Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

             ÇİFT TARAFLI EŞEKLİK

     Atatürk'ün bir üvey babası ve üvey kardeşleri olduğunu yazdığım zaman kıyamet kopmuştu... Hatta yaşlı bir faşist bana 'sapık' bile demişti. (Bunun daha da matrağı var: Bazı faşistler beni 'yılın faşisti' yarışmasında aday gösterdiler! Türkiye bir kara mizah cenneti değil midir?)

     Bu bilgi, gizli saklı bir bilgi değildi, üstelik son derece bayattı. Zübeyde Hanım'ın Ali Rıza Bey'in erken ölümü üzerine yeniden evlendiği ilkokullarda bile anlatılırdı... Azıcık mürekkep yalamışlar, Atatürk'ün bu yüzden anasını hiç bağışlamadığını ve aralarının soğuk olduğunu da bilirlerdi.

   Bunda da şaşılacak bir şey yoktu. Ben de olsam öyle yapardım, aynı tepkiyi gösterirdim.

Sanki bütün bunlar ayıp ya da günahtı ha!

  Kavga şurada düğümleniyordu: Atatürk 'insanüstü' bir varlık mıydı, yoksa hepimizden üstün de olsa, sonuçta sizin benim gibi bir insan mı?

Laik faşistler, onu yıllarca uzaylı gibi görmek ve göstermek istediler.

Dinci faşistler de, en korkunç canavar gibi...

Bu çift taraflı eşeklik şöyle işliyordu: Ona tapanlar özel hayatını yok sayıyorlardı. Kızkardeşi Makbule Hanım bütünüyle unutturulmuş bir kişiydi örneğin. Ellerinden gelse Latife Hanım'ı bile tarihten sileceklerdi de, o kadarına güçleri yetmemişti. Yıllar sonra Atatürk'ün hayatındaki Fikriye Hanım gerçeği hatırlatılınca bundan çok rahatsız oldular. Çok şükür Madame Corinne'i falan yalnızca bir avuç entellektüel biliyordu...

Onlara göre Atatürk sevemez, üzülemez, yorulamaz, üşüyemez, acıkamaz, ağzına içki koyamazdı, tıpkı her Türk memuru gibi.

Kimileri 'Gazi Mustafa Kemal Paşa' isminden bile rahatsız oluyorlar, Atatürk'ün 1921 yılından 1934 yılına kadar öyle çağırıldığını kabul edemiyorlardı. Yani tarihe de karşı geliyorlardı. Çanakkale savaşında albay rütbesinde olduğu hatırlatılınca da dehşete kapıldılar. Nasıl olurdu canım, öyle yüce bir varlık mareşalliğe teğmen, yüzbaşı, binbaşı, yarbay, albay, general gibi sıradan ölümlülere mahsus birtakım rütbelerden geçerek mi gelmişti yani?... Daha önce bir Osmanlı subayı da olamazdı, herhalde 19 Mayıs 1919 günü Samsun limanına doğru bir uçan daire alçalmış, Atatürk oradan Bandırma gemisinin güvertesine ışınlanmıştı.

Bu zavallılık, Atatürk düşmanlarının ekmeğine yağ sürdü. Bizim 'yapmayın etmeyin' uyarılarımıza kulak asmadılar. Tam tersine, Atatürk düşmanlarına karşı çıkacak yerde bize gıcık kaptılar. Kara listeye aldılar.

Öte yandan, eşeklik madalyonunun arka yüzünde yer alan yobazlar da, Atatürk'ün özel hayatını tartışma konusu yapmaktan ve işi hakarete vardırmaktan özel bir zevk duydular.

Atatürk rakı içerdi... Ne vardı bunda, ben de içerim. Atatürk birçok kadın sevmişti, ne vardı bunda, ben de sevdim.

Fakat yobazlara göre bütün bunların korkunç günahlar sayılması bile yeterli değildi, işi, Zübeyde Hanım'a en iğrenç hakaretleri etmeye kadar da götürdüler. Birçok budala, Selanik'ten yola çıkarak 'Atatürk'ün etnik kökenini' bile tartışma konusu edecek kadar saçmaladı. Mütareke döneminde İstanbul basınının atmış olduğu pisliklerin tozunu alıp yeniden piyasaya sürdüler.

Daha başka çamurları, kanun izin vermediği için burada yazamıyorum. Neme lazım, beyinsiz serserinin biri çıkar, zikrettiğim için benim de öyle düşündüğümü sanıp mahkemeye vermeye kalkar. İşin yoksa uğraş dur.

