Bu sanki Borges'ten bir öykü! O Borges ölümden korkar miydi?
   Hayir. Tipki babam gibi, ruh ve beden olarak tümüyle ölecegimi umuyorum. Tanidigim inanan kisilerin çogu saskin durumdalar. Bazilari cennete gitmeyi umuyor, bazilari da cehennemden korkuyorlar. Buna karsilik, benim gibi bir bilinemezci, bütün bu masallara inanmayan biri, ödüle de cezaya da layik olmadigina inanir. Bana beklemekten baska bir sey kalmiyor.

   Teolojik kavgalara hâlâ ilgi duyuyor musunuz? Kilise Babalari'ndan bu yana yeni bir sey yok fazla.
   Simdilerde teoloji bir yana birakilmis durumda, ama o, