!

Yoksa meleklerin diliyle böyle bir soru neden...”Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi”.. diye sorulsun. Yaratılış sürecinin bu bölümü böyle anlatılıyor. Yaratıklardan biri bu olaylara dışarıdan objektif olarak şahit olsaydı, iş gelip sıra halifelik seçimine dayandığında aynen bu soru sorulurdu.. Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi”..Tıpkı Musa a.s ın Salih kula her seferinde sorduğu gibi;

“gemiyi batırmak için mi deldin”18/71

“bir cana karşılık olmaksızın temiz bir cana neden kıydın”18/74

“bizi aç bırakan bu insanların duvarını neden ücretsiz yaptın”18/77

İnsana halifelik verilme süreci başladığında, görülen fotoğraf buydu.

Kan döken bozgunculuk çıkaran, rahat durmayan bir yaratık vardı. Sancılı dönem yaşanıyordu, hayat insanlığa gebeydi, adeta doğum sancısı çekiyordu, belli ki bu süreçte uzun ve sancılıydı.

Bir insanın ana karnından dünyaya doğması dokuz ay on gün kadar bir zaman alıyor, belki de insanlığın beşeriyetten âdemliğe doğuşu dokuz bin yıl almıştır.. Aklı yavaş yavaş belirginleşince, diğer canlılara daha fazla zarar vermeye başladılar. Güçleri arttı, tuzaklar kurmaya, biriktirmeye, aç gözlülük etmeye başladılar, ihtiyaçlarının sınırları akıllarıyla beraber genişliyordu, yeme, içme, giyinme, barınma ve silahlanma başlıca ihtiyaçlardı, bu ihtiyaçlarını diğer canlılar üzerinden gerçekleştiriyorlardı.

Diğer canlılara tahakküm başlamıştı, güçlerini onlara kanıtlamak için, tam bir katliam yaşatıyorlardı. Artık canlılar üzerine egemenliklerini ilan ediyor, ihtilal yapıyorlardı.

Şimdi bu soruyu sormanın tam sırası “Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi”..

Meleklere sorma ve meleklerin dillenmesi, iblise sorma ve iblisin konuşması gibi,7/12 vd.. cehenneme sorma ve cehennemin cevabı gibi,50/30 vd..göktekiler ve yerdekilerle konuşma gibi 41/11 vd.. "Ey yer! Suyunu yut ve ey gök, sen de tut." Gibi 11/44 vb.. şekilde olmuştur. Bu tarz ifadeler Kuran’da oldukça yer alır.

Meleklere sorulması ve onların cevap vermeleri, metaforik fotoğraflama yöntemi, sahneleştirerek anlatım sanatı, meleklerde bu süreci böyle dillendiriyor;

Daha önce hiçbir canlı dünyada olup biten yasalara müdahale edememiş, yön verememiş, eşyaya isim verememiş, kendi buyruğu altına alamamıştı.

Eşyayı halden başka bir hale sokmamış. Maddeyi analiz edememiş enerjiyi keşfedememiş bunları kendi yararına kullanamamış. Böyle bir varlık sahnede yok ve anlatım mücessemleşiyor.

Soru soran yok Allah’ın kudreti karşısında kim soru sorabilir ki! Bu bir anlatım bir izahat bir dil 

Meleklerin gördüğü ilkel bir beşerin nasıl halife olacağıydı ve sordular;

.."Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi atayacaksın? Oysaki bizler, seni hamt ile tespih ediyoruz; seni kutsatıp yüceltiyoruz”.. Varlığı bizlerde dillendirecek olursak; bizler senin ayetlerin, yasaların, sünnetiniz değişmeden işleyip duruyoruz, yaptığın işin mükemmelliği senin üstünlüğünü ve büyüklüğünü yansıtıyor ve hamdın ancak senin için olacağının göstergeleriyiz.

Zamanda geri gidecek olursak, yeryüzünde her türlü canlı var ama insan henüz evrimleşmemiş, doğada olan her canlı tabiatına uygun yaşayıp gidiyor, beşeriyet uzun yıllar böyle yaşadı, hatta insanlığın var olmasından bugüne kadar geçen zamandan daha fazla bir zaman böyle yaşadılar, bu beşeriyet bu haliyle halife olamazdı.

Sorulan soru bunun içindir Allah c.c Bir zamanlar Rabbin meleklere: "Ben, yeryüzünde bir halife (cailun: terfi ettireceğim) atayacağım." demişti.. bu söylemin akabinde, şu soru geliyor .."Orada bozgunculuk etmekte olan, kan döken birini mi atayacaksın?

