Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Ahmet Hakan

HÜRRİYET, 10 ağustos 2006

Sonra?

....

İslam’ın bir "devlet düzeni" önermediğini düşünmeye başladım.

"İslami devlet" diye ortaya çıkan kişilerin, aslında (kendi) kafalarındaki sistemi, "ilahi sistem" diye topluma dayattıklarını fark ettim.

İnsanların İslam’dan anladıklarını topluma dayatmaları sonucu, bir yeryüzü cennetinin değil de bir yeryüzü cehenneminin ortaya çıkabileceğini dehşetle fark ettim.

Mesela herkes gibi ben de "Taliban rejimini"nin nasıl bir "ortaçağ karanlığı" yarattığını fark ettim.

Ve özeleştirimi verdim: Radikal İslamcılığı terk ettim.

http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/4897275.asp?yazarid=131& amp;gid=61

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

"ALLAH'IN MAFYASI" OLUR MU?

Benden de bin kez haşa!

Ama gerçek o ki, yeryüzünde kimi Müslümanlar kendilerini "Allah'ın mafyası" gibi görüyorlar. O yüzden cenneti ve cehennemi yeryüzüne indirmeye çalışıyorlar.

İran'daki "Mollatarizm", dini kisveye bürünmüş kaskatı bir "diktatörlük rejimi"dir. Bütün yetkileri elinde tutan "dini rehber"in, yani "velayet-i fakih"in "şah"tan hiçbir farkı yoktur. Kendilerinden başka herkese "cehennem hayatı yaşatan" bu rejimin sahipleri bir tür "Allah'ın mafyalığı" rolüne soyunmuşlardır. Vatandaşlarının ne giyinip giyinmeyeceklerine, sokakta nasıl gezip gezemeyeceklerine kadar gündelik hayatın her alanına "Allah adına" müdahalede bulunan bir "İslam Cumhuriyeti"nde özgürlükten söz etmek elbette olanaklı değildir.

Çünkü özgürlüğün çerçevesini iktidardaki mollalar çizmiştir ve herkes ona uymak zorundadır.

Allah'ın bu dünyada kimi günahlar için öngörmediği cezalar, ne yazık ki "dinci mafyozlar" tarafından en ağır biçimiyle teorize edilmiştir.

Sözgelimi, namaz kılmamanın, başı açık gezmenin veya içki içmenin cezası gibi. "İslam" başlığı altında ortaya konulan ama gerçekte "beşeri" olan "Ceza Hukuku", bu açıdan hayli sorunlu ictihadlarla doludur.

Geçenlerde gazetelere yansıyan bir haberde Somali İslam Yüksek Konseyi'nin (SICS) kurucu üyelerinden Şeyh Abdullah Ali bakınız ne diyor:

"Namaz kılmayan her kişi münafık addedilecek. Şeriat da bu kişinin öldürülmesini emreder."

Kur'an-ı Kerim'de namaz kılmayanın öldürüleceğine dair bir tek kelime geçmez. Peygamberimizin de namaz kılmadığı için birilerini öldürdüğüne dair bir bilgiye sahip değiliz. O halde Şeyh Abdullah'ın şeriat dediği şey nedir acaba?

Namaz kılmamak, kuşkusuz manevi bir günahtır. Ama bunun cezasının bu dünyada "ölüm" olduğuna dair hüküm ise sadece cezacı Müslüman aklın bir ürünüdür.

"Müslüman isen eğer" diye başlayan "zorundalık" dayatması, dinin özüyle bağdaşmamaktadır. Asıl "zorunluluk" sistemi, "münafık"ların sayısını çoğaltır. Bir insan namaz kılmıyor, içki içiyor veya büyük günahlar işliyor diye Müslümanlıktan çıkmaz elbette.

Allah'ın bu dünyada ceza öngörmediği kimi günahlar için olur olmadık cezalar kesmek, hele de "ölüm" gibi telafisi mümkün olmayan "ağır cezalar" ihdas etmek, hem insan haklarına aykırıdır hem de "imtihanın sırrı"na.. Yeryüzünü cehenneme dönüştüren bu tür anlayışlar ve uygulamalar, İslamiyetin pak alnına sürülen kara bir lekedir ayrıca.

( Not:"Allah'ın mafyası" ve "Mollatarizm" tabirleri, Bahçeşehir Üniversitesi'nde öğretim üyesi olan sevgili dostum Mehmet Çelik'e aittir. Kulakları çınlasın!)

Laikçi cehennem

Özünde bir "özgürlük projesi" olan laikliği, laikçilik biçiminde özgürlükleri boğan bir "devlet ideolojisi"ne dönüştürenler hâlâ vatandaşların kılık-kıyafetiyle uğraşıp duruyorlar. Üstelik "kamusal alan" diye demokrasiyle bağdaşmayan bir anlayışın arkasına sığınarak.

