Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Uzun alıntıyı yapan kıymetli orhan altun kardeşim, kısa olsun diye yazı içindeki bazı ifadelere cevap yazıyorum.

1- Kuran yeterince emek sarfedilerek kendi içindeki tefsir ve açıklamayla açıklanmadıkça, dışarıdan onun açıklaması için getirilen yorumlar, anlamı saptırmaktan öteye geçmiyor ki bu durum Rabbimizin şiddetle ihtar ettiği "Allahın yolunun saptırılması" sonucunu getiriyor. yapılan şey ve yapanlar her ne kadar iyi niyetle yaptığını iddia etselerde sonuç tam sakınılması gereken durumu ortaya çıkarıyor.

bunu yapanlar bu durumun farkına varmazlar. ve hatta buradan kuranı hiç anlamadıkları dahi görünüyor.

Hani bu sitede bulunan bazı uç veya saçma fikirler varya onlar eskiden din adamı, ulema büyük alim vs. gibi vasıflandırılmış bazı kişilerin saçmalıkları karşısında masum kalıyor. çünkü onlar kitlelerin peşinden sürüklendiği kişiler olmuşlar.

Yaptıkları bir çok yanlış fetva ve görüşler sayılabilir.

Allahın dininde bunların yeri - yetkisi - geçeliği olabilir mi?

2- kuranda verilen bariz ölçüler bu kişiler tarafından anlaşılsa idi zaten yalan yada yanlış bir rivayeti yakalanan bazı kişilerin diğer hiç bir sözünü hadis kitaplarına daha başta almamaları farz idi. bu ölçüyü büyük ölçüde imamı azam ebu hanife uygulamış. (fakat mezhep onun değil onun adına sonradan gelenlerin kurduğu mezhep olmuş malesef. kendisine bu iş için yapılanları tarihten okuyoruz bunlar hiç gündeme getirilmiyor.)

Ana konusu "iftira" olan nur suresinde uydurma hadis ve ravileri konusunda kesin ölçü verilmiştir: Bir iftirası - yalanı yakalanan kişinin diğer hiç bir sözüne ebeden uyulmaz. ve surenin başında derki bu surede açıklayıcı ayetler vardır "akledesiniz diye..." ve bu (ölçüleri uygulamanız) üzerinize farzdır der. Fakat hadis toplayıcıları bu ölçüyü hiç uygulamamışlar yada ilahi emri anlamamışlar, çünkü yalan söz olduğu bariz hadis söyleyenlerin diğer hadislerini almakta sakınca görmemişler. Halbuki bu durum ilahi emre aykırıdır.

Atalarımızın bir çok şeyi akledememiş olduklarını görüyoruz. bariz yanılgılar ve yanlışlar yapılmıştır. bunlar neden itiraf edilmiyor? hatta üzeri kapatılıyor, neden yanlışlar bile bile tartışmaya açılmıyor. yanlışların ortaya çıkması neyi yıkar : Batılı. neden korkuluyor? ben söyleyeyimmi? büyük bir şirketleşme- yazılı olmayan bir büyük menfaat organizasyonu ve rant oluşumu yıkılacaktır o zaman. insanlar din adamlarına ve din sömürücülerine itibar etmeyecek, makam, mevki, saygınlık, karizma gidecek. :)

Şahsen Atalar dinine uyup yanılmaktansa, Doğrudan Rabbimizin tavsiyesine (hatta yanlış anlayıp yorumlayıp) uyduğum için yanılmayı tercih ederim. 

kısaca atalar, kuranı "hiç" anlamamışlar kardeşim. bunun sebebi de ondan kopuk olmalarıdır / başka kaynaklara yönelmeleri, semadan inen rızkı vahid ile (kitabı ilahi ile) yetinmemeleridir derim.

Evet Allahın doğru yolunu bulmak çaba ister, fakat bu her kişi için kendi çabasını gerektirir ve kesinlikle yalnızca Allahın dini için yalnızca Allahın kitabı üzerinde çalışma gerektirir.

Yüce Yaratan bunca şeytana ve karışıklığa neden izin vermiş? kesinlikle gerçek müminleri ve özellikle yalnızca "kendisine" yönelen - güvenen -dayanan (ancak sana ibadet eder sana dayanırız- fatiha 5) ve bu yolda çaba sarfeden, üzülen ezilen, zulmedilen, Halis kulları ayırmak - seçmek için. işte onlar bütün bunlara değecek kadar kıymetlidir. seçkinler, sıddıklar, (gerçeğe) şahitler bunlardır.

Selam ve sevgiyle,

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Orhan Altun,

gereksiz görmeyin ve o bahsettiğiniz rivayetlerden dolayı da utanmayın,  ( kendi içinde ve Kur'an'la çelişkili ) o rivayetleri bir zahmet açıklayınız lütfen.

buyrun kendi içinde ve Kur'an ile çelişkili hadislerinizden bir kısmı :

V - RESÛLULLAH’IN NEYİ VASİYET ETTİĞİ HUSUSUNDA UYDURDUKLARI ÇELİŞKİLİ HADİSLER

26- imam Malik’e ulaştığına göre, Hz. Peygamber (a.s.v) şunu söylemiştir: “ Size iki şey bırakıyorum. Bunlara uyduğunuz müddetçe asla sapıtmayacaksınız: Allah’ın Kitab ı ve Resûlün Sünneti. (Muvatta, Kader 3, (2, 899), K.S. 53 C. 2 S. 328 - 1988)

