Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

  Değerli arkadaşım benim son iki cevabımı dikkatle okursanız aslında şunu anlatmaya çalıştım. Allah hiçbir zaman ölenleriniz arkasından dua etmeyiniz diye bir yasak koymamıştır. Ama iman etmeden ölenlerin cenaze törenine katılmayın ve onların namazlarını kılmayın diye açıklık getirmiştir. Size anlatmak istediğim ve verdiğim ayet örneklerinde yaşayan yada ölmüş diye ayrım yapılmadan bahsedildiğini anlatmak istedim. örneğin İbrahim peygamberimiz babası için elbette yaşarken söylemiştir kendisine, ama devamında inananları affet derken ölmüş inananlar hariç elbette dememiş ve ayrım yapmamıştır.

  Özet olarak şunu söylemeliyimki kuranın hiçbir yerinde ölenin arkasından dua etmeyin demediği halde bizler nasıl olurda ölenin arkasından dua edilmez deriz? Bu durumda bir yasak koyarsak günümüzdeki din uydurucularının ne farkımız olur bu durumda. Allah bu dini sizler için kolaylaştırdım diyorsa, bahsetmediği konular hakkında bizler yasak koyamayız. Bana sormuştunuz ölen kişiler için dua edilmesini emreden ayet hangisidir diye. Peki ben size soruyorum ölen yakınlarınız, sevdikleriniz arkasından dua etmeyin sakın dediği ayet hangisidir? Eğer böyle bir ayet yok diyorsanız, ozaman dikkat edin olmayan bir hüküm vermiş olursunuz. Selametle

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Haluk bey;

Bahsi geçen bu konuda "ölülerin arkasından dua edilir" derken hem Kur'an da böyle bir ayetin olmadığını, hemde "dua" kelimesinin anlamını sizin gibi düşünmediğimi söylemeye çalıştım.

16/52 gereği din Allah'ın dır. Dolayısıyla Kur'an da olmayıpta kendimizce uyarlayacağımız bir takım anlayışımızı, dinden saymayıda acizane olarak asla kabul etmiyorum.

Bunun ötesinde 82/17-19 ayetlerinde yapılan "ma yevmuddin/nedir din günü" sorusunun cevabı, yine aynı ayetlerde bellidir. Şahsımın İslam anlayışında ölen kişinin ardından duanın yapılmayacağıyla birlikte, yapılan duanın ise onun yargısıyla uzaktan veya yakından alakasızlığına inanıyorum.

Size teşekkür ediyorum, lakin bu konudaki düşüncenize katılmıyorum.

Muhabbetle... 

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

 Sayın arkadaşım elbette ayrı düşüncelerimiz olacaktır buda çok normal.

Yanlız şunu hatırlatmak isterim, dua konusunda yaşayan insanlar için duanın olabileceğini sanırım kabul ediyorsunuz. Benim merak ettiğim kuran açıkça ayrım yapmadığı halde, neden siz ayırıyorsunuz ve kuranın bu konuda açıkca söylemediğini söylüyorsunuz? Kuran dua konusunda yaşayanlardan bahsediyor ama ölenler için ayrıca bir ayrımda yapmıyor, yani bunu yapmayın demiyor, bende bunu söylüyorum. Siz benim bu söylediğimi herhalde anladınız sanırım.

   Bir örnek vermek istiyorum, Allah kuranda geleneklerinize göre evlenin der bizlere. Peki geleneklerimize göre değilde başka bir toplumun geleneğine göre evlenirsek evlilik aktimiz geçerli olmazmı dersiniz? Elbette geçerli olur, ama bu kuranda yazmıyor ve yasaklanmıyor. Önemli olan evlenmede geçerli olan kuralları yerine getirmektir yani şahitler huzurunda evlenmek amacı gerçekleştirmek tir aslolan. Ben dua konusunuda böyle algılıyorum Allah dua edilmesini söyler ve öneminden bahseder ama ölen insan yaşayan insan diye ayırmaz, belki verdiği örneklerin geneli yaşayanlar içindir ama yinede kesin bir çizgiyle sınırlandırmamıştır Allah.

   Bu konuya birde insan psikolojisi yönünden bakalım. Allah aklı, sevgiyi, bağlılığı öne çıkaran bir din sunmuştur bizlere kuranda. Eğer çok sevdiğimiz insanlarla öldükten sonra tüm bağımızın kesildiğini söylersek bu kuranın bence özüne ters düşer. Kuran aile yapısına önem verir, onları öldükten sonra anmamızı ve unutmamamızı özendiren bir yolu takip etmemizi ister. Eğer ölen yakınlarımız ile bu şekilde bağımızın kesildiğini söylersek onlar ile duygusal anlamda tüm bağımız kesilecektir. Bunlar benim düşüncelerim ve benim anladıklarım. Sizin düşüncenizede saygılıyım elbette. SAYGILARIMLA   Halukgta

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Yé eyyuhellezîne émenû sallûaleyhi ve sellimû teslîmé:

"...Ve sillimû teslîmé"nin bugünkü ifade şekliyle: "(Sözde değil) tamı tamına müslüman olun!"

Qul mé ye'beu bikum levlé duâukum, fe qad kezzebtum, fesevfe yekûnu lizémé. (25/77)

Manası: "Deki: İman ve itaatınız yoksa (da'vetime icâbet etmiyorsanız), Rabbim de sizi umursamaz. Halbuki siz şiddetle karşı çıktınız /yalanladınız, Bu durumda azab da yakanızı bırakmayacak." 

Ayetteki duâUKUM'daki "duâ'nın "iman ve kabul" anlamına olduğu, "fe kezzebtum" dan anlayabiliyoruz.

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba değerli Haluk bey;

Biz bahsi geçen bu kavramların, ketm, tebdil ve tahrif edilmiş manalarının oluşturduğu problemleri çözmeden, ortak bir noktada birleşeceğimiz kanaatinde değilim.

Meseleyi psikolojik alandan ele almışsınız. Elbette ben ne bir psikolog nede psikiyatrım, psikolojidende pek anlamam. Ama şu varki, örneğin bize göre dalalette olan bir şahıs, hakiki bir delile dayanmaksızın inandığı değerleri uygulayarak psikolojikmen kendini huzurlu ve mutlu addediyorsa, bu noktadan hareketle biz şimdi diyebilirmiyiz ki bu şahıs doğruyu yapıyor?

Teşekkür ederim.

Muhabbetle...