Allah c.c insanın evrimini tamamladıktan sonra, halife olabileceğine işaret ederek; "Allah şöyle dedi: "Şu bir gerçek ki ben, sizin bilmediklerinizi bilmekteyim."

Bu konuyla ilgili meleklerin bilmediği, Allah c.c bildiği insanın evrim geçirdikten sonra halife olabileceği ve yeryüzünün idaresinin insana verileceğiydi. Yani aşama aşama bu liyakate ulaşacakları gaybı bir gerçekti.

 "Şu bir gerçek ki ben, sizin bilmediklerinizi bilmekteyim.”  ve  "Dememiş miydim ben size! Ki ben, göklerin ve yerin gaybını en iyi bilenim.”   

Âdem’e isimlerin tümünü öğretti. Sonra onları meleklere göstererek şöyle buyurdu: "Hadi, haber verin bana şunların isimlerini, eğer doğru sözlüler iseniz."

Dediler ki: "Yücedir şanın senin. Bize öğretmiş olduğunun dışında bilgimiz yok bizim. Sen, yalnız sen Âlim’sin, her şeyi en iyi şekilde bilirsin; Hakim’sin, her şeyin bütün hikmetlerine sahipsin."

Allah buyurdu: "Ey Âdem, haber ver onlara onların adlarını." Âdem onlara onların adlarını haber verince, Allah şöyle buyurdu: "Dememiş miydim ben size! Ki ben, göklerin ve yerin gaybını en iyi bilenim. Ve ben, sizin açığa vurduklarınızı da saklaya geldiklerinizi de en iyi biçimde bilmekteyim."(2 Bakara 31,32,33 )

Âdem’e isimlerin tümünü öğretti. İnsanın evrimini Âdem noktasına getirdi; Artık aklı iradesi açılmıştı.. Yaratılış özelliği itibarıyla her geçen zaman, insanı öyle bir noktaya taşımıştı ki, öteki canlılardan farklılığı belirginleşmişti artık. Alet kullanmaya başlamıştı ve diğer yaratıklara hükmetme, eşyaya isim verme, kabiliyeti kazanmıştı Sonra onları meleklere göstererek şöyle buyurdu: "Hadi, haber verin bana şunların isimlerini, eğer doğru sözlüler iseniz." Melekler, Allah’ın ayetleri, yönetim güçleri, yasaları ve elçileri olduğuna göre buradaki söylemi nasıl anlamamız gerekir?

Aslında bu hadiseyi evrende ve dünyada, etrafımızda ki olup biten her şeyden anlarız.

Kozmik akışta olup biten fevkalâdelikler, muazzam işleyiş yasaları, iş ve oluşu, olaylar zincirini oluşturan; yönetim güçleri/elçiler/haberciler/”meleklerdir.”

Her bir yasa kendine verilen görevi, eksiksiz ve tam zamanında aksatmadan yapar. Bir birine karışmazlar, biri diğerine müdahale etmez, destekler ve sırası gelen devreye girer. İç içe geçmiş karmaşık düzende kendi kulvarında üzerine düşeni yerine getirir, bir birini tetikler, çekip sürükler.

Değim yerindeyse; kozmik akışın enstrümanları, her biri ayrı ses verir ama aynı esere tempo tutarlar. Bu enstrümanlar biri diğerinin yerine geçmez, biri diğerini çalamaz, hepsi birini biri hepsini çalmaz. Ama insan hepsini çalar!

Bunların top yekûnuna insanın yaptığı gibi eşyaya hükmedin yön verin doğru sözlülerseniz… "Hadi, haber verin bana şunların isimlerini, eğer doğru sözlüler iseniz."

Dediler ki: "Yücedir şanın senin. Bize öğretmiş olduğunun dışında bilgimiz yok bizim. Sen, yalnız sen Âlim’sin, her şeyi en iyi şekilde bilirsin; Hakim’sin, her şeyin bütün hikmetlerine sahipsin."

