Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İnanç ve Bilim

Cin13

İnanç ve Bilim (e-kitap)

“Yaşayabileceğimiz en güzel deneyim, gizemli olandır.  Gerçek bilimin tohumlarını atan da bu deneyimdir. Bu hisse yabancı olanlar, huşu içerisinde kendinden geçmeyenler ölüden farksızdırlar. Kendini idrak edilemez olan evrende ifşa eden bir us gücünün varlığına duyulan bu derin, duygusal inanç, benim Tanrı görüşümü tam olarak yansıtmaktadır.”    (Einstein)

Din nedir?

Din, insan ve evren hakkında  bilgi veren sistemdir. Ancak, bu sistemin bilgisi Tanrı, evren, evrenin amacı, insanın özü, Tanrı ile insan arasındaki ilişkiler gibi bilimsel olmayan, metafizik bilgidir. Ancak din, salt metafizik bilgiler bütünü de değildir, aynı zamanda bu bilgilere uygun yaşama biçimini emreden ahlak sistemidir.

Dine mensup olmak demek, o dine ait bilgileri bilmek demek değildir. Kişi, örneğin İslam’a ait her bilgiyi bilebilir. Ama bu onu müslüman yapmaz. Müslüman olmak için, o bilgilere inanmak, özel ifadesiyle “iman etmek” gerekir.

Önemli olan neyi bildiğiniz değil, “nasıl”-yani, hangi ruh hali içinde o bilgileri benimsediğinizdir. Bu inanç, belirli bir bilgi eksikliğinden dolayı benimsenen geçici bir ruh hali değil, özgür irade ile yapılan seçim sonucunda edinilen ruh etkinliğidir.

İbni Rüşt’ e göre her şeyin bir nedeni olduğuna göre inanmayı seçmenin de bir nedeni olması gerekir. Gazali’ye göre ise bu, insanın özgürlüğünün ortadan kalkması demektir. Gazali’ye göre seçim, zorlayıcı hiçbir neden olmaksızın seçmektir. Aksi durumda inançtan ve dinden bahsedilemez.

Bilimsel bilgi ile dini bilginin kaynak, amaç, yöntem açısından farklı oldukları açıktır. Bilimsel bilginin kaynağı insan aklı ve deneyi, amacı evreni tanımlamak ve yöntemi deneydir. Dinsel bilginin kaynağı ise Tanrı, amacı insanın yaratılışına uygun bir yaşam sürdürmek, insanlara ulaştırılması ise peygamber ve vahiyler iledir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Tanrı’nın Varlığı:

Tanrının varlığını kabul eden kişiler içinde de tanrının nasıllığı konusunda görüş ayrılıkları vardır. Acaba Tanrı aşkın ( evrene ait olmayan, evrenin üzerinde) yoksa içkin ( evrenin kendisi, evrendeki kuvvetler) midir?

Tanrı’nın mevcudiyetini reddeden  kişilerden, Tanrı’nın  varolmadığını kanıtlamasını istediğimizde tutarlı bir yanıt alamayışımızın nedeni, yokluğun kanıtının yapılamaz oluşudur. Tanrı’nın mevcudiyetine inanan kişinin kanıtı göstermesi gerekir.

Bilim tabiatla ilgilenir. Allah tabiat ötesi ise bu durumda, deney ve gözlemler yaparak bilimin tabiat ötesini kanıtlayacağını iddia edemeyiz.

 Bazı filozoflar da dinsel bilginin başka bir desteğe ihtiyacının olmadığına inanmaktadırlar. Bunlar arasında Gazali, İbni Haldun, Bergson, Pascal gibi filozoflar vardır. Gazali ve Bergson’ a göre insan, Tanrı’nın varlığını yaşar ve tecrübe edebilir.

Psikolojide Freud’un, tarihte Marx ve Proudhon’un, sosyolojide Durkheim’ın yaptığı çalışmalarda, insanı Tanrı fikrine götüren durumları ve dinlerin toplumlardaki işlevini anlatışları Tanrı’nın insanlar tarafından uydurulmuş olduğu fikrini desteklemiştir.

İnancın akli delillere dayanması konusunda görüş bildiren,  sayıca daha fazla olan ilk grubun kanıtlarına bakalım:

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Teleolojik kanıt:

Bu kanıta birçok eleştiri gelmiştir. Örneğin düzen ne demektir? Düzenin matematiksel bir tarifi yapılamaz. Bambaşka kanunların olduğu bir evren bugünkünden bambaşka olacaktır. Bu durumda o evrende yaşayan bizlere de o evren düzenli gelecektir.