Eşeklik günümüzde şu boyutu kazandı: Birçok laik ahmak, bunları gündeme getirdiğim için 'benim de dincilerin safına geçtiğimi' sanıyor.

Birçok dinci ahmak da 'bizim tarafa geldi' diye seviniyor!

Oysa Atatürk'ü bir tanrı olarak görmekle şeytan olarak görmek arasında hiçbir fark yok, bunların her ikisi de geri kalmış ülkelerin geri kalmış beyinlerine özgü, akıl dışı yanlışlar. Bizde övgü, 'sensin yaratan, sensin olduran, Çankaya var Kabe gerekmez' zırvalığına, yergi de 'gök gözlü Deccal' dangalaklığına varıyor. (Azıcık da gülelim: İsmet de 'Deccal'ın veziri' oluyormuş...)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Tabularla Nereye Kadar? [Tarihsel Atatürk'ü Keşfetmek]

Eski Başbakan Bülent Ecevit'in "Vahdettin hain değildi" demesiyle birlikte ilginç bir tartışma başladı. Bazı tarihçiler Ecevit'i haklı bulduklarını açıklarken, diğerleri onu Atatürk'ü tekzip etmekle suçladılar; çünkü Atatürk 'Nutuk'ta son Osmanlı Padişahı Vahdettin'den 'alçakça önlemler' alan bir 'soysuz' diye söz etmişti.

Vahdettin'in nasıl bir insan olduğu önemli bir tartışma sayılabilir. Ancak meseleyi çok daha önemli hale getiren, tartışmanın Türkiye'deki 'Atatürkçülük algısı' hakkında ortaya çıkardıkları. Ortaya çıkan şu: Bazı kanaat önderleri, Atatürk'e saygı göstermenin, onun her yaptığının ve söylediğinin mutlak doğru olduğuna da inanmayı gerektirdiğini varsayıyor. Bu inanca sahip olmamayı ise, 'ihanet' addediyor.

Eski Trabzon Milletvekili Rahmi Kumaş'ın basına yansıyan sözleri -ki buna benzer yorumlar pek çok gazete köşesinde de yapıldı- tam da bu yaklaşımın ifadesi. Şöyle demiş sayın Kumaş:

"Ecevit, Mustafa Kemal'e karşı çıkma modasına katıldı... Böyle bir ortamda bunu dile getirmek Atatürkçülüğe de ihanettir. Asıl hain Ecevit'tir."

Sayın Kumaş'a göre 'böyle bir ortamda' yani muhtemelen 'birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacımız olan zamanda' eski Başbakan Bülent Ecevit'in çıkıp da Atatürk'ten farklı bir perspektif dile getirmesi, ihanet...

İlginçtir ki 'birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacımız olan zaman' 80 küsur yıldır hiç kesilmeden devam ediyor... Daha da devam edecek gibi. Eski Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel çıkan Vahdettin tartışması üzerine şunları söylemiş: "Daha en az 100 yıl bu büyük Atatürk referansına ihtiyacımız var. Onu sarsmamak lazım." Aslında sayın süleyman Demirel haklı. Gerçekten de Atatürk Türkiye için bir referans ve öyle de kalmalı. Ama şunu düşünmek lazım: Atatürk'ü tartışılmaz bir tabu olarak korumaya çalışmak, bu 'referans'a yarar mı yoksa zarar mı getirir?

Bugüne kadar hep 'tabu' yöntemini seçtik. Cumhuriyet onyıllardır yıldır çocuklarına her sabah 'Ey bugünümüzü sağlayan Ulu Atatürk' diye yemin ettirdi; onu asla şaşmaz ve yanılmaz bir 'Büyük Serdümen' gibi tasvir etti. Bu ve buna benzer telkinler, geçmişin dünyasında 'referans'ı iyice pekiştirmek için gerekli ve yeterliydi belki de.