İnsanlığın en doruk noktası olan Âdem olma sürecine gelen insana işaret ederek; Allah buyurdu: "Ey Âdem, haber ver onlara onların adlarını."  Haydi adem sen çal! Artık ilkel insan yoktu, evrimini/tekâmülünü tamamlamış, eşyaya yön veren, isim takan, tarih yazan, bilimsel çalışmalar ortaya koyan, teknolojinin gücünü kullanan, branşlaşıp derinlemesine araştırmalar yapan, evreni keşfeden, uzaya yolculuk yapan, psikolojik ve fizyolojik dallarda ilerleme kaydeden, organ nakli yapan, klonlama yapan, maddeyi ve enerjiyi keşfeden ve bunlara yön veren, iletişimde oldukça ilerleyen vb.. konuma gelmiş, halife oluşundan kıyamete kadar öğrenip yapacağı; "Ey Âdem, haber ver onlara onların adlarını." İfadesi insanın nerelere varacağının fotoğrafını ortaya koyuyor.

Kuran’daki bu anlatım “Âdeme hemen isimler öğretildi ve Âdemde kalktı meleklere saydı” tarzında olmamıştır!.

Bu mecazi anlatım; insanlığın yaratıldığından kıyamete kadar olan sürecinde, bütün bir insanlığı tarif eden, izlediği tenezzüh/seyri anlatan, başlangıç ve bitiş çizgisi arasındaki seyrü seferi ortaya koyan anlatım sanatıdır.

Bu anlatılanlar metaforik bir anlatımdır, soyut olanı mücessem bir dille anlatmadır.

Varlığı dillendirmedir. Yâda varlığın bizim tarafımızdan bilinmeyen dilini tercümedir. Anlayalım diye tashihi yapılmış dilimize uyarlanmış örnekleme anlatımdır.

Allah yarattığı her varlıkla kendi diliyle konuşuyor:  

Âdemlik ilk evrimleşen sürecin adı olmakla beraber, bir yönüyle de bütün insanlığın ortak adıdır “Bir zamanlar Rabbin meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yapacağım," demişti”...2/30  "Sizi yeryüzünün halifeleri yapan”…6/165

Âdem onlara onların adlarını haber verince, Allah şöyle buyurdu: Âdemin meleklere haber vermesi hadisesi, insanlığın ortaya koyduğu yetenek ve kabiliyetleridir, aklı ve iradesidir, şu an hazırladığımız bu yazı bir yönüyle Âdemin yani insanlığın meleklere haberidir "Dememiş miydim ben size! Ki ben, göklerin ve yerin gaybını en iyi bilenim. Ve ben, sizin açığa vurduklarınızı da saklaya geldiklerinizi de en iyi biçimde bilmekteyim."

Burada aklınıza şöyle bir soru takılabilir! İnsan evrimleşse de tekâmül etse de bozgunculuk çıkarıyor ve kan döküyor, buna ne demeli?

Evrimini tamamlamamış insanın bozgunculuk çıkarması kendi elinde değil, yapısı gereği hoyrat kaba abullabut nezaketsiz mağara adamı vb.. özellikler taşıyor, böyle olması yaşama tutunması için bir zorunluluktu, modern insana çıkan merdivenlerin ilk basamaklarıydı, o basmaklardan geçmeden bugüne gelinemezdi.

Düşünsenize konuşmayı bilmiyor, eşyaya isim takamıyor ve yön veremiyor, yiyeceklerin acısın tatlısını zehirlisini temizini pisini tecrübe ederek tanımlıyor, kıyafet ve barınma sorunu var, avlanma ve savunma çok güç, vs.. bunu bugünkü modern insanın kaldırabilmesi imkânsızdır.

İlkelliğin verdiği kaba güç, bu koşullara dayanmayı daha elverişli ve olanaklı kılıyor, ihtiyaçlar belirginleşiyor ve her şey yerli yerine oturtuluyordu ve basitten karmaşığa doğru bu yolculukta akla zemin hazırlanıyordu.

Dengeli bir gelişim süreci adım adım evrimini/tekâmülünü tamamlıyordu, maddi ve manevi, fiziksel ve psikolojik, bedensel ve akıl yönünden devam ederek uzun yıllar sürerek bugünkü modern insana kadar ulaşıyordu.

Gelelim insanın hala bozgunculuk yapması ve kan dökmesine.

Artık bozgunculuk çıkarması tabiatı gereği değil iradidir, yani sorumludur. hayvanların yaptığı hiç bir şey kınanmaz, çünkü akılları ve iradeleri yoktur. Ama insan halife olduktan sonra yaptığı her işten sorumludur. Burada şu devreye giriyor “biz insanı güzel yarattık ve iradesini kendi eline verdik” artık insanın iradesi var yaptığından kendi sorumlu.

Biz insanı gerçekten en güzel bir biçimde yarattık.

