Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam,

Allah'a çok şükür ki sonunda bir arkadaş bunu yazdı.Zaman zaman benzer tarzda fikirlerimi sunduğumda tıpkı Hasan kardeşimizin yaşadığı gibi sesimi duyuramamıştım.

Hem bu vesile ile Hasan'a destekÇİ olalım ki bir önceki iletisinde gördüğü saygısız,sinirli,terbiyesiz Mircan onun için tekrar dost olsun ama ayete dikkat:)

Şaka bir yanada birileri hakkında iftira atmak hiçte zor değil,hangi dönemlerden bahsediyoruz elimizde ne kadar sağlam kaynaklar var ki bazı kişileri açıkça suçluyor nefretle yargılıyoruz.Ortada Gayriİslami bir eser ve uygulamalar var ise günah keçisi yapma adına birini eleştirmeye hakkımız yok.

Ortada suçlu yok varsa suçlular var varsa Kur'an a ters bir takım öğretileri yaşamlarına sokanlarda var.Ne Ebu hanife ne İmam Şafii bu vebalin yüklenicisi değiller yaptıkları eğer söylemiş iseler ve yanlış ise hesabını vereceklerdir.Hiç kimse sorumluluktan kaçmaya çalışmasın kimse kimsenin günahını yüklenmeyecek ve GERÇEK DİNİN REKLAMI KÖTÜ ÖRNEKLERİ ISRARLA GÖSTERİLEREK DEĞİL,GERÇEĞİ SADECE GERÇEĞİ OLDUĞU GİBİ ÇIRILÇIPLAK SUNARAK YAPILMALIDIR.

Selam,Saygı ve Sevgilerimle

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selamlar

Kuran Allah'ın  sozudur ve hiç bir beşer sozu Allah'ın sozunu iptal edemez; ki peygamberin sözü de olsa aynıdır birşey fark etmez. İlahlar ve kullar yerlerini bilmeli ilaha ait yetkileri kendi aklımızca kimseye veremeyiz bu da apaçık şirk olur.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

YORUMSUZ…

İmam Azam’a yapılan işkenceler yaşadığı dönemlere göre iki başlık altında toplanır. İlki Emevi Devlet Başkanı Mervan b. Muhammed’in Irak valisi İbn Hubeyre zamanında ikincisi ise Abbasiler dönemindedir.

Emevi Dönemi

İbn Hubeyre, Emevi Devleti aleyhine gelişen olaylara engel olabilmek için ulemayı kalkan olarak kullanmak istiyordu. Nitekim Irak bölgesi fakihlerinden İbn Ebi Leyla, İbn Şübrüme ve Davud b. Ebi Hind’i vilayete çağırarak her birine devlet idaresinde önemli görevler verdi. Vilayete gelmesi için Ebu Hanife’ye de haber gönderdi. Mührü Onun eline vermek istiyordu. Her emir Ebu Hanife’nin onayıyla yürürlüğe girecekti. İmam-ı Azam bu görevi kabul etmekten istinkaf etti. İbn Hubeyre kabul etmemesi durumunda Onu (r.a.) döveceğine yemin etti. Diğer fakihler araya girip görevi kabul etmesi için Ebu Hanife’ye baskı yaptılar. O, arkadaşlarına şöyle dedi: “Vali benden Vasıt Mescidi’nin kapılarını saymak gibi basit bir işi talep etse onu dahi kabul etmezken nasıl olur da böyle bir teklife rıza gösterebilirim. O benden başını vuracağı bir adamın idam fermanını yazmamı isteyecek ben de buna onay vereceğim öyle mi? Allah’a yemin olsun ki, asla böyle bir sorumluluğun altına girmeyeceğim.” Bu cevap üzerine İbn Ebi Leyla diğer fakihlere: “Ebu Hanifeyi bırakın; O doğru söylüyor.” dedi.

Vali, Ebu Hanife’nin sağlam iradesi karşısında çaresiz kaldı. Onu, hapse atarak isteğini kabul ettirmeyi denedi. Cellatların kırbaç darbeleri başını şişirdi. Cellat vurmaktan usandı; Fakat İmam, zulme evet demeye yanaşmadı. O hala ilk durduğu yerdeydi; Vali ile arasında git-gel yapanlara: “Değil devlet idaresinde görev almak, caminin direklerini saymayı bile kabullenmem.” demeye devam ediyordu.