27- Yezid İbnu Erkam (r.a) anlatıyor : Hz. Peygamber (a.s.v) buyurdular ki “Size uyduğunuz takdirde benden sonra asla sapmayacağınız iki şey bırakıyorum. Bunlardan biri diğerinden daha büyüktür. Bu. Allah’ın Kitabıdır. Semadan arza uzatılmış bir ip durumundadır. (Diğeri de) kendi neslim, Ehli Beytimdir. Bu iki şey, cennette Kevser havuzunun başında bana gelip (hakkınız da bilgi verinceye kadar) birbirlerinden ayrılmayacaktır. Öyleyse bunlar hakkında, ardımdan bana nasıl bir halef olacağınızı siz düşünün” (K.S. 54 C. 2 S. 328-329 B. 1998 alıntısı Tirmizi, Menakıb 77.(3790) )

28- ..........Bize Talha İbnu Musarruf tahdis edip şöyle dedi: ben Abdullah İbn Ebi Evfâ ( R )’ya:
- Peygamber (S) vasiyet etti mi diye sordum.
O :
- Hayır ( vasiyet etmedi ), dedi.
- Bunun üzerine ben :
-Öyleyse insanlar üzerine vasiyet etmek nasıl farz yazıldı, yahut insanlar nasıl vasiyet etmekle emr olundular? Dedim.
-Abdullah İbn ebi Evfâ :
-Resûlullah, Allah’ın kitabı na tutunmak ve onunla amel etmeyi vasiyet etti, dedi. (Buhari, Kitabu’l -Vesâyâ 3 cilt 6 sayfa 2583, ötüken 1987 )

29-......... Resûlullah’a atfen Veda Hüdbesinde : “Mü’minler! Size bir emanet bırakıyorum ki ona sıkı sarıldıkça yolunuzu hiç şaşırmayacaksınız. O emanet Allah’ın kitabı Kur’an’dır.” (Buhari. Kitabu’l - Hac cilt 4 sayfa 1648, Ötüken 1987)

Görüldüğü gibi, örneklerdeki 26 ve 27 ki rivayetler  Kendi aralarında çelişkili oldukları gibi, 28 ve 29. Rivayetlerle de çelişkilidirler. Biz ancak Kur’an’dan sorumluyuz, onun için 28 ve 29. rivayetler gerçeğe uygundur.
Sünnet diye uydurdukları rivayetler bir birleriyle çelişkili olduğundan, doğru yolu onlarla bulmak mümkün değildir. Ayrıca Kur’an yeterli olup öyle bir şeye ihtiyaçta yoktur. Ehlibeyt ise, onlarda bizim gibi ancak Kur’an’a uymakla doğru yolu bulabilirler, kaldı ki bin seneden fazla bir zamandır, ehlibeytten bir kimseyi müşahhas olarak dünyada kimse görmediği gibi, onları gören kimseyi de gören olmamıştır. Onun için Kur’an’la birlikte ehlibeyt rehberliği diye bir şey olmadığı gibi, böyle bir şeye ihtiyaçta yoktur. Aksine iddialar gerçeklere uymayan hususlardır.
Fereç Hüdür

www.Kuran-tekrehber.com

devam edecek inşaAllah

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Kardeşlerim burada (ehli kitabın iman edeni ile kafir olanı konusunda) önemli bir mesaj ortaya çıkıyor. Büyük ulemanın anlayamadığı bir gerçekte budur. Kitaplara ve rasullere imanın "özü ve özeti" o kitap ve rasullerin getirdiği "öz ve özet" mesaj olan Allaha ve ahirete iman ederek salih olmaktır.

Kimki Allaha ve ahirete iman eder ve Salih olursa, Kitaba ve rasule iman etmiş demektir.

Kitaplara ve rasullere İman, laf ile söylemek değildir. kimki ilahi kitaplardan ve gönderilen rasullerden birinin getirdiği bu öz ve özet olan mesaja iman ederse, hepsininin getirdiği bir olan mesaja iman etmiş, hatta hepsinin "hakikatine" iman etmiş demektir. ve Allahın hükmüne göre kurtulur.

Allahın rahmetini biz taksim edemeyiz, O ne diyorsa hüküm öyledir. Kalkış gününde Allah kendi hükmüne göre insanları yargılar, yargılamadaki Hüküm, bugün kitapta bildirdiği hükümdür. değişiklik olmaz.

Saygı ve selam ile,

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Hadisler peygamber efendimizin sözleri ve davranışlarıdır. O asla kendisinden konuşmaz. Onun her sözü haktır. yanılmaz. Kuranı kerime aykırı söz söylemez. Eğer hadisler konusunda şüphesi olan varsa, bazı şahısların kendi mantıklarına göre uydurduklarına değil, bu konuda yıllarca emek vermiş alıimlerin sözlerine baksınlar. Bu sitede alim geçinenlerin  bu ilmi nereden aldıklarını merak ediyorum. Ayrıca alimlerin bilgilerinden yararlanmanın ki bu sitede sürekli vurgulanıyor neresi taklitçiliktir. Diğer bilim dalları da taklitçiliğe dayanmıyormu. dünyanın güneş etrafında döndüğünü bilmek için herkesin uzaya gitmesi gerekirmi yoksa bilim adamlarının araştırmalarını mı baş almak gerekir. Her ne ise ben din konusunda en doğru bilgileri yine alimlerin bildiklerini biliyorum. bize düşen doğru bilgileri almak. yoksa kendi kafamıza göre davranmak değildir.(mesela bu sitede namazın 3 vakitmi yoksa 2 vakitmi olduğu konusunda tereddüde varılmış. doğru şekilde arapça bilen her insan kuranı kerimde namazın 5 vakit olduğunu bilir. Çat pat arapçanızla işi sulandırmışsınız. ) İnsanları kendinizle beraber felakete sürüklemeyin. %100 doğruluğuna emin olduğunuz bilgileri yazın. Yoksa kendinizle birlikte başkalarının da günahlarını alıyorsunuz.

http://www.muhammedmustafa.net/tr

Prof. Dr. İbrahim Canan

Prof. Dr. İbrahim Canan, Kur’ân âyetlerinin açıklanmasında Hadisin yerini hiçbir şeyin dolduramayacağını Kenan Demirtaş'a anlatıyor.

İslâm tarihinde çözülmelerin yaşandığı ve Kur’ân ruhundan uzaklaşıldıgı zamanlar âlimler çıkış yolunu Sünnetin içinde aramışlar ve orada da bulmuşlardır. Çünkü Kur’ân’ı en iyi anlatan şüphesiz Peygamberdir. İşte Hadis ve Sünnet konusunda uzman olan Prof. Dr. İbrahim Canan bize bu yolu anlattı ve hadisleri tefsir açısından değerlendirdi. Bilindiği gibi Prof. Dr. İbrahim Canan, ilâhiyat camiasında birçok ilim adamının yetişmesine vesile olmuş bulunmaktadır. Bu arada Sünnetle ilgili birçok eser yazmış ve özellikle Kütüb-i Sitte gibi büyük bir hadis külliyatını tercüme ederek milletimize Peygamber çizgisini anlatmıştır.

İslâm âlimlerinin hepsi, Kur’ân’ı açıklamada Peygamber (a.s.m.) sünnetini birinci kaynak olarak görmüşlerdir. Bunun dayandığı bir gerçek var mı?

Evet, peygamberlik görevi sadece Kur’ân’ı getirmekle bitmez; onu açıklamak, izah etmek ve nasıl tatbik edileceğini göstermek, onun görev sınırları içindedir. Meselâ şu âyetler onun İlâhî görevlerinden bir kısmını belirtiyor:

 “Hak dini onlara açıklasın diye, her peygamberi Biz kendi kavminin lisanıyla gönderdik.”(İbrahim Sûresi,14-4) 

“O kimseler ki, yanlarındaki Tevrat ve İncil’de vasıflarını yazılı buldukları ümmî peygamber olan Resulullaha uyarlar. O peygamber ise kendilerini iyiliğe sevk edip kötülükten sakındırır; temiz ve güzel nimetleri onlara helâl, habis olanları ise haram kılar; daha önce kendilerine yüklediğimiz ağır yükleri ve üzerlerindeki bağları onlardan kaldırır. İşte ona îmân eden, ona hürmet eden, düşmanlarına karşı ona yardımda bulunan ve onunla indirilmiş olan nûra uyanlar, kurtuluşa erenlerin tâ kendisidir.”(A'raf Sûresi, 7-157)

“Allah ve Resulü bir meselede hükmünü verdiği zaman, bir mü’min erkeğin yahut bir mü’min kadının artık işlerinde başka bir yolu seçme hakkı yoktur. Kim Allah’a ve Resulüne isyan ederse, apaçık bir sapıklığa düşmüştür.” (Ahzab  Sûresi ,33-36)

“Hayır! Rabbine and olsun ki, onlar, aralarındaki anlaşmazlıklar için senin hükmüne müracaat edip, sonra da verdiğin hükme gönüllerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın tam bir teslimiyetle râzı olup uymadıkça iman etmiş olmazlar.” (Nisa Sûresi, 4-65)

“Peygambere itaat eden Allah’a itaat etmiş olur. Kim bundan yüz çevirirse, seni öylelerinin üzerine muhâfız olarak göndermedik; sen ancak doğru yolu gösterip tebliğ etmekle mükellefsin.”(Nisa,  4-80)

“Peygamber size ne emretmişse alın, neyi yasaklamışsa ondan da kaçının. Allah’tan korkun. Muhakkak ki Allah’ın azâbı pek şiddetlidir.”(Haşir Sûresi, 59-7)

“De ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah çok bağışlayıcı, çok merhamet edicidir” (Âl-i İmran Sûresi,  3-31)

Evet, buna benzer âyetler Peygamberimizin (a.s.m.) görevini, sadece Kur’ân’ı insanlara getirmekle sınırlı olmadığını belirtiyor.

Bunu biraz açabilir miyiz?

1. Efendimizin bir görevi özet şeklinde olan âyetleri açıklamaktır: Meselâ Kur’ân “Namaz kılın” diyor, ama namaz nasıl kılınacak? “Rükû ve sücud yapın” diyor, ama rükû ve sücud nasıl yapılacak, teferruat vermiyor. Kıyam nasıl yapılacak, ayrıntı yok. İşte Peygamberimiz “Ben nasıl namaz kılıyorsam öyle kılın” diyerek âyet-i kerimeyi şekil ve muhteva olarak açıklıyor ve nasıl tatbik edilebileceğini gösteriyor. Namaz, oruç, zekât, hac gibi Kur’ân-ı Kerimde mücmel (özet) olarak gelip açıklanmayan emirleri Peygamberimiz açıklıyor. 

2. Efendimizin görevleri arasında, anlaşılması zor olan âyetleri açıklamak da vardır.

Meselâ âyet-i kerîmede, “Onlara karşı gücünüzün yettiği her türlü kuvveti ve cihad için ayrılıp eğitilmiş atları hazır tutun ki, onunla Allah’ın ve sizin düşmanlarınızı ve bunlardan başka sizin bilemediğiniz, fakat Allah’ın bildiği düşmanlarınızı korkutasınız” (Enfâl Sûresi,8-60) buyuruluyor. Bu âyette “Kuvvet ve savaş atlarını hazır bulundurun” tabiri geçiyor. Sahabe Peygamberimize sormuş: “Kuvvet nedir?” Peygamberimiz, “Bilin, kuvvet atmaktır, kuvvet atmaktır, kuvvet atmaktır” diye üç defa tekrar etmiştir. Her devrin değişen atma vasıtalarına süratle, vakit kaybetmeden ayak uydurmamızı emir buyurmuştur.