Sonra da onu düşüklerin en düşüğüne/ aşağıların en aşağısına çevirip attık.

İman edip hayra ve barışa yönelik iş üretenler müstesna. Bunlar için kesintisiz bir ödül vardır. (95 Tin 4-6)

Evrimini tamamlamasına rağmen, aklı belirginleşip iradesi kendi eline verilen modern insan, kan döküp bozgunculuk çıkarıyorsa, aşağıların aşağısını dönüşür. İlk geldiği noktanın da altına iner!.

İçinizden, Cumartesi günü (avlanma yasağı)nı çiğneyenleri elbette bilmişsinizdir; işte onlara: "Aşağılık maymunlar olun!" dedik(2/Bakara/65).

De ki: "Allah katında yeri bundan daha kötü olanı size söyleyeyim mi? Allah kim(ler)e lanet ve gazap etmiş, kimlerden maymunlar, domuzlar ve şeytana tapanlar yapmışsa, işte onların yeri daha kötüdür ve onlar düz yoldan daha çok sapmışlardır. (5/Maide/60)

Ne zaman ki onlar, kendilerine hatırlatılanı unuttular, biz de kötülükten menedenleri kurtardık; zulmedenleri de, yoldan çıkmaları yüzünden çetin bir azap ile yakaladık. Kibirlerinden dolayı kendilerine yasak kılınan şeylerden vazgeçmeyince onlara: "Aşağılık maymunlar olun!" dedik(7/Araf/165,166) 93

Prof. Dr. Süleyman ATEŞ tarafından yapılan yorum

93 Mâide Suresinin 60. ayetinde belirtildiği gibi, Yahudi kabilelerinden bir grup, işte bu Ashâbu's-sebt (Cumartesi yasağını çiğneyenler), dejenere edilip hınzır ve maymun kılığına sokulmuşlardır. Bir insanın kılığının değiştirilip hayvan kılığına sokulmasına mesh (Âî"òÎ) denilir. Rivayetlere göre eski uluslarda mesh olurdu. Bu, ahlâken bozulan insanlara, Allah tarafından verilen bir ceza idi.. Ancak bunun, gerçekten insanın maymun biçimine sokulması mı, yoksa ahlâkan bozulup maymun gibi taklitçi ve aç gözlü duruma düşürülmesi mi olduğu hakkında görüş ayrılığı vardır. Eğer ayet, ahlâkî bozulmaya işaret ise bu, her zaman ve her ulusta olur. İnsanlar nefislerinin zebunu olunca şeklen değil, sîreten yani huy bakımından herhangi bir hayvanın karakterine girmiş olurlar. Bunlar görünürde insan olsalar da gerçekte hayvan düzeyinde ve ahlâkındadırlar. O halde insan, ahlâkını korumalıdır ki manen insan mertebesinden çıkıp herhangi bir hayvan düzeyine inmesin, nefsinin esiri olmasın!

Kim bilir belki bundan sonra evrim/tekâmül insanın iradesine bırakılmıştır.

Ya gerisin geri geriler cehenneme gider, yâda tekâmülüne devam eder cennete gider.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Son söz:

Yokluktan ---} Büyük patlamaya ---} Büyük patlamadan ---} Madde/ins ve Enerji/cinn ye ---} ins ve cinn den ---} Maricin (karıştıran yüksek dereceli ateş nova yıldızlarının ürettiği atomlar) ateşine ---} Maricin ateşinden ---} Semum (içe işleyen, derilere, kemiklere nüfuz eden hararet güneş enerjisi) ateşi ---} Semum ateşinden ---} Sal sal (pişmiş kayalar) ---} Sal saldan ---} Toprağa (soğuktan ve sıcaktan genleşerek çatlayan kayaların tozu toprağı oluşturuyordu) Topraktan ---} Balçığa ---} Balçıktan ---} Canlı organizmalara süzülüp giden kimyasal bileşenler ---} Oradan bakterilere ve yosunlara ---} Yosunlardan bitkilere ---} Bitkilerden hayvanlara ---} Beşere ---} Beşerden insana ---} İnsandan Âdeme ---} Âdemden Nuh’a a.s ---} Nuh’tan a.s İbrahim’e a.s ---} İbrahim’den a.s İsa’ya a.s ---} İsa’dan a.s Muhammed’e a.s ve oradan da günümüze ve kıyamete kadar akıp giden evrim süreci.

Alemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun.

Muhakkak ki en doğrusunu bilen Allah’tır.