2. eleştiri ise şu soruyla gelir: Evren-dünya gerçekten düzenli midir?

Eğer dünya düzenli ise doğal afetleri, hilkat garibelerini nasıl açıklayacağız? Kör bağırsak ya da erkekteki göğüs uçlarının işlevi nedir?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Kozmolojik kanıt:

Bu kanıt, Aquino’lu Thomas, Farabi, Aristoteles gibi filozoflarca kullanılmıştır.

Hume’ a göre dizinin ileriye ve geriye sonsuza kadar devam etmesinde akılsal hiçbir engel yoktur. Bir ilk neden varsa bu “ilk neden” neden evrenin içinden doğal bir “ilk neden” olmasın?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Ontolojik kanıt:

Bu kanıtı, İbni Sina, Farabi, Descartes, Spinoza, Anselmus gibi filozoflar kullanmıştır.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Kanıtlara genel bakış:

Gazali tarafından savunulan kurala göre ise: Bir tezi kanıtlamak için ortaya konulan delillerin yanlış olması, tezin yanlışlığını ortaya koymaz. Bu yalnızca delillerin yanlışlığını gösterir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Teolojik kanıtlara yeni bakış:

Stoeger’e göre, herhangi bir şeyin var olması, kendi varlığı için başka bir sebebe ihtiyaç duymayan bir varlığı gerekli kılarken, Carl Sagan “eğer, evreni kim yarattı sorusuna Tanrı cevabını verirsek karşımıza şu soru çıkar: Tanrı’yı kim yarattı? Eğer ,”Tanrı hep vardı” diyebiliyorsak neden “Evren hep vardı” diyemeyelim? Eğer “Tanrı nereden geldi? “sorusu biz fanilerin idrak gücünü aşıyorsa o halde “Evren nereden geldi? sorusu karşısında neden aynı cevabı veremeyelim? karşılığını verir.

Bertrand Russell, evrenin sadece “var olduğu” ve evrenin varlığı için izahat istemememiz gerektiğini söylemiştir.

Aziz Augustine, gibi geleneksel teistler,, yaratım sürecini zamana  bağlı müdahaleler bağlamında değil, nedensel bağlantılar bağlamında ele almışlardır. Zamana başlangıcını veren şeyi O yaratmıştır, ve O bütün şeyleri birden yaratıp, onları zaman aralıklarına değil, nedensel bağlantılara dayanan bir düzene tabi tutmuştur.

Paul Davies “The Cosmic Blue Print” kitabında, “Evrenin ve evrendeki yasaların karmaşık yapıların ortaya çıkmasına ve gelişmesine olanak tanıdığı gerçeği, tüm bu olup bitenin arkasında “bir şeyler döndüğüne” dair sağlam bir kanıttır” demektedir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İnsan merkezcil İlke:

Yıllar boyu bazı gökbilimciler ve fizikçiler, evrenin yaşamın evrimleşebileceği bir  “ince ayar” geçirmiş gibi göründüğünü savuna geldiler. Felsefecilerin  ve din bilimcilerin bu görüşe büyük ilgi duyduklarını eklemeliyiz. Bu ilke, fiziksel evreni yöneten sabitlerin değerleri üzerine odaklanmaktadır. Özellikle parçacık fiziği ve evrenbilimde yeri olanların. Tezin ana fikri şudur: Bu sabitlerin değeri çok az farklı olsaydı bile, gökadalar,yıldızlar ve gezegenler oluşamazdı. Hatta atom ve moleküller bile olmazdı.Tabi ki de yaşam.

Kütleçekimin gücü:

Bilinenden biraz daha fazla olsaydı, evren, yaşam ortaya çıkmadan çok önce çökerdi. Biraz daha az olsaydı, bu kez de madde hiçbir zaman çökelip yıldızları ve gökadaları oluşturamazdı.

Büyük patlamayla ortaya çıkan ateş topu içindeki ilk yoğunluk farkları çok az bile daha az olsaydı, evren ışıktan ve yapıdan yoksun olurdu. Daha büyük olsaydı, evren sadece karadeliklerle dolu olurdu.

Hidrojen varlığını nötronun, protondan biraz daha fazla kütleye sahip olmasına borçlu.Eğer protonlar biraz daha ağır olsaydı, kendiliğinden nötrona bozunacağından, hidrojen atomları yani yıldızlar oluşturamazdı. Proton da elektrondan 1840 kat daha kütleli. Bu durum, moleküllerin her birinin iyice belirlenmiş biçimleri olmasını sağlıyor. Farklı olsaydı DNA gibi karmaşık moleküller oluşamayacaktı.