3. Sonra Kur’ân-ı Kerimin mutlak ve âm (sınırsız ve genel ifadeli olan) âyetlerini takyitle tahsis ediyor, yani onlara sınır getiriyor. Meselâ, “Allah alışverişi helâl, faizi ise haram kıldı”(Bakara Sûresi,2-275) buyuruyor. Bu âyet-i kerîmeye göre her şeyin alışverişi helâldir. Ama Peygamberimiz buna bir sınır getirerek domuzun ve içkinin alışverişini yasaklamıştır. Demek meşru alışverişin sınırlarını bu şekilde açıklamış oluyor.

Diğer bir örnek ise şu âyet-i kerimedir: “İman eden ve imanlarına zulüm bulaştırmamış olanlar—korkudan emin olmak işte onların hakkıdır ve doğru yola eriştirilenler de onlardır.”(En'am Sûresi,6-82) Sahabe bu âyet gelince telâşlanıp Peygamberimize sormuş: “Hepimiz nefsimize zulmediyoruz. Yâ Resulallah, bizde zulme düşmeyen var mı?” Peygamber (a.s.m.) “Şirk pek büyük bir zulümdür” âyetini hatırlatarak buradaki zulmün şirk olduğunu açıklamıştır. Dolayısıyla bu neviden olan Kur’ân-ı Kerimdeki anlaşılması zor olan âyetleri Peygamberimiz açıklıyor.

3. Sonra Kur’ân’da olan meseleler ayrıca Peygamberimiz tarafından tekraren teyit ve te’kid edilmiştir. Böylece onun daha iyi anlaşılması sağlanmıştır. Bu da bu sadette söylenebilir.

4. Peygamberimizin bir de şâri’ yönü, yani, Kur’ân’da olmayan hükümleri koyma yetkisi var. Meselâ, yiyeceklerden haram olanların isimleri iki âyet-i kerimede belirtilir. Ama onların hiçbirisinde eşek eti geçmez. Peygamberimiz Hayber Seferi sırasında, ehlî (evcil) eşek etini haram etmiştir.

Bunlar niçin Kur’ân’da açıklanmamış da Peygamberimize bırakılmıştır?

Kur’ân bütün teferruatı verseydi ciltlerle dolu bir kitap olurdu. Halbuki bu da Kur’ân’dan istifademizi zorlaştırır. Bu bakımdan meselelerin bir kısmının açıklamasını Peygamberimize bırakmıştır. Peygamberimize bıraktırmasının da ayrıca birtakım maslahatları var. Çünkü birtakım meseleler zaman içerisinde neshedilmiş, yürürlükten kalkmıştır.

Hem hadislerin bir kısmı bize zayıf hadisler şeklinde gelmiştir. Bu zayıf hadislerle amel ihtilâf getirmiştir. İhtilâf ise ümmet için rahmettir. Halbuki Kur’ân-ı Kerimde kesin olarak bütün bu meseleleri zikretmiş olsaydı, orada ihtilâf etme şartımız azalırdı. Dinimizin gelişen zamana ve toplum şartlarına göre esnekliği azalabilirdi. Halbuki dinimizin üstün bir yönü—kanatimce—zamana ve zemine göre yeni yorumlara imkân tanımasıdır. Bu güzel birşeydir.

Hattâ dahası var. Peygamberimiz de âlimlere bir marj bırakmıştır. Dinimizin güzelliği bu. Âlimler Kur’ân-ı Kerim ve Sünnetten hareketle hüküm koymada birtakım temel kaideler belirtmiş ve usul koymuştur. Âlimler bu usullerle yeni meseleleri yoruma kavuşturuyor. Böylece başka şeriata ve kültür sistemine ihtiyaç hasıl olmadan, kanun alma ihtiyacı duymadan yeni şartlara göre kanunlarımızı kendimiz koyabiliyoruz. Nitekim Osmanlının son dönemlerine kadar bütün ortaya çıkan yeni ihtiyaçlarımız kendi değerlerimiz çerçevesinde kanunlaştırılmış, Kur’ân ve Sünnetten çıkartılmıştır.

Halkımız hadislerle Kur’ân-ı Kerimi nasıl öğrenecek? Meselâ Yâsin Sûresini hepimiz çok okuyoruz. “Peygamberimiz acaba bu sûreyi nasıl tefsir etmiş” diye öğrenmek istesek, bunu nereden bulacağız. Bir usulü, yöntemi var mı bunun?

Öncelikle Kur’ân, Kur’ân ile tefsir edilir. Çünkü bir âyet diğer bir âyeti açıklar. Bir konu bir yerde bir yönü anlatılır, diğer bir yerde diğer bir yönü anlatılır ve hakeza. Fakat Peygamberimizin de Kur’ân’la ilgili çokça tefsiri vardır. Buharî’nin en geniş bölümlerinden birisi Tefsir’dir. Tirmizî’nin en geniş bölümlerinden birisi yine Tefsir bölümüdür. Kaldı ki Buharî ve Tirmizî’de yer almayan tefsire müteallik hadisler, başka kaynaklarımızda verilmiştir.

Ben bazan matematiği uygulayarak diyorum ki: bir doğru iki noktadan geçer. Aynı şekilde Kur’ân-ı Kerimden çıkaracağımız bir mânâda Kur’ân-ı Kerim çıkış noktasıdır. İkinci bir nokta olarak Hadise atıf yapmazsak, o zaman o tek noktadan binlerce görüş çıkabilir. Halbuki din nedir? Tevhid, birlik, beraberlik dinidir. O âyetten herkes kendi kafasına göre bir yorum değil, gerçeğe uygun yorum çıkaracaktır. Acaba Peygamber ne demiştir, ona bakacağız. Peygamber sözlerinde yoksa, acaba Sahabe ne demiştir, Tabiîn ne demiştir, Etbeuttabiîn ne demiştir, onlara bakacağız. Onlar Kur’ân’ı aslına uygun şekilde anlama şansına bizden daha çok sahipti.