Cin şişeden çıktı

Ama Türkiye artık eski Türkiye değil. Toplum hızla açılıyor, çoğulculaşıyor, renkleniyor. Türk insanı dünü ve bugünü artık çok çeşitli kaynaklardan okuyor, araştırıyor. Dış dünyayı eskisinden çok daha iyi tanıyor ve oraya bakıp kendisini sorguluyor. Sözgelimi bizdeki gibi ulusal bayram törenlerinin eski Doğu Bloku'nun karakteristik özelliği olduğunu, günümüzde ise artık sadece Kuzey Kore'de düzenlediğini görüyor. 'Milli Şef'le yönetilen, 'kadir-i mutlak devlet' anlayışına sahip bir rejime ne ad verileceğini, uluslararası siyaset literatüründen öğreniyor. Kısacası artık cin şişeden çıkmış durumda. İnsanlara 'öyle ince eleyip sık dokumayın, ne diyorsak inanın işte' di-yemezsiniz. Dolayısıyla Cumhuriyet'in referans'ını, onu tabu olarak korumak suretiyle ayakta tutamazsınız. Eğer 'Öyle yaparsanız, 'resmi söylem'i tekrar eder durursunuz ama giderek daha fazla vatandaşınızın yüzünde alaycı tebessümler görürsünüz.

Çözüm, referans'ın çıtasını gerçeküstü bir düzeyde tutmak yerine, gerçekler dünyasına indirmek. Atatürk'ü, tarih ve insan üstü bir Ulu Varlık olarak tutmak yerine, objektif bir gözle anlamaya çalışmak. Onun Kurtuluş Savaşı'nı yönetip ardından da Türkiye Cumhuriyeti'ni kurup 15 yıl başarıyla yönetmiş olması, zaten olağanüstü büyük bir başarı. Bu başarının yanında eğer hataları da var ise, bunları da oturup konuşabilmemiz gerekiyor.

Peygamberler bile hata yapıyor

'Atatürk'ün hataları' gibi bir kavram şaşırtıcı geliyor, değil mi? Aslında bunun bu kadar şaşırtıcı olması şaşırtmalı bizi. Tevrat ve Kuran gibi kutsal kitaplar bile, peygamberlerin bile hatalarından söz ediyor. İlahi dinlerin peygamberlere dahi vermediği bir 'yanılmazlık' payesini bizim ilk cumhurbaşkanımıza vermiş olmamız, garip değil mi?

Hıristiyanlar ve Hz. İsa

Peygamberlerden söz etmişten, 'tarihsel İsa' tezine de değinelim. Konuyla uzaktan da olsa bir benzerliği var çünkü...

Bilindiği gibi Hıristiyanlığın Hz. İsa'ya atfettiği bir 'Tanrı'nın Oğlu' kavramı var. Buna göre Hz. İsa tüm evrenden önce var olan insan-üstü bir varlık.

19. yüzyıldan beri ise, Batılı tarihçiler, Hıristiyanlık'ın bu 'resmi' görüşünü bir kenara bırakıp, 'tarihsel İsa'yı tanımaya çalışıyorlar. Yani o dönemin kaynaklarına objektif bir gözle bakıp, bu kaynaklar ne gösteriyorsa ona göre bir İsa portresi çizmeye uğraşıyorlar. Ve bu portrede, 'tarihsel İsa', kendisinin peygamber ve Mesih olduğunu ilan etmiş ama insan-üstü olmayan bilge bir İsrailoğlu olarak ortaya çıkıyor.

Atatürk hakkında da aynı bunun gibi iki ayrı portre var. Bir 'Ulu Atatürk', bir de 'tarihsel Atatürk'. 'Ulu Atatürk' gerçekten insan-üstü bir varlık; karanlıklar içindeki ulusunun üzerine bir güneş gibi doğmuş, denizlerden mavi gözleriyle her şeyi görüp kuşatmış, Kurtuluş Savaşı'na başka herkes hıyanet veya gaflet içinde iken tek başına önderlik etmiş, sonra mutlak doğru ilkeler üzerine sonsuza dek yaşayacak bir devlet kurmuş, tüm Türkler ve hatta Türkiye'deki farklı işkolları için ilelebed geçerli olacak nasları belirlemiş, uğruna "Kâbe Arab'ın olsun, bize Çankaya yeter" diye dizeler okunmuş bir şaşmaz-yanılmaz kurtarıcı...

Atatürk'ün zaafları da vardı

'Tarihsel Atatürk' ise bir Osmanlı paşası ve aydını. Kurtuluş Savaşı'na önderlik eden, ama bunun şerefini diğer pek çok 'silah arkadaşı' ile -örneğin Milli Mücadele'ye kendisinden bir adım önce başlayan Kazım Karabekir ile- paylaşan bir komutan. Ülkesini ve milletini çok sevmiş, onları iyiliği için doğru bildiklerini yapmış, ama bunları yaparken kaçınılmaz olarak içinde bulunduğu devrin düşünce kalıplarından (sözgelimi pozitivizmden ve otoriter devlet anlayışından) olumlu/olumsuz etkilenmiş bir lider. Büyük dehası, cesareti, yetenekleri yanında zaafları da olan, nitekim içkiye yenik düşerek hayata gözlerimi yummuş bir insanoğlu...