İbn Hubeyre, Ebu Hanife’ye, görevi kabul etmemesi durumunda ölünceye kadar başına kırbaç vuracağını söyledi. İmam-ı Azam tam bir kararlılıkla “O bir defalık ölümdür.” diye karşılık verdi. Bunun üzerine vali başına yirmi kırbaç vurdu. İmam Azam valiye: “Allah Teala’nın huzurundaki yerini düşün, benim senin yanındaki durumumdan çok daha zelil olacaktır. ‘La ilahe illallah’ dediğimden dolayı beni tehdit etme. Allah sana benden soracak ve haktan başka hiçbir şeyi cevap olarak kabul etmeyecek.” dedi. Bu ifadeler üzerine İbn Hubeyre cellada kırbaçlamayı bırakmasını ima etti. Ebu Hanife dayak sonrası geceyi zindanda geçirdi. Sabah kalktığında aldığı darbelerden dolayı yüzü-gözü şişmişti.

Hapisten çıkınca atına bindi ve Mekke’ye gitti (h. 130). Abbasi Devleti kuruluncaya kadar orada ikamet etti. Ebu Cafer el-Mansur zamanında Kûfe’ye geri döndü[51] (h. 137).[52]

Abbasi Dönemi

Ebu Hanife (r.a.) Abbasi Devleti’nin kurulmasını heyacanla karşıladı. İnanıyordu ki, yapılan zulümler son bulacaktı.

Zulme karşı hep hakkı müdafaa eden O büyük irade (r.a.) herkesin suküt ettiği bir anda nasıl ortaya çıkıp Abbasilere ilk biat eden kişi idiyse, Onların haktan ayrıldığı zaman da ilk uyarıcıları oldu. Dersleri esnasında konu siyasi hadiselerin tahlilini gerektirdiğinde çekinmeden Abbasilerin Hz. Ali (r.a.) çocuklarına yaptığı zulmü sorguladı. Hayatını tehlikeye atarak hakkı tutup kaldırdı.

Mansur’un hafiyeleri, büyük bir aksiyon adamı duruşuyla siyasi hayatı sorgulayan Ebu Hanife’nin her hareketini takibe aldı. Onu cezalandırmak için şartların oluşmasını gözlüyorlardı. Bağdat’ın inşa edilmeye başlaması iyi bir fırsat oldu. Halife, Ebu Hanife’ye (r.a.) yeni şehirde kadılık teklif etti. Fakat O, bu görevden imtina etti. Mansur hangi düzeyde olursa olsun Ebu Hanife’nin (r.a.) bürokraside görev almasında kararlıydı. Bunun üzerine Ebu Hanife (r.a.) Bağdat’ın müteahhitliğini kabul etti. O biliyordu ki, Mansur vazifeleri reddetmesi halinde boynunu vuracaktı. Müteahhitliği kadılığa tercih ederek haksız kararlara meşruiyet vermekten kendini korumuş oldu.

Mansur’un devlet idaresindeki zulmü arttıkça Ebu Hanife hususi dünyasına çekildi. Fakat ders halkasında müstebit idareyi tenkit etmekten de geri durmadı. Tam bu esnada Musul halkı isyan etti. Mansur isyancılara uygulanacak cezayı görüşmek üzere ulemayı saraya davet etti. Onlara Musul halkının –önceden- kendisine biat ettiklerini, isyan etmeleri durumunda kanlarının helal olacağını söylediklerini hatırlattı. Mansur, valisine isyan eden Musul halkını öldürmenin meşru olduğunu savunuyor, ulemadan da bu kararı onaylamalarını istiyordu. Mecliste bulunan alimler, “Eğer onları bağışlarsan affeden bir devlet adamı olursun; Yok eğer cezalandırırsan onlar bunu hak etmişlerdir.” dediler. Mansur, susarak fetvaya katılmadığını beyan eden Ebu Hanife’ye (r.a.) “Sen ne dersin Ey Üstat!” diye sordu. İmam-ı Azam:

- Musul halkı sana sahip olmadıkları bir şeyi (canlarını) helal kıldı. Mesela bir kadın nikahı kıyılmaksızın kendisi ile bir erkeğin cinsel ilişkiye girmesini mubah kılsa bu caiz midir?

-Hayır.

- İşte bunun gibi Musul halkının da canlarını helal kılma yetkileri yoktur.

Bu konuşma üzerine Mansur, Ebu Hanife ve diğer iki alime Bağdat’tan ayrılıp Kûfe’ye dönmelerini emretti.

