Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Ama korkunun ecele bir faydası yok. Onların bir hesabı varsa Allah’ın da bir hesabı var. “Onlar (inanmayanlar) bir düzen kurdular. Allah da (buna karşılık) bir düzen kurdu. Allah, düzen kurucuların en hayırlısıdır.”(3/Al-i İmran, 54)

Rabbimiz bu müjdeyi bize vererek direncimizin ve eylemliliğimizin zirveye ulaşmasına yol göstermektedir.
“... Zulmetmekte olanlar, nasıl bir inkılaba uğrayıp devrileceklerini pek yakında bileceklerdir.” (26/ şuara 227)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Vatanseverhanif Yazdı :

Sayın Öktem Size sormak istediğim bazı sorular var.

Birinci Sorum : Yukarıdaki yaklaşımınızın içinde niçin "Din" var? "Kur'anı Tuvalete atan Coni" "Bir ülkeyi işgal edip 700.000 kişinin yok olmasına yol açan bir Coni'den" daha mı kötü ve karşı durulacak bir Coni? Yani niçin sadece İnsanlık değerleri açısından değil de konuya Dini açıdan bakıyorsunuz?

Selam Vatanseverhanif Kardeş,

gerçekten açtığınız forumdada belirttiğiniz gibi sitede '' Din Nedir? '' konusunun tartışmaya açılması gerekmektedir.buna işaret ettiğiniz için teşekkür ederim.Yüce Allah Razı Olsun kardeşim.

1. sorunuzun cevabına bir yazarın '' Din '' ile ilgili yorumuyla başlamak istiyorum :

Hakteala insanlık için faydalı olduğunu bildiği , insanın tabiatı ve fıtratıyla kainatın tabiatı ve fıtratı arasında ahenk sağlayacağını kabul ettiği hükümleri vaz etmiştir.bunun için Allah'ın koyduğu hükümler insanların kendi aralarındaki dayanışmayı ve kainat güçleri arasındaki ahengi en son haddine kadar tahakkuk ettirir.bütün bu temel hükümleri kurduktan sonra gelişen hayatın ihtiyaçlarıyle birlikte değişen FER'İ hükümleri bu temel esaslara göre TANZİM ETME HAKKINI da yine Cenab-ı Allah insanların eline vermiştir.ancak bu hüküm çıkarma umumi hükümlerin ve külli sistemlerin hududu çerçevesinde mümkün olabilir.bu durumda insanlar herhangi bir şeyde ihtilafa düşecek olurlarsa  onu Allah'a Havale ederler. ve Allah'ın insanlar için koyduğu temel nizamın külli kaidelerine göre tanzim ederler.bu ilahi nizam beşer hayatındaki her türlü cüz'i hükümleri ve pratik ihtiyaçları düzenlemek üzere ana mizan olarak sabit halde kalır.

böylece teşri kaynağı birleştiriliyor ve HÜKÜM YALNIZ ALLAH'A TAHSİS ediliyor ki O, hüküm verenlerin en iyisidir.bu nizamın dışındaki hükümler Allah'ın şeriatinin ve DİNİNİN dışına çıkmak , Peygamberleri Nuh, İbrahim, Musa, İsa, ve Muhammed (A.S)' e tavsiye olunan hükümlerin haricine gitmektir:

42 Şura 21 ,22, 23 :

inşaAllah birkaçdakika sonra vevap vereceğim :

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

2. sorunuz :

Bir başka sorum : Irak'ta işgal altında kendi devlet reisini bir mahalle kavgası atmosferinde asabilen ve kendini şii olarak tanımlayan insanların, Lübnan'da bir binanın içine çocukları yerleştirip üstüne de havan topunu koyup İsrail'e kasten hedef yaparak İdeoloji yapabileceğine inanır mısınız?

Değerli Kardeşim,

bu konuda neye inanılıp, neye inanılmayacağı tamamen zanni bilgilerden oluşacaktır.çünkü, sizin de çok iyi bileceğiniz gibi bu tür savaş ( gerçi buna savaş denemez, çünkü savaş eşit güçler arasında olur, buna daha çok ezme denebilir belki) ortamları, yalan haber ve provakasyon - iftiralarla doludur. mesela bir ara Filistinliler , yine Filistinli bir kızı öldürüp israilli askerlerin üzerine attılar diye bir haber çıkmıştı.hepimiz Filistinlilere kızmıştık.daha sonra vicdanının sesini bastıramayan israilli bir asker, bu vahşi cinayeti komutanının yaptığını itiraf etmişti.yani , bu tür ortamlar çok yanıltıcı olabiliyor.bu konuda da Siyonizmin uşaklığını yapan Dünya medyasının büyük bir rol oynadığını düşünüyorum.tabiki dediğiniz olabilirde, olmayabilirde.kesin bir şey söylemek güçtür böylesine zanni konularda.vebal altına girmemek lazım:

17 İsra 36 :

3. sorunuza kısa bir süre sonra cevap vereceğim inşaAllah :

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

3. ve son sorunuz :

Ve son sorum : Sizce Tevrat'ın yozlaştırılmasıyla ortaya çıkan sapık görüşler, Uydurma Hadis ve Hurafelerle dolu bir dinden daha mı tehlikeli? yani İsim olarak "Aynı Peygamberin Ümmeti" kavramı siz de psikolojik olarak bir taraflılık oluşturuyor mu?