Tarihsel veriler tartışılmalı

Vahdettin üzerinden yürüyen tartışmada aslında bu iki Atatürk anlayışı çarpışıyor.

Ulu Atatürk'e inananlar, onun her sözünün mutlak doğru olduğuna baştan karar verdikleri için, Vahdettin'e yönelttiği "hain" suçlamasını da, tarinsel verileri dikkate almadan ve kesinlikle tartışmaya gerek duymaksızın, sahipleniyorlar. Tarihsel Atatürk'ü arayanlar ise, onun sonuçta bir siyasetçi olduğunu, her devrimci siyasetçinin 'devr-i sabık' yaratmak isteyeceğini, bunu büyük olasılıkla iyi niyetle yaptığını, ama sonuçta yakın tarihimize 'Atatürk perspektifi' dışında bir bakış açısıyla da bakmak gerektiğini düşünüyorlar.

Tarihsel Atatürk'ü keşfedebilmek Türkiye için çok ama çok gerekli. Sadece doğru tarih bilgisi edinmek için değil, aynı zamanda tam anlamıyla demokratikleşebilmek için de gerekli. Çünkü Türkiye'de daha fazla demokrasi için gereken ne varsa, bunlara 'Ulu Atatürk' referansıyla karşı çıkılıyor. Dini azınlıkların ve dini çoğunluğun özgürlüklerinin genişletilmesi, Kürt kimliğinin özgürce ifade edilebilmesi, Kıbrıs'ta çözümün hedeflenmesi ya da Avrupa Birliği'ne girmek için 'ulusal egemenlikten ödün' verilmesi... Tüm bunlara 'Atatürk devrinde böyle değildi' diye itiraz ediliyor.

Eğer tarihsel Atatürk'ü keşfedebilirsek, diyebileceğiz ki, 'Atatürk devrinde öyleymiş gerçekten, ama devir değişti...'

Ona olan saygı ve sevgimizi sürdürecek, ama onun hiç bilmediği yeni bir dünya artık kendi ayaklarımız üzerinde durup düşünebilmeyi öğreneceğiz. Buna 'olgunlaşmak' deniyor... Ve hiç kimse korkmasın, Türkiye aslında her geçen gün biraz daha olgunlaşıyor...

Yazan: Mustafa Akyol Tarih: July 22, 2005 01:21 PM

http://www.mustafaakyol.org/2005/07/tabularla_nereye_kadar_t arihse.php

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ALPEREN KARDEŞİME       bir önceki yazında said nursiye neler vahyedildi diye yazmışsın evet sana katılıyorum.amma katılıyorum.RİSALEİ NURun ne olduğunu bilmiyor yada bilmek işine gelmiyor.sana RİSALE-İ NURu okumanı tavsiye ediyorum.inanmayabilirsin fakat bir fikrin kitabını okumak ona kapılmak değildir.      ALLAHA EMANET OL.  

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

 Alier yazdi:

  " RİSALEİ NURun ne olduğunu bilmiyor yada bilmek işine gelmiyor.sana RİSALE-İ NURu okumanı tavsiye ediyorum.inanmayabilirsin fakat bir fikrin kitabını okumak ona kapılmak değildir."

  Selam kardeş,biz insanları nasıl olupta salt rabbimizin kitabını okuyup anlamaya yönlendiririz diye uğraşırken,sen said aganın neredeyse bir yılımızı alacak zırvalarına yöneltiyorsun.

    Bıktık artık şu Kurandan alıkoyan kitapları okuma tavsiyelerinden..