Hadislere ne derece güvenilir?

Hadislere güvenmemek için bir sebep yok. Daha önce de belirttiğimiz gibi, Kur’ân-ı Kerim insanları Peygamberimize yöneltiyor, “Onun getirdiğini alın, onun yasakladıklarından kaçının” diyor. Yani Kur’ân ikinci bir kaynağı olarak devamlı şekilde Peygamberimizi nazara veriyor.

İkincisi Peygamberimiz kendisini öne sürüyor, Sünnetine dikkat çekiyor ve Sünnetle bu işin yürüyeceğini Peygamber Efendimiz ifade ediyor. Meselâ Peygamberimiz Hz. Muaz’ı Yemen’e gönderiyor. “Orada ne ile amel edeceksin” diyor. Hz. Muaz “Kur’ân’la amel edeceğim” diyor. “Kur’ân’da bulamazsan?” diye soruyor Peygamberimiz. “Sizin sünnetinizle,” diyor Hz. Muaz. “Sizin sünnetinizde bulamazsam, içtihadımla” diyor. Peygamberimiz bundan çok memnun kalıyor. İslâm ulemasının hepsinin elinde delildir bu hadis. İçtihadın gerekli olması hususunda, Sünnetin delil olması hususunda bu delildir. Dolayısıyla Resulullahın sağlığında Sahabe ikinci kaynak olarak hadisi bilmektedir.

Hz. Ömer anlatıyor: “Ben emsalim bir kardeşimle münavebe yaptım. Bir gün o tarlaya gidiyor tarla işlerini yürütüyor, ben Resulullaha gidiyorum, orada Resulullahı dinliyorum. Akşam gelince emsalim olan kardeşime o gün Resulullahtan gördüğümü, duyduğumu anlatıyorum. Ertesi gün ben tarlaya gidiyorum, emsalim kardeşim Resulullahı takibe gidiyor, duyduğunu, gördüğünü akşam bana anlatıyor. Böylece Peygamberimizi her gün yakından takip etme fırsatı buluyoruz.”

Bir Sahabî diyor ki: “Ben Resulullahtan her duyduğumu yazardım. Bana dediler ki, ‘Resulullah da bir insandır. Bazan öfkeli halde konuşur, bazan sükûn halinde konuşur. Herşeyini yazmak doğru değildir.’ Bunun üzerine vazgeçtim. Ama duyduklarım aklımda kalmaz hale geldi. Onun için yine Peygambere gidip durumu anlattım. ‘Yâ Resulallah, senden güzel şeyler işitiyor ve bunları yazıyordum. Fakat Ensar böyle böyle söyledi. Bunun üzerine vazgeçtim. Ama şimdi yazmayınca da rahatsızım, ne yapayım?’ dedim. Resulullah mübarek ağzını göstererek ‘Bundan haktan başka birşey çıkmaz, yaz’ buyurdu.”

Yine Resulullaha uğrayanlar oluyor ve hafızalarından şikâyet ediyorlar. Peygamberimiz onlara “Sağ elini yardıma çağır” buyuruyor, yazmalarını söylüyor.

Bir başka şey daha söyleyeyim. Enes (r.a.) çok hadis rivayet edenlerin arasında yer alır ve Müksirûn denilen yedi kişiden biridir. Müstedrek’te rastladığım bir hadiste Hz. Enes diyor ki: “Ben Resulullahtan gündüzleri hadis yazar, geceleri tashih etmesi için ona okurdum.” Yani, Peygamberimiz onun yazdıklarını düzeltiveriyor. Ondan sonra hadis ilminde talebelerin öğrendiği hadisleri hocalara götürüp okuması, arz etmesi söz konusu olmuştur. Talebe yazdığını, ezberlediğini hocanın önünde okur, hoca onu tashih ederdi ve öyle icazet alınırdı.

Bütün hadislere Kur’ân tefsiridir diyebilir miyiz?

Evet. Peygamberimiz (a.s.m.) yaşayışı ile Kur’ân-ı Kerimi pratiğe dökmüştür. Dolayısıyla Kur’ân’ın insanlardan istediği ideal hayat tarzı ve şekli Peygamberimizde kendini göstermektedir. Bunu eğer kulluk noktasından ele alırsak, Allah’a karşı kulluğumuzun nasıl olması gerektiğini en mükemmel şekilde Peygamberimiz göstermiştir. İbadetlerin hepsini Peygamberimiz en mükemmel şekilde yerine getirmiştir. Peygamberimizin kulluğu, Kur’ân-ı Kerimin bizden istediği kulluğun en mükemmel şeklidir, bütün yönleriyle. Beşerî münasebetler de öyle. İnsanlarla ve komşularıyla olan münasebetlerinde en güzel örnekleri göstermiştir. Karı-koca münasebetlerinde en güzel karı-koca münasebetlerini ortaya koymuştur. Çocuk terbiyesinde, çocuklara karşı nasıl davranılması gerektiğini göstermiştir.