Saygılarımla.

aynıdır kardeşim.değişen bir şey yok.ha Kur'an'ı tahrif etmiş, ha Tevrat'ı, ha İncil'i.sonuç itibariyle aynıdır.ve ben şahsen kendimi, Kur'an'ı  açıkça ve bilerek tahrif eden veya etmeye çalışan,bu konuda gayreti olan  insanlarla kendimi  '' Aynı Peygamberin Ümmeti '' olarak göremem kesinlikle.böyle bir şey olamaz. fakat şu olabilir, kötü niyetinden değil de, yüzyıllarca cahil , aciz bırakılmış / bıraktırılmış ( tabi bunlar mazeret değil o şahıslar için )bir şekilde Kur'an ile ilişikleri / bağları koparılmış/kopartılmış , ama  gerçekte Kur'an'ı Allah kitabı olarak benimseyip , son derece saygı gösteren insanlar ile, Kur'an'ı tuvalete atma edepsizliğini - adiliğini gösterenlerin aynı tutulmaması gerektiğini düşünüyorum. tabiki, hak ve adalet ayrı  bir konu. Dinimden dolayı almış olduğum bu vaziyet, haksız bir insana haklı muamelesi yapmayı gerektirmez.bilakis aksini gerektirir.yani, bu durum bende psikolojik bile olsa, haksızı haklı, haklıyı  haksız  görmemi sağlamaz. zulmü ve haksızlığı kimler yapıp, Dünya'yı ifsad ediyorsa onu Dinimiz gereği ( yani insani değerler adına ) tel'in edebilmeliyiz.mesela, Yahudileri katleden Hitler Tağutunu her zaman tel'in etmişimdir, hepimizde bunu yapmalıyız diye düşünüyorum kardeşim.

Saygı ve Sevgilerimle

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Kimse kendi yanlışından söz edilmesinden hoşlanmaz. Eleştirilmekten, sorgulanmaktan hoşlanmaz. Ölümcül hatalar yapsa bile, trajedilere imza atsa bile. Herkes, her grup, her siyasi oluşum, her devlet, sürekli övülmek, sürekli alkışlanmak ister, hatalarının günahlarının gizlenmesini ister.

Taraf almak zorundasınızdır. Sırtınızı bir yere yaslayıp oradan herkesi eleştirmek, o pencereden bakmak, oranın doğrularına göre alkışlamak, övmek zorundasınızdır. İyi ve kötü, oranın bakışına göredir. Doğru, oranın doğrusudur. Durduğunuz o yerden başkalarının yanlışını anlatırken iyi oluyorsunuz, desteklenirsiniz. Ama, kendi yanlışlarınızı eleştirince bir anda en kötü oluyorsunuz. Bir gün önce sizi alkışlayanlar küfretmeye, hakaret etmeye, saldırmaya başlar.

Bazen El Kaideci olursunuz, bazen İrancı, bazen Sünni fanatik, bazen dolaylı Amerikancı, bazen ulusalcı, bazen gizli Kemalist, bazen provokatör, bazen Kürtçü, bazen Kürt düşmanı, bazen mezhep savaşı kışkırtıcısı, bazen AB'ci ve bu bazenler devam eder gider.

Tabiî bu arada günlük reflekslerin dışında zor olanı, gerçek olanı söylemeye devam edersiniz. Gün gelir olaylar, gelişmeleri sizin uyarılarınızı doğrular tarzda gelişir. Ama bunun farkında olan kaç kişi olur!

Bu gerçeklerin elbette bilincindeyiz. Bu bilinçte olduğumuz için de, dün övdüklerimizi, yanlışlarını görünce elleştirme yolunu seçtik. Dün eleştirdiklerimizi yeri geldiğinde övmeyi bildik, savunmayı bildik. Böyle yapmaya devam edeceğiz. Bu yüzeysel, kuru gürültüye değer verseydik, bir tarafa yamanır, hiçbir riski göğüslemeden, gerçeklerin peşinde koşmanın bedelini ödemeden rahat olanı tercih eder, işimize bakardık. Ama bunu yapmayacağız. Zor zamanlarda, birilerini kızdırma pahasına olsa da doğruları söylemenin imkansız olmadığını göstermeye devam edeceğiz. Böyle durumlarda, barış, kardeşlik nutukları atmak elbette çok kolay ve destek gören bir şey. Ama bu coğrafyada kimlerin neler yaptığını kendi kendimize söylemek zorunda değil miyiz?