   "Atın bu zırvaları çöpe de en az bir yıllık süreçte salt Kuran okumak için kendinizi uzlete çekin artık kardeşim !"deme vaktimiz gelmedimi daha ?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ÖNCELİKLE BU SİTEYE KATILAN ARKADAŞLARI ARAŞTIRIP DOĞRUYU ARADIKLARI VE ÖNLERİNE KONAN HAZIRLA YETİNMEDIKLERİ İÇİN KUTLUYOR FORUMLARIN DAHA KARDEŞÇE BİRBİRİMİZİ KIRMADAN ŞAHIS BAZINDA DEĞİL FİKİR BAZINDA TARTIŞMA OLARAK DEVAMINI TEMENNİ EDİYORUM.BEN ATATURK'UN KİŞİLİĞİNİN DEĞİL BIRAKTIĞI İNKILAPLARIN ,ROL ALDIĞI KURTULUŞ SAVAŞI VE CUMHURIYET ÖNDERLİĞİNİN TARTIŞILMASI TARAFTARIYIM.BUGUN ATATURKUN KİŞİLİĞİ VEYE AİLESİ HAKKINDA ÇİRKIN Bİ  İDDA İSPATLANSA BİLE BU ONUN VATANA OLAN KATKISINI DEĞİŞTIRMEZ ,BİZ ONA ÇOK ŞEY BORÇLYUZ ,KİMSE MÜKEMMEL DEĞİLDİR ODA OLMAYABİLİR AMA BIRAKIN KURTULUŞ SAVAŞINDA OYNADIĞI ROLÜ HALİFELİĞİ KALDIRIP İSLAMI BUYUK BİR BELADAN KURTARMASI CUMHURIYETİ GETIRMESİ BAŞLIBAŞINA BIR MİNNET BORCU.SU AN YABANCILARIN ELINDE SÖMÜRGEDE OLABİLİRDİK.HALİFELİK KALKMASAYDI SU AN İRAN OLABİRDIK VE HANİF MÜSLÜMANLAR OLARAK BU SİTEDE YAZAMAYABİLİRDİK ÖZGÜRCE.CUMHURİYET KURANDAKİ ŞURA SİSTEMİNE UYAR ,HALKIN KENDİ KENDİNİ YÖNETMESİDİR.AMA KURANIN BEYAN ETTİĞİ GİBİ İŞ EHLİ DEĞİLDE ÇIKARCI AZGIN KODAMANLAR DEVLETADAMLIĞINA SOYUNURSA,BİZDE SESSİZ KALIRSAK HANGİ YÖNETİM BİÇİMİ OLURSA OLSUN O ÜLKE KÖTÜYE GİDER.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

  Selam Safbilgi kardeş,

  Hissiyatını anlamaya çalışıyorum ama takdir edemiyorum.Atatürk'ün ölümünden bu kadar yıl geçmiş ama biz hala forever(!) diyoruz.Aslında Engin Ardıç'ın yazısı kabak tadı verdi şu tekadamlık anlayışı üzerineydi ama gelgelelim konu burada bile onun lehinde ve aleyhinde olanlara yeniden dönüştü.

  Bizim yapacak başka işimizmi yok yada kalmadı da hala aynı konular etrafında dönüp duruyoruz?Toplumsal barışı zedeleyen bu anlayışı hala gündemde tutmaya çalışıyoruz?

  Şu an bu kişinin yaptıklarının doğru yada yanlış olması önemli değil.O kendi döneminin şartları gereği yapılması gerekeni yaptı ve hatasıyla sevabıyla gitti.Ama bugün onun adını kullanarak sistemi işletenler yaptıkları yanlışlarla vebal altındadır.

    Ancak onlar bu vebalden kurtulmak için sürekli onun arkasına sığınıyor ve kitleleri de onunla ilgili fanteziler kurmaya,lehte veya aleyhte teoriler üreterek,ortalığı bulandırmaya çalışıyorlar.

   İşte biz hanif müslümanlar bu tuzaklara düşmek yerine,Atatürkü işin içine asla katmadan şu an yapılanları değerlendirip varolan bütün kurum ve kişileri ona bağlılığı ile değil,insani değerlere ve yaptıklarının ahlaka uyup uymadığıyla değerlendirelim.Kısaca hep birlikte düşün atatürkün yakasından diyelim vesselam.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

 Abdulah yazdı:

  "Anlaşılan oki dokunulmazlığı olan heykelleri tartışamıyorsunuz."

  Hep sizin gibiler yüzünden değilmi bu heykellerin bu kadar uzun ömürlü olması?Siz uydurduğunuz binbir türlü iftiralarla adamın hakkında olmadık şeyleri yazıp karaladınız ve saidin dindar deMOKrat (!)dediği adam da tuttu dokunulmazlık yasası çıkardı,sanki danışıklı dövüş gibi.

  Abdulah yazdı:

  "Allahım cevşen konusunda said nursi yalancıysa cehenneme at.

ben yalancıysam beni hemen öldür ve cezalandır de.

görelim cesaretini..."

   Allahım bu duayı kabul etme.Haşa Rabbimin gücünü sınamak gibi bir derdim yok vesselam.