Demek ki Peygamberimiz (a.s.m.) bütün hayatının her safhasında, her kesitinde, her karesinde en güzel örnek olarak Kur’ân-ı Kerimin idealini temsil etmiştir, yaşamıştır, göstermiştir. Müslümanlar bunu imkânları nispetinde aynen Peygamberden alabilirler. Bir hadiste Hz. Ayşe Peygamberimiz ahlakını  “Onun ahlâkı Kur’ân ahlâkıydı” diye ifade ediyor. Dolayısıyla Peygamberimiz ahlâk yönüyle de Kur’ân-ı Kerimin ahlâkını şerh etmiştir, açıklamıştır. Belki hepsini kelama dökmemiştir, ama fiile dökmüştür. Onun her sözü, her fiili ve her davranışı, Kur’ân-ı Kerimin ruhunun tefsiridir.

Diğer yandan, eski milletlerle ilgili kıssalara da açıklama getirmiştir. Hz. İbrahim’in bazı Kur’ân’da olmayan meselelerini Peygamberimizin hadislerinde bulabiliyoruz. Demek ki, Kur’ân’ın temas ettiği, insanlığa getirmek istediği, vermek istediği, hukuk olsun, ahlâk olsun, yaşayış tarzı olsun, bütün derslerin hepsini Peygamberimizin hayatında, bazan sözleriyle, bazan fiilleriyle, bazan tahlilleriyle bulabiliyoruz.

Şimdi Kur’ân-ı Kerimde “Yiyin, için, israf etmeyin” buyuruluyor. Başka bir âyette de, tebziri yasaklıyor. tebzir, israfın kardeşidir. Şimdi bu iki âyeti daha iyi anlamak için Peygamberimizin uygulamasına bakalım:

Efendimiz israfa gayet net bir sınırlama getirmiştir ki, bunun en canlı örneği abdesttir. Abdest alırken suyu israf etmemek için ölçülü kullanırdı. Üç avuç suyla organları yıkamayı emir buyurmuştur. Fazlası mekruhtur. Bu miktarla sınırlamış Peygamberimiz. Sahabe şaşırıyor ve diyor: “Yâ Resulallah, suyun tasarrufu için mi?” “Hayır,” diyor Peygamberimiz. “Nehir kenarında olsan bile organlarını üçer defa yıkayacaksın.”

Ben hadislerde gördüm, Ebu ed-Derdâ’dan gelen bir rivayet: “Birgün Peygamberimiz bir yere giderken nehre rastlamış. Oradan bir kap su getirmişler Peygamberimize. O da onunla abdest almış ve bir miktar su artmış. Biz olsak o suyu şöyle etrafa serpiveririz. Halbuki Peygamberimiz buyuruyor ki: ‘Gidin, bunu nehre boşaltın. Ola ki ileride bir canlının kursağına gıda olur.”

Bir de, fazla yesek, fazla konuşsak, zamanımızı boş yere geçirsek, israf yapmış oluruz. Bunlar da bizim geri gelmeyecek israflarımız. Veya bir kibrit çöpünün yakılması da israftır. Bunlar da mekruhtur. Günde beş defa abdest alırken suyun israf edilmemesiyle, tabiata karşı saygı dersi verilmiştir. İsrafın hayatın diğer alanlarında da ciddî bir mesele olduğu, abdest örneğiyle ders veriliyor.

Şimdi, “İsraf etmeyiniz” âyet-i kerimesinin açıklanmasına bakınız. Demek âyet-i kerimeyi okuduğumuz zaman bu âyetlerin hadis-i şeriflerde nasıl açıklandığına bakmamız lâzım. Hadis kültürümüz ne kadar geniş olursa Kur’ân-ı Kerimi o nisbette anlamış oluruz.

Ben sonuç itibarıyla şöyle bir şey söyleyebilir miyim? Kur’an-ı Kerimden bir ayet okuduğumuz zaman, bunun anlamını meallerden ve tefsirlerden öğrenmeye çalışacağız. Ancak bununla yetinmeyeceğiz, hadis kültürümüzü çoğaltacağız. Bol miktarda hadis öğrenerek bunlarla hayatımızı şekillendireceğiz. Bu şekilde Kur’ân’ı okuduğumuzda onun anlamını Efendimizden bizzat öğrenmiş gibi olacağız.

Kesinlikle. İşte bunu anlayan âlimlerimiz, meselâ Taberî, bir âyetle ilgili aklına ne kadar hadis gelmişse hepsini yazmıştır. Taberî tefsirinde çok hadis naklediyor diye bazıları tenkit bile etmiş. Kırk ciltlik tefsirinin büyük bir bölümü hadislerle doludur. Ama hadislere baktığımız zaman, âyetleri daha iyi anlıyoruz. Çünkü hadisin verdiği nur başka, kendi tefekkürümüzle çıkartacağımız mânâ başka. Benim görüşüm, Kur’an-ı Kerimi hadislerle anlamaya yönelmek en güzeli

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Orhan Altun,

siteyi incelemeden adeta bozuk bir plak gibi aynı teraneleri tekrarlayıp durmuşsunuz. halbuki siteyi incelemiş olsaydınız sizin tekrar dillendirdiğiniz bu Kur'an dışı görüşlerinizin hepsinin tek tek cevaplanmış olduğunu görecektiniz.

ve,

daha önce de bu forumda : Yüce Allah'ın ortakları ve Kur'an'dan başka Din olduğunu iddia etmekten asla vazgeçmek niyeti olmayan ve Yüce Rabbimizi tek başına EHAD ( yalnız ) olarak görme saadetine / kulluk bilincine ve hidayetine henüz nail olamamış olan  insanlar ile ilgili şöyle demiştim :

''Kur'an merkezli Din '' bu insanları neden bu kadar rahatsız ediyor dersiniz ? Yüce Allah tek başına ehad  olarak anıldığında yani Kur'an merkezli Din'den söz edildiğinde bunun adını neden hezeyan koyarlar? neden bu kadar şeytani bir titreme sarar onları ?

bu tepki : Tek Allah'a çağrıldıklarında inkar eden müşriklerin göstermiş oldukları ŞİRK mantığının olağan tepkisidir :

40 Mü'min 12 :

12 (Şöyle cevap verilir): Bu(duruma düşmeniz)in sebebi şudur: Tek Allah'a çağrıldığınız zaman inkâr ederdiniz. O'na ortak koşulunca inanırdınız. Artık hüküm Yüce ve büyük Allâh'a âittir.