Amerika Irak'ta katliam yapıyor, İsrail şunu yapıyor, İngiltere bunu yapıyor diye yazmaya devam ederken, bizim ne yaptığımızı da sorgulayacağız. Bunu yapmadığımız sürece, kendimizi eleştirmediğimiz sürece, bu olgunluğa erişemediğimiz sürece, boş sözlerin, temennilerin, derin konuşmaların ve palavraların hiçbir anlamı olmadığını anlamayacağız.

Böyle durumlarda hemen ayetlere, hadislere sarılıp insanları biçip doğrayanların kimseye verebilecekleri bir şey yok. Bugüne kadar olmadı da. Bunu şimdiye kadar görmedik mi? Sanki bu din, bu kitap, bu doğrular sadece onlara gelmiş gibi, ahkam kesenler, insanları dinden çıkarıp cehenneme gönderenler, biraz ötede Allah için Müslümanları doğruyorsa, hepimizin başımızı önümüze eğip düşünmeye, ağır bir sorgulamadan geçmeye ihtiyacımız var demektir.

Buna inanıyorum ve bunun çok acil bir ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. Çünkü ben, dünyevi bir iktidara ilahi misyonlar yükleyip gözlerini köreltmişlerden değilim. Birilerinin bu coğrafyada işlediği günahları gördüğüm kadar, kendi günahlarımızı da görmek zorunda olduğumuza inananlardanım. Devletlerin, cemaatlerin, grupların, güç çıkar ilişkilerine ilahi misyonlar yüklemenin bedelinin ne olduğunu hep biliyorduk. Ama son birkaç yıldır bu bedelin ağrılığı altında eziliyoruz, nefeslerimiz kesiliyor.

Ne demişim ben?

“Mazlum olanlar, ellerine iktidar geçince kendilerine zulmedenlerden çok daha zalim olabiliyor. Adalet arayanlar, işte o zaman adaleti unutabiliyor. Değerleri için savaşanlar, güce ulaşınca bu değerlere düşmanlarından daha büyük zarar verebiliyor, onları en az düşmanları kadar aşağılayabiliyor. Çıkarlar, iktidar, hırs; inançlardan, değerlerden, adalet duygusundan çok daha belirleyici olabiliyor. Kendilerini Allah yolunda şehadete adayanların, asıl hedeflerini nasıl şaşırdıklarını, küçücük hesapları için düşmanlarıyla nasıl işbirliği yaptıklarını, kendi kardeşlerine karşı zalimden daha zalim olabildiklerini, o düşmanla aynı safta nasıl savaşabildiklerini gördük. Suçladıkları diktatörlerin yolunda giden, tiranlaşan, azgınlaşan, barbarlaşanların kime ne vereceklerini, nasıl adalet dağıtacaklarını sanıyorsunuz?”

“Bunun dinle, imanla, ahlakla, Müslüman olmakla ne ilgisi var? Asla! Hiçbir ilgisi yok. Bu yüreklerinizdeki intikam duygusunun kontrolden çıktığının, içinizdeki insan sevgisinin yok olduğunun, Allah için yaptığınız mücadelenin aslında dünyevi bir iktidar mücadelesi olduğunun kanıtı değil mi?”

“Ne yapmalıyız? Şii diye eleştirmeyelim mi? Sünni diye eleştirmeyelim mi? S. Arabistan'ı eleştirirken İran'ı eleştirmeyelim mi? Hep ABD'yi, İsrail'i eleştirirken, kendi içimizdeki vahşiliği, küçük siyasi çıkarlar için her şeyi heba edebilmemizi, bugünün dünyasına ve geleceğe yönelik vizyonsuzluğumuzu görmeyelim mi? Diktatörlere karşı savaşırken, biz bu topraklara ne verebiliriz kaygısına düşmeyelim mi? Manzara ortada değil mi?”

Din, iman, mezhep, ahlak, mazlum gibi kavramların altına gizlenen güç/iktidar savaşını görmeden, bu tehlikeli zihinsel hastalıktan kurtulmadan bu topraklara huzur gelmeyecek.

Daha Irak işgali başlamadan ülkenin bölüneceğini, mezhep savaşı çıkacağını söyleyip sayısız uyarılar yapan ben mi mezhep kışkırtması yapıyormuşum? Acaba gerçekte bu kışkırtıcılığı kim yapıyor? Bana değil, mezhep kimliği altında kirli bir güç mücadelesi verenlere, bu amaçla on binlerce insanı katledenlere sorun!

Aptallar ancak bu kadarını anlar!(İBRAHİM KARAGÜL)