Laikçiler de özgürlüğün çerçevesini kendileri çiziyorlar. Çizginin dışına çıkanları da lanetli ilan edip cezalandırıyorlar.

Başı açık yurttaşlara her mekanı açan ama başı kapalı yurttaşlara bazı mekanları kapatan bir ayrımcılık nasıl laiklik diye tanımlanabilir? "Namaz kılmıyorsan Müslüman değilsin!" diyen İslamcı yaklaşım ile "Başını örtüyorsan laik değilsin!" diyen laikçi yaklaşım arasında ne fark var söyler misiniz?

Her ikisi de ayrımcı, dışlayıcı ve cezalandırıcı...

"Ya bizim istediğimiz gibi olursunuz ya da çekip gidersiniz!" yaklaşımı, ölümden beter bir yaklaşım değil midir sizce de? Ve iki tarafı da aynı zamanda yalnızlaştıran bir yaklaşım...

Her ikisi için de gerekli olan empati sanıyorum. Ayrıca gelişkin ve içselleştirilmiş bir özgürlük anlayışı her iki tarafı daha sağlıklı bir mecraya taşıyabilir. Tahammül kültürünün yaşama aktarılabilmesi için her şeyden önce, farklılıkları bir çatışma gerekçesi olmaktan çıkararak, zenginlik olarak sunmak gerekir.

İşte demokrasi bu yüzden çok anlamlı ve gerekli. Çünkü demokrasinin yeryüzünde ne cenneti var, ne de cehennemi.

Kendi adıma ne kimsenin cennetinde yaşamak istiyorum ne de cehenneminde yanmak...

Ya siz?

Mehmet Metiner tarafından yazılan bu makale, 12 Temmuz 2006 Çarşamba günü yayınlanan Bugün Gazetesindeki köşe yazısıdır.

Yönetilenler olarak, Adaletin ardından koşmadığımız müddetçe sistem şeriat olsa ne, laik olsa ne. İsimler farklı, Dünya aynı.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam

laik düzen din ve devlet işlerinin birbirine karıştırılmaması olarak bizlere öğretildi.Başörtüsü takmak dini inancı sembolize ettiğinden kamusal alanda başıörtülü olmak devletin işlerine din işlerini karıştırmak olsa gerek ki anayasamız bunu yasaklamış:)

Biz demokrasisi gelişmemiş bir ülkede yaşıyoruz.Vatandaşların demokratik hakları envaye çeşit konuda ve kurumda o kadar çok ihlal ediliyorki vatandaş hakkının ihlal edildiğinin ve hatta hatta hakkının olup olmadığının bile farkında değil.

Din rantcısı kimi uyanıklar başörtüsü takma özgürlüğü hakkının ihlalini temcit pilavı gibi ısıtıp ısıtıp ortaya sürüyorlar.Bunun üzerinden oy topluyorlar prim yapıyorlar.

Siz hiç bir parti görüp duydunuzmu ki mahellenizdeki asfaltın 1 sene içinde 1 den fazla kazılıp altyapı çalışması vatandaşa belediyeye tazminat davası açma hakkını doğurur (biz 2 e razıydık ama en az 5 kere asfaltlayıp asfaltı kırıp kesiyorlar 3 kuruşun tasarrufunu yapıp yaşam mücadelesi veren vatandaşın cebinden kırptıkları paralarla.)

kapkaç hırıslık dolandırıclık vs yapanları salıveren devlete tazminat davası açma hakkınız

hastane kuyruklarında perişan olan mr çektirmek için 18 ay sonraya gün verilen hastaların haklarını aramak çin dava açma hakları olduğunu

bağırıp durduğunu.

şimdi herkes işi gücü bırakmış siyasetcisi, aydını ,bileni bilmeyeni durup dinlenip baörtüsü özgürlüğünü tartışıp duruyoruz.Diğer insan haklarından demokrasi ihlallerinden ne haber?

Bizim herşeyimiz harika tam dört dörtlüğüz asgari ücetimiz 2000 ytl gayri safi milli hasılamız kişi başı 30.000tl herşey şey toz pembe tek sorunumuz ve ihlal edilen hakkımız başörtüsü o yüzden senelerdir bunu tartışıyoruz.

ortadaki durum ben kısırım diyen adama çocuklar nasıl diye sormak:)

sosyal bilinç sosyal örgütlenme hukuk sisteminin revize yok revize lafı az oldu  rektifiye:) edilmesi şart.  Az gelişmiş demokrasimizi geliştirip düze çıkmamız şart bunu partiler başaramaz halk ve halkın baskısı başarır.Bilinçli ve haklarının farkında olan halk hükümetlere bunu yaptırır.Biz fakir bir ülkeyiz ve 1 krurşumuzun bile hesabını bilip cebimizden bunu yürütenlere hayır demeyi artık öğrenelim.Hak yemeyelim yedirmeyelim.Hakkını yedirmek hak yemekle eşit derecededir

