Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

 TARAF-ÜMİT KIVANÇ

Hayatını yalan üzerine kurmak ne büyük sıkıntı olmalı. Gerilime bak! Biliyorsun ki dayandığın her şey yalan. Bu durum tabiî, hayattaki başlıca uğraşının ne olacağını da belirliyor: Vaziyetin ortaya çıkmaması. Böylece, her şeyini, yalanın inandırıcılığını artırma yolunda seferber ediyorsun. Yapısal halin bu. Aslî uğraşın bu. Bundan vazgeçemezsin. Bitersin. Sen sen olmazsın.

Peki, niye kurmuştun bu düzeni? Herhalde, “öyle bir şey yapayım ki, kendisi amaç haline gelsin, başka hiçbir haltla uğraşamayayım” gibi bir hedef gözetmiş olamazsın başlangıçta. Ne istemiştin o halde? Söyleyebilir misin? Niye kurdun yalan üzerine o hayatı, niye sürdürmeye çalışıyorsun? Niye? Açıklayabilir misin?

Açıklayamazsın. Çünkü zaten her şeyini bu açığa çıkmasın diye, ona göre düzenlemişsin.

Yalanı sürdürmek için insanlara ihtiyacın varsa, ikinci bir adım atman gerekiyor. Ya yalanın inandırıcılığının kuşaktan kuşağa güçlenerek aktarılmasını sağlamalısın ya da yalanı vazgeçilmez kılmalısın.

Bunu nasıl yaparsın? İlk yolu, kolay yol: zorla. Öyle bir ortam yaratırsın ki, yalanın yalan olduğunu kimse açıkça söyleyemez. Söyleyeni bin pişman edersin. Olmadı, yok edersin. Herkes bilir ki, yalanın yalanlığından bahseden ölüm fermanını bizzat imzalamıştır. Pısarlar.

Ama bu ayrıca gerilim yaratır. Zaten hayatın gerilimdir, bu yüzden de her an tetikte olmak zorunda kalırsın. Herkesi kollaman, kimse herhangi bir yerde yalana zarar verecek bir halt karıştırıyor mu, sürekli izlemen, denetlemen, önlem alman gerekir.

İkinci yol, insanları yalana ortak edersin. Yalandan çıkar sağlarsın onlara. Yalan sürdükçe sahip olabilecekleri birşeyler verirsin. Senin yalanından vazgeçerlerse kendilerine ait birşeylerden de vazgeçmiş olacakları bir denklem yaratırsın.

Bu daha incelikli tezgâhlar kurmanı gerektirir. Ama daha güvenilir bir yoldur. Çünkü aralarından bazıları yalanı taşıyamaz hale gelirse, ötekiler onları, senin elini kirletmene gerek kalmadan, bizzat susturur, boğar.

Fakat ne olursa olsun asla aşamayacağın bir engel vardır. Vaktiyle sen hayatını yalan üzerine kurarken birileri tanık olmuştur. Senin yalandan önceki halini ve yalan üzerine hayat kurmaya neden karar verdiğini biliyorlardır. Sen yalanı imal ederken görmüşlerdir. Bunlar bu bilgiyi kuşaktan kuşağa aktarırlar. Yani her zaman yalanının yalanlığını bilen birileri biryerlerde varolacaktır. Daha fenası, bunu başkalarına söyleyebilirler de.

Eğer bunlar uzaktakilerse, senin elinin altındakiler, sana doğrudan lazım olanlar değilse, yine bir süre idare edebilirsin. Uzaktakilerin dediklerini senin yurdundan duyulmaz kılarsın. Duyulsa da inanılmaz kılmak için yalanı geliştirirsin; kat çıkarsın, duvar çekersin, uzaktakiler konuştuğunda gürültü çıkarırsın.

Ama işte, ne yaparsan yap, o gerilimden kurtulamazsın. Varlığının temeli yalandır ve bunu bilenler vardır.

Üstelik dünya işleri, seni mütemadiyen, yalanını bilenlerle birtakım münasebetler içine girmek zorunda bırakır. “Ben şuyum” diye konuşurken, karşındakilerin aslında bunun yalan olduğunu bildiklerini gözlerinden okursun. Bu yüzden, hiçbir zaman sahiden ne olduğun hakkında konuşamaman bir yana, bir profesyonel oyuncunun dahi en azından gece yatağına yattığında kavuşabileceği rahatlama imkânından yedi gün yirmi dört saat yoksun kalırsın.

“Yalanım ortaya çıkacak” korkusu zaten ruhunu bozmuştur. Bu korkuyla daha kolay kötülük edersin.

Hayatını yalan üzerine kurmuşsundur, yalan yalanlığı ortaya çıkabilen bir şeydir, her zaman, her yalanın yalanlığını bilen birileri muhakkak vardır; kimse bilmese sen biliyorsundur. Varlığın her an tehlikededir. Kimse seni bu sürekli hayatî tehlike altında bulunma hissiyatından kurtaramaz, yatıştıramaz. Yalanının gönüllü iştirakçileri bile güvenilmezdir senin için. Ya günün birinde yalandan bıkarlarsa? Taşıyamaz hale gelirlerse? Ya başka yalanları tercih ederlerse? Nasıl olsa yalanla yaşamaya alıştılar bir defa...

Paranoya ile atbaşı giden hırçınlık, hayata, başkalarına, yalanına inansın inanmasın herkese karşı davranış üslûbundur. Başka türlüsü imkânsızdır.

Senin bir ülkenin tepesindeki yönetici kastı olduğunu düşünelim. Nasıl çekilmez bir hayat yaratırdın o ülkede. Nasıl manyak ederdin insanları.