Abbasi Devleti bütün hafiyeleriyle ilmin muhkem kalesini takip altına aldı. Her ifadesi kayda geçirilip devletin ilgili birimlerine aktarıldı. Bütün bunlar olurken O (r.a.) gerek ders takririnde gerekse de iftasında hakikati söylemekten geri durmadı. Kûfe kadısı İbn Ebi Leyla’nın verdiği hükümleri tenkit etmekten çekinmedi. İbn Ebi Leyla, ilmi açıdan karşılık veremediği -sahabe devri müstesna- bütün zamanların bu en büyük fakihine türlü desiselere baş vurarak eza et(tir)ti. Ebu Hanife (r.a.) Onun kendisine karşı olan tutumunu anlatırken şöyle demektedir: “İbn Ebi Leyla, benim bir hayvan hakkında helal görmediğim şeyi bana helal gördü.”  Yani haksız yere öldürülmeme cevaz verdi.

Kaynak: http://www.inkisaf.net/modules/articles/article.php?id=88

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm!Bu forma yazı asan tüm Kardeşlerim!

Ebu Hanife'ye Allah Rahmet eylesin.

O, çok değerli bir bilgin ve HANİF bir MÜSLÜMAN idi. Bu nedenle de İslam’ı yozlaştırmak isteyenler tarafından zındanlarda çürütüldü ve öldürüldü.

Eserleri düşmanları tarafından yok edildi. Elimize ulaşmış yazılı eseri yoktur. Ona izafe edilen eserler onun değildir. “FIKH-ı EKBER adlı bir risale ona ait gözükse de o risalenin aslı otuz satırdan ibaret olup köpürtülmek suretiyle ciltlere uslaştırılmıştır. 

 “FIkh-ı Ekber Şerhi” olarak bilinen eserler kendisinin değil şerhçilerin görüşleridir. İlim ve irfanla uğraşanlar bunu hep bilirler. Bunlar araştırmalara, master ve doktora tezlerine de konu olmuştur.

Bu konuyu buraya taşıyanlardan Allah Razı olsun.

ALLAH'A EMANET OLUNUZ.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm! İman Kardeşim!

Rabbimiz olan Allah:

 Lukman 33. ayetinde:

"Ey insanlar! Rabbinizden korkun. Herhangi bir şeyde babanın evladı, evladın da babası yerine karşılık ödemeyeceği günden ürperin. Allah'ın vaadi haktır; dünya hayatı sizi sakın aldatmasın. O zaman aldatıcı, sizi Allah hakkında / Allah ile aldatmasın."   buyuruyor.

 Abdi aciz olan fakir,  yazarken de konuşurken de bu ayetin ışığı altında düşünür, konuşur ve yazarım.

Rabbime hep Mü'minun 97-98 deki gibi

 " ..."Rabbim, şeytanların dürtüklemelerinden sana sığınırım."

"Onların, başıma üşüşmelerinden de sana sığınırım Rabbim."

derim.

 Değerli İman Kardeşim!

Bizler "Müslüman" olarak Rabimiz olan Allah'ın Zuhruf 44'de buyurduğu gibi "Gerçek şu ki bu Kur'an sana ve toplumuna bir öğüttür. Bundan sorumlu tutulacaksınız." ayetinin nuru altında düşünmek zorundayız. Ve böyle de düşündüğümüze inanıyorum.

Rabbim biz ve bizim gibi düşünen tüm kardeşlerimize ecirlerini kat kat versin. Farklı düşünen kardeşlerimizi de Kur'an'ında gösterdiği "hidayet'i nasip etsin.

ALLAH'A EMANET OLUNUZ.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

KİTABIN SÜNNETLE NESHİ :
hanefilere göre, kitabın sünnetle neshi şu kayıtlara bağlıdır :
a- mütevatir ve meşhur haberle Kur'an Ayetlerinin neshi caizdir.
b- haber-i vahidle Ayetin neshi Peygamber (s.a.v)den sonra caiz değildir.
c- mürsel hadislerle Ayetin neshi caiz değildir. kitabın kendi dışındaki bir şeyle neshine Serahsi şu örneği verir : Kur'an-ı Kerim'de Peygamber'e hitaben nazil olan, " Ey Muhammed! bundan sonra sana hiçbir kadın helal olmadığı gibi, zevcelerini boşayıp başkalarıyla değiştirmen de helal değildir ( AHZAB 52) Ayeti, Hz.Aişe ve İbn Ömer'in rivayet ettikleri, " Resulullah( s.a.v), dünyadan ayrılmadan önce kadınlar ONA MÜBAH KILINDI " haberiyle NESHOLUNMUŞTUR.( D.İ.B-İmam Ebu Hanife'nin hadis anlayışı ve hanefi MEZHEBİnin HADİS METODU)...