Bu temel doğa kuvveti biraz daha zayıf olsaydı, evrende sadece hidrojen bulunur, yıldızlara enerjilerini veren çekirdeksel tepkimeler gerçekleşemezdi. Daha büyük olsaydı da, protonlar hemen çiftler halinde bir araya geleceklerinden hidrojen oluşamazdı ve dolayısıyla yıldızlar varolamazdı.

Evrenin ortaya çıkışından bir saniye sonra, her cisim 186000 millik bir alandaki maddelerin çekimine maruz kalıyordu ancak bu esnada, devasa ilk hızları sayesinde parçalar birbirinden, yoğunluğu bir kara deliğin oluşması için gerekli kritik seviyenin altına indirecek kadar uzaklaşmıştı bile.

Dünyadaki yaşamın ortaya çıkmasındaki tesadüfi olaylar arasında doğanın buzul dönemi, ayın büyüklüğünün güneşinkine oranı, volkanik patlamalar ve mikro organizmaların varlığı da yer almaktadır.

Fizikçi ve felsefeci, Avustralya, Macquire Üniversitesi öğretim üyelerinden Profesör Paul Davies’e göre, evrenbilimcilerin çoğu bu fizik sabitlerinin “sanki biraz oynanmış” olduğunu belirtmektedir.

İnsan merkezcil ilkeye karşılık olarak ise çoğul evrenler düşüncesi ortaya atılmıştır. Sonsuz sayıdaki evrenden tam da bizim ortaya çıkmamızı sağlayacak sabitelerin bulunduğu bir evren bulunacaktır. O evrende yaşayan bizler de bu sabitelerin bizim için ayarlanmış olduğunu sanacaktık. Öyle ya “başka türlü olsaydı, bizler burada olamazdık”.

İnsancı ilkenin  üç farklı yorumu bulunmaktadır. Bunlar; zayıf, güçlü ve son diye adlandırılır.

Zayıf İnsancı İlke:

Evrendeki sabitlerin böyle olmasının zorunlu olduğunu, eğer başka türlü olsaydı, burada bu soruları sormak için var olamayacağımızı savunur.

Evrenin, hayatın ortaya çıkabilmesi için saydığımız özelliklere sahip olması gerektiğini savunur. Çünkü:

2.Evrenin varolabilmesi için gözlemciler şarttır. (Katılımcı Evren Modeli) Veya,

3.Bizim evrenimizin varolabilmesi için başka evrenler de gereklidir.

Evrenin varolması için Bilinçli Bilgi – Bilinç Oluşumu gereklidir. Bilinç bir kez ortaya çıkarsa, bir daha yok olmaz.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İmancılık ( Fideizm)

Pascal’ın söylediği gibi: “ Kalbin, öyle nedenleri vardır ki akıl onları kavrayamaz”

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İnanç ve Bilim

Din, gündelik hayatta, Tanrı ve yaratılış ile ilgili temel sorulardan çok, toplumsal meselelerle ilgileniyormuş gibidir. Bu nedenle birçok bilim adamının, özellikle birçok fizikçi, astrofizik, kuantum mekaniği ve görelilik üzerinde yapılan çalışmaların bir sonucu olarak, Tanrı ve yaratılış ile ilgili daha derin sorulara, salt dinsel çalışma yürütenlerden daha yakın oldukları açıktır.

Tanrı’nın biliminin zihinsel ufkundaki  tezahürü bilimin en tuhaf kavram ve kavramlarından bile daha tuhaftır.

Einstein şöyle demiştir: “ Ben Tanrı’nın evreni nasıl yarattığını bilmek istiyorum. Tanrı’nın düşüncelerini öğrenmek istiyorum.Gerisi tamamen ayrıntıdır.”

Jaegwon Kim, “Explanation in Science” kitabında “Bilimsel araştırmaların tek amacı dünyadaki olayları ve fenomenleri keşfedip tanımlamak değil, ayrıca ve daha önemlisi bu olay ve fenomenlerin “niçin” olduklarını izah etmektir” demektedir.

Bilimin, evrene ait bilgide geçmişe oranla daha ileride olduğunu kabul edersek, bu evrenin idrak edilebilir olmasının kanıtıdır. Bilim insanlarının bilimsel bilgiye erişmede kullandığı bilimsel yöntem yanlış olsaydı mevcut bilgiye ulaşabilir miydik? İnsanın sahip olduğu, bir şeyleri nasıl keşfedip ortaya koyacağımız konusundaki apriori bilgi , evrendeki nesnelerin içlerindeki akılsallığa delil değil midir?