Her mahelleye adım başı kuran kursu cami inşaa edeceğimize sosyal yardımlaşma dayanışma sosyal tüketici örgütleri kuralım

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Baskı karşı milliyetçilik yaratıyor

Kürtlere yönelik baskı, siyasi temsili de kapsıyor. Bu durum Kürtleri mecliste temsil etmeye çalışanları, tıpkı Mısır'daki Müslüman Kardeşler hareketi gibi bağımsız aday olmaya zorladı. Öte yandan, bağımsız Kürt adayların meclise girmesi ve çok sayıda Kürt'ün de AKP listesinden seçilmesi olumlu karşılanabilir. Fakat Kürtlerin başarısı, meclise giren üçüncü partinin temsil ettiği aşırı Türk milliyetçilerinin büyük başarısıyla önemli oranda sınırlandı. Bu milliyetçiler, başka ülkelerdeki aşırı sağcı gruplara -örneğin eski Yugoslavya'daki Sırp aşırılık yanlılarına- benziyor; Ermeni, Kürt ve diğer azınlıklara karşı köktenci bir yöntem izliyorlar. Bu akımdan bazı kişiler, Türk değerlerini ve kimliğini tehdit etmekle suçlanan siyasilere düzenlenen suikastlara karışmakla suçlandı.

Bu kamplaşma, bölge ülkelerinin yaşadığı benzer çekişmelerin gölgesinde daha da önem kazanıyor. Irak mezhepsel ve etnik kavgalar açısından sıkıntı yaşarken, İran, Filistin, Suriye, Mısır ve Mağrip ülkeleri de artan çekişmelere sahne oluyor.

Ulus-devlet modelini bölgeye Türkiye getirdi; İttihatçıların ulus-devlet anlayışı, tek dil ve tek kimliğe dayanıyordu. Bu anlayışı Türkleştirme dayatmasıyla hayata geçirmeye çalışmaları, Osmanlı Devleti'nin sonunu getiren isyanlara yol açtı. O sıralarda, Batılı modernleşme modelini ithal etme düşüncesini savunan Atatürk ortaya çıktı. Mustafa Kemal ve müttefikleri azınlıklara karşı zorla Türkleştirme politikası izledi; Ermeni tehcirinde -soykırım demiyoruz-, Ermeni, Rum ve Kürt azınlıklara baskı yapmakta tereddüt etmedi.

Türk milliyetçileri, dini temellere dayanan ancak Müslüman olmayan azınlıkların da yaşadığı birçok Avrupa bölgesini de içine alan Osmanlı Devleti'ni kurtarmaya çalışırken, İslamcılığı milliyetçilikle değiştirmenin devleti çökmekten kurtaracağını tahayyül etti. Halkların bilincini oluşturan kültürel ve tarihi etkenler göz ardı edilerek 'belirlenen' yapay Türk oluşumu, Balkan halklarının da milliyetçi bilincinin derinleştiğini dikkate almadı. Bu gaflete Araplara ve diğer gruplara Türkleştirmeyi dayatma hatası eklenince, Osmanlı Devleti'nden artakalan toprakların kaybedilmesine yol açan karşıt bir milliyetçi bilinç yaratıldı.

Türk siyasiler bu hatadan ders almak yerine, yeni devletin sınırları içinde kalan azınlıklara da tek bir bakış açısı dayatmayı sürdürdü. Araplar da benzer sorunlarla karşılaştı. Devletin dini değil de milliyetçi temele dayandırılması, görülmemiş çatlaklar yarattı. Örneğin, modern devletin Arap milliyetçiliğiyle 'boyanması', diğer grupları da milliyetçiliğe sürükledi. Türk, İran ve Arap devletleri dil, kültür ve siyaset çeşitliliğini güvence altına alan demokratik bir iklim içinde gelişseydi, bu sorun ortadan kalkabilirdi. Fakat siyasilerin kapalı ve tek bir görüş dayatmakta ısrar etmesi, farklı kimlikleri birlikte yaşama ortamından uzak tuttu. Etnisite ve mezhep temelli yeni kimlikler resmi baskıya doğrudan tepki olarak gelişmeye başladı. Bu şartların ulus-devlet yapısında yol açtığı tehlikeli gerginlikler, birçok Arap ülkesinde gördüğümüz gibi iç savaşların çıkmasına ve devlet oluşumlarının tehdit edilmesine kadar vardı.

Dolayısıyla, bu duruma yol açan dar görüşlü ulus-devlet formülünün gözden geçirilme vaktinin geldiği kuşkusuz. Daha da önemlisi diyalog, kültürel ve sosyal gelişme kanallarının kapatılması yönünde despot eğilimlere sahip siyasilerin rolü, ümmeti birleştiren bir üstkimliğin ortaya çıkmasını engelledi.