2 Bakara 165 :

165 İnsanlardan kimi, Allah'tan başka eşler tutar, Allâh'ı sever gibi onları severler. İnananlar ise en çok Allâh'ı severler. Zulmedenler, azâbı gördükleri zaman bütün kuvvetin Allah'a âidolduğunu ve Allâh'ın azâbının çetin olduğunu anlayacaklarını keşke bilselerdi!

bu insanların şirk tabiatına göre :

94 Zâten kendilerine hidâyet geldiği zaman insanları doğru yola gelmekten alıkoyan şey, hep: "Allâh, bir insanı elçi mi gönderdi?" demeleridir.

95 De ki: "Eğer yer yüzünde uslu uslu yürüyen melekler olsaydı, elbette onlara gökten bir meleği elçi gönderirdik."

evet , şirk mantığına göre Yüce Allah tek başına din kurucusu olarak kabul edilemez,  İslam Dinini kurarken illaki ve mutlaka Yüce Rabb'imizin yanında ortakları olmalıydı... aksi halde tek ilaha dayanan bu güzel dini kabul etmeyeceklerdir:

12 Yusuf 106 :

106 Onların çoğu, Allah'a ortak koşmadan inanmazlar.

ve, tabiki Kur'an'a karşı bu tepkileri gösterenlere Yüce Allah şeytanı dost ve yoldaş edecektir. böylece şeytanın kendilerine vahyettiği emirlerin  dışına çıkmayacaklardır...

43 Zuhruf 36-37 :

36 Kim Rahmân'ın zikrine karşı kör olursa ona bir şeytânı sardırırız; artık o, onun (yanından ayrılmaz, ona sürekli olarak kötülükleri telkin eden) arkadaşı olur.

peki böyle davrananlar için ne vardır dersiniz? ( tövbe etmezlerse ) :

34 Sebe 5 :

5 Âyetlerimiz hakkında (bizi) âciz bırakmağa çalışanlara gelince: onlar içinde pislikten acı bir azâb vardır.

ve

işte bu şekilde aklını kullanmayanlara ve inanmak istemeyenlere :

10 Yunus 100 :

100 Allâh'ın izni olmadan hiç kimse inanmaz ve (Allâh) pisliği (huzursuzluğu, azâbı), akıllarını kullanmayanların üzerine kor.

ve bu suçlular ne yaparsa yapsın Yüce Allah , tek mahfuz Vahy olan Kur'an ile her daim hakikatleri ortaya çıkaracaktır. bir kardeşimin ifadesiyle : şükründen aciziz :

10 Yunus 82 :

82 "Ve suçlular istemese de Allâh, sözleriyle gerçeği ortaya çıkaracaktır!"

orhanaltun Yazdı: Hadisler peygamber efendimizin sözleri ve davranışlarıdır. O asla kendisinden konuşmaz. Onun her sözü haktır. yanılmaz. Kuranı kerime aykırı söz söylemez. Eğer hadisler konusunda şüphesi olan varsa, bazı şahısların kendi mantıklarına göre uydurduklarına değil, bu konuda yıllarca emek vermiş alıimlerin sözlerine baksınlar. Bu sitede alim geçinenlerin  bu ilmi nereden aldıklarını merak ediyorum. Ayrıca alimlerin bilgilerinden yararlanmanın ki bu sitede sürekli vurgulanıyor neresi taklitçiliktir. Diğer bilim dalları da taklitçiliğe dayanmıyormu. dünyanın güneş etrafında döndüğünü bilmek için herkesin uzaya gitmesi gerekirmi yoksa bilim adamlarının araştırmalarını mı baş almak gerekir. Her ne ise ben din konusunda en doğru bilgileri yine alimlerin bildiklerini biliyorum. bize düşen doğru bilgileri almak. yoksa kendi kafamıza göre davranmak değildir.(mesela bu sitede namazın 3 vakitmi yoksa 2 vakitmi olduğu konusunda tereddüde varılmış. doğru şekilde arapça bilen her insan kuranı kerimde namazın 5 vakit olduğunu bilir. Çat pat arapçanızla işi sulandırmışsınız. ) İnsanları kendinizle beraber felakete sürüklemeyin. %100 doğruluğuna emin olduğunuz bilgileri yazın. Yoksa kendinizle birlikte başkalarının da günahlarını alıyorsunuz.     http://www.muhammedmustafa.net/tr   Prof. Dr. İbrahim Canan   Prof. Dr. İbrahim Canan, Kur’ân âyetlerinin açıklanmasında Hadisin yerini hiçbir şeyin dolduramayacağını Kenan Demirtaş'a anlatıyor. İslâm tarihinde çözülmelerin yaşandığı ve Kur’ân ruhundan uzaklaşıldıgı zamanlar âlimler çıkış yolunu Sünnetin içinde aramışlar ve orada da bulmuşlardır. Çünkü Kur’ân’ı en iyi anlatan şüphesiz Peygamberdir. İşte Hadis ve Sünnet konusunda uzman olan Prof. Dr. İbrahim Canan bize bu yolu anlattı ve hadisleri tefsir açısından değerlendirdi. Bilindiği gibi Prof. Dr. İbrahim Canan, ilâhiyat camiasında birçok ilim adamının yetişmesine vesile olmuş bulunmaktadır. Bu arada Sünnetle ilgili birçok eser yazmış ve özellikle Kütüb-i Sitte gibi büyük bir hadis külliyatını tercüme ederek milletimize Peygamber çizgisini anlatmıştır. İslâm âlimlerinin hepsi, Kur’ân’ı açıklamada Peygamber (a.s.m.) sünnetini birinci kaynak olarak görmüşlerdir. Bunun dayandığı bir gerçek var mı? Evet, peygamberlik görevi sadece Kur’ân’ı getirmekle bitmez; onu açıklamak, izah etmek ve nasıl tatbik edileceğini göstermek, onun görev sınırları içindedir. Meselâ şu âyetler onun İlâhî görevlerinden bir kısmını belirtiyor:  “Hak dini onlara açıklasın diye, her peygamberi Biz kendi kavminin lisanıyla gönderdik.”(İbrahim Sûresi,14-4)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