Evrenin varlığının izahı, evrene ait sorular soran insan zihninin temel sorunudur. Leibniz şöyle der: “Hiçbir şey olmamasındansa neden bir şeyler var?”

Evren şu anda varolduğuna göre, hep var mıydı? Yoksa kendi kendini mi yarattı? Ya da kim, neden yarattı?

Laplace’ın Napolyon’un “Anlattıklarınızda Tanrı’nın rolü ne?” sorusuna verdiği “ jen’ai pas besoin de cette hypothese” (böyle bir hipoteze gerek duymadığı) cevabı, o zamanlar dinamik sistemlerin karmaşıklığının henüz ayırtına varılmamış olmasındandır.

Bu ve bunun gibi sorulara cevap sağlamak amacıyla dalgalanan evren, kuantum yerçekimi, boşluk salınımı gibi kuramlar ortaya konmuştur.  Dalgalanan evren modelinde evren bir noktada genleşmesini durduracak, büzülerek ilk haline dönecektir. Sonra bir büyük patlama  ve büzülme şeklinde sonsuza kadar devam edecektir. Bu kuram,bir bakışa göre  ilk başlangıç ve son izaha dayalı soruları ertelemekten başka bir şey yapmamaktadır. Deneysel kanıttan da yoksundur. Evrende çöküşü başlatabilecek yeterli madde de yoktur.

Kuantum yerçekimi modelinde, örneğin Hawking’in çalışmalarında, büyük patlamayı kuantum yerçekimi kuramına göre açıklayarak, başlangıçtaki özel durumların var olmadığı gösterilmeye çalışılmıştır. Hawking, “sanal zaman” kavramı geliştirerek, uzay zamanın sonlu ama sınırsız ve hiçbir noktada bilim kurallarının ihlal edilmediğini göstermeye çalışmıştır. Bu uzay zamanın tek sınır koşulu onun bir sınırının olmamasıdır.

Hawking’in belirttiği gibi : “Denklemlere can veren ve onlara tanımlamaları için bir evren sunan şey nedir? Model, tanımlayacağı bir evrenin varolması gerektiğini izah edemez. Evren, varolma zahmetine neden katlansın ki?”

Sonraki zamanlarda, evrenin tümünü kapsayan bir birleşik teori bulsak bile (bkz. Modern fizik Kuramları syf.43) bu kuram iki sebeple sınırlı olacaktır. Birincisi, bizim ölçme ve algılama sınırlarımızı çizen “Heisenberg belirsizlik ilkesi” ile  (bkz. Modern fizik Kuramları syf.33)  ve “Gödel’in Eksiklik Kuramı” dır.

O halde esas köken sorusu bilim-ötesi ya da dışı bir sorudur. Esas kökene ait cevap dini ya da metafiziksel olabilir.

Beynin herhangi bir andaki durumu koordinatların tam olarak bilindiği bir olasılığı tanımlamaktadır. Bu şu anlama gelir: eğer beyin zihni belirliyorsa, zihin de her zaman bir olasılık durumu içersindedir demektir. Zihnin bedene yaptırdığı eylemi, fiziksel durumuna bakarak çıkaramayız, bu noktada zihne, sergileyebileceği eylemler arasından fiziksel nedenlere dayanarak seçim yapabilme gücü vermiş oluruz. Buradan da zihnin salt bir mekanizma değil, seçme yetisine sahip olduğuna varırız.

Temel sorun, ilk canlı sistemi için gerekli olan orijinal modelde (DNA ve RNA) yatmaktadır. En temel özlerine indirgense bile, bu model çok kompleks yapıda olmalıydı.

Materyalist bir kişi, duygu ve düşüncelerin sinir sisteminde gerçekleşen çok karmaşık uyarılar ile oluştuğunu, konuşmanın da bu uyarıların söze dökülmesi için sesin kullanılması olarak tarifler.  Nörofizyolojist Sir John Eccles bu noktada şuna işaret ediyor:

Bilinç kavramı ile madde birbirlerine sıkı sıkıya bağlıdır ancak birbirlerinden ayrı kavramlardır. Sir Nevill Mott, asla bilimsel bir izahatın yapılamayacağı bir boşluk olduğuna inanmaktadır: Bu bilinçtir.

Sir John Eccles’e göre “Elimizdeki tek kesin veri benzersiz bilinçli varlıklar olduğumuzdur. Her birimiz benzersiziz ve eşsiziz. Hiçbirimizin benzeri var olmayacaktır. Bu, sevgi dolu kutsal yaratılıştır.”

“İki yolunuz/seçeneğiniz vardır. Ya hiçbir şey mucize değil gibi, ya da her şey bir mucize gibi yaşamak”. Einstein