'Türkiye'deki seçim depremi' bu soruna son verecek bir yöntemi ortaya çıkarıyor. Zira bu deprem, Türkiye devletinin geleceğine yarım asırdan uzun süredir hükmeden siyasileri siyasi haritadan bir kalemde silerek haritayı yeniden çizdi. İşlerin idaresini eline alan yeni siyasilerse, Türkiye'nin dini, kültürel ve siyasi kültürüne açılımcı bir anlayışla yaklaşıyor. Onlar, ülkenin gerçek kimliğinden ödün vermeden İslam, Avrupa ve uluslararası coğrafyayla uzlaşma gücüne sahip olmanın yanı sıra, devleti idare edebileceklerini de kanıtladı.

Fakat bu siyasiler de yapıcı rollerini engelleyecek türden 'kalıtsal' sorunlarla iç içe. Türk İslamcılar da, aşırılı milliyetçi eğilimi İslamcı düşünceye karıştıran İslamcı hareketlere çok benziyor.

Örneğin İslamcılar, Türk milletinin asker kültürüne büyük ölçüde sevgi duyuyor ve Türk kimliğiyle Kemalist tanımlamaları baz alarak övünüyor.

İslamcılar daha açılımcı olmalı

Ordunun siyasetteki yerini derinlemesine sorgulayamıyorlar. Ayrıca aşırı Türk milliyetçiliğine karşı koymak ve birleştirici İslam kimliği çerçevesinde Kürtlerle yakınlaşmak istemiyorlar. Bazı Türk İslamcı liderlerle, ordunun hegemonyasına ve İsrail ordusuyla yapılan anlaşmalara harcanan milyarlarca dolara karşı çıkan halkçı bir akımın ortaya konulması gereği hakkında konuşmuştum. Biri, orduyu takdir eden Türk halkının askerin eleştirilmesini kabullenmeyeceğini söyledi.
İslamcı yetkili aslında, İslamcı akımın Türk milliyetçilinin askeri eğilimine sevgi beslediğini ifade ediyordu.

İslamcılar, Kürtler ve orduya dair konularda milliyetçilerle yeni bir çekişme cephesi açmak istemiyor. Fakat bu tür tutumlar, ılımlı İslamcıların ulus-devlet krizinin çözümüne etkin katkı yapmasını engeller. Örneğin Sudan, Mısır ve Irak'ta İslamcılar, azınlıklara laiklerden daha sert yaklaşıyor. İslamcıların eğilimlerini gözden geçirmesi, milliyetçi yöntemden uzaklaşması ve çeşitliliğe karşı daha açılımcı yöntemler üretmesi gerek.

İslamcıların ümmetin içinde bulunduğu felaketlere yol açan uygulamaları ve zihniyeti sürdürerek çağdaş ulus-devletin İslam dünyasındaki başarısızlığını tekrarlaması büyük bir trajedi olur.

(Londra'da Arapça yayımlanan Kuds ül Arabi gazetesi, 24 Temmuz 2007)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ILIMLILIK MI? ITIDAL MI? 

ILIMLI kelimesini simdilik geciyorum, anlami asagiya uygunsa  itirazim yok.

Allah, Kuran insanlarini vasat toplum olarak tanimliyor,Vasat ummetin ana ozelligi adalet, adaleti  mumkun kilmakda her hususta itidalle mumkun olur.  Adalet ile ayni kok kelimenin turevi olan itidal denge olayidir. Dengeyi bozmamaktir. Bu yuzden gece ve gunduzun birbirine denk oldugu zamani tarif icin kullanilmistir.Itidal terazisi ile olcerek karar adaleti dogurur, hakki savunur.  Insan fitrati itidalde iken en iyi peformansini verir cunku bu onun otomatik ayaridir.

Itidalin bitisi zulmun baslangicidir.Her tur dengesizlikler bayram senligiyle meydana cikarlar. Denge kurulmasin diye tartida hile yapilir.Asiriliklar takdis edilir.

Karanligin nurda bogulmasi  , batilin hak ile iptali,zulmun itidalle sona ermesi

ayni davanin farkli ifadesi.

Saygiyla

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

 Karaktersiz  insanlar  neci olursa olsun O'culuklarinin basina Karaktersiz  vasfini takinirlar. Fikirleri  alinti yapilanlar neci olursa olsun ama karakterli olsunlar. Islamci gecinirken o cevrenin her turlu nimetinden cikar gozeterek istifade eden ahlak seviyesi yerleri supuren,   fikirsel arayis icinde bulunan genc kizlarla gonul eglendiren, radikal olsa ne olur ,ilimli olsa ne olur.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Gerçekten de insanın en güzel, en güvenilir, en sağlam, en verimli hali; adil olduğu hali değil mi?