KUR'AN DIŞI VAHYİN İMKANSIZLIĞI kitabından

DEVAMI :

örneğin Mevdudi şöyle demektedir :

'' şimdi yukarıdaki Ayeti ( 16 / 44) gördükten sonra, Hz.Muhammed (a.s)'in Kur'an'ı Kerim'in açıklayıcısı, öğreticisi olmadığını söyleyebilir miyiz? eğer söyleyemezsek, Hz.Peygamber'in açıklayıcı, öğretici ve eğitici kimliğini Allah'tan başka kimsenin tayin etmediğini de kabul etmeliyiz. zaten Cenab_ı Allah da onu ifade etmektedir. yukarıdaki Ayet, Allah'ın zikr'ininbir insan tarafından iletilmesine karşı çıkan ve Peygamberliğini inkar edenlere nasıl susturucu mahiyette ise, Peygamber'i açıklamasını ve yorumunu kabul etmeyerek SADECE ALLAH'IN KELEMINI KABUL ETMEK İSTEYENLERİDE cevapsız bırakacak niteliktedir.onlar ise Peygamber'in sadece Zikr'i getirdiğine , fakat onun açıklamasını ve yorumunu yapmadığına inansınlar ; ister sadece Zikr'i kabul edip Peygamber'in açıklamasını reddetsinler ; isterlerse de kendileri için sadece Zikr'in kafi olduğuna ve açıklamaya gerek olmadığına, hatta güvenilecek durumda olmadığına inanasınalr, bu dört inancın hepsi de Kur'an'ı Kerim ile çatışır durumdadır ve kendileri mutlak bir bir yanlış içindedirler.   ... Yukarıda bahsettiğimiz dördüncü inanç da aynı şekilde tehlikeli ve zararlıdır. böyle bir şeye inananlar aslında, hem Kur'an'ı Kerim hem hadis-i şeriflere güvensizliklerini belirtirler ve her ikisini de reddetmiş olurlar.bu tehlikeli düşündce yeni vahiy ve Peygamberler içinde kapıyı aralamış olur. yukarıdaki Ayette gördüğümüz gibi, bizzat Allah'u Teala Kur'an'ı Kerim'in indiriliş amacının, ANCAK PEYGAMBER'İN İZAHATI VE TELAKKİLERİYLE TAMAMLANABİLECEĞİNİ belitmiştir. ayrıca Peygamber'in dünyaya indiriliş sebebinin de zikr veya Allah kelamı'nı açıklaması olduğunu vurgulamıştır. '' ( Mevdudi, Peygamberler ve Tevhid mücadelesi)

BU ALINTI, KİŞİNİN SAHİP OLDUĞU BAKIŞ AÇISININ BİR METNİ NASIL YENİDEN İNŞA ETTİĞİNİN İLGİNÇ BİR ÖRNEĞİDİR. konunun suçlama ve tekfir boyutu hiç önemli değildir ; çünkü sonuçta hidayeti onlar değil Allah vermektedir. ancak bir metnin nasıl, aslından uzak bir şekilde bu kadar farklı yorumlanabildiği üzerinde durup düşünmek gerekir. sanırız ilgili Ayetlerin nasıl anlaşılması ile ilgili düşüncelerimizi ortaya koyarsak, yukarıdaki alıntıdaki anlayışa da CEVAP VERMİŞ OLURUZ.

aslında hem ilahi kelam ile ilgili Ayetlerin genel tahlilinden, hem de beyan, liyubeyyine, litubeyyine kelimelerinin Kur'an'daki ve dildeki kullanımlarından; Kur'an vahyinin gizli / gizemli / açıklamaya muhtaç yetkisinin Allah Rasulüne verildiğini iddia etmek veya ilgili Ayetlerden böyle bir çıkarımda bulunmak, İMKANSIZI BAŞARMAK anlamına gelir.

her şeyden önce Kur'an kendisini, MÜBİN (apaçık), '' açıklanmış, açıklanmaya ihtiyacı olmayan '' indiği dönemde her muhatabın onu kolaylıkla anlayabileceği bir konuşma / söz olarak gönderildiğini ifade etmektedir. şimdi SÖZÜ KUR'AN'A BIRAKALIM :

24 Nur 54 :

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sana (cennetler) Helal olsun. Kuranın (biiznillah) verdiği basiret ve Furkan özelliği işte budur.

Sevgi ve selam ile,

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Turisina,

'' KUR'AN DIŞI VAHYİN İMKANSIZLIĞI '' kitabının müellifi olan yukarıdaki satırların sahibi  Mehmet Yaşar Soyalan'a bu vesile ile teşekkür eder, Yüce Rabbimizin bu güzel duanızı hepimiz ve tüm hanif Müslümanlar için kabul buyurmasını dilerim. Yüce Allah bize Cennetleri kazandıracak salih ameller işlettirsin inşaAllah.

Yüce Rahman'a Emanet Olunuz.

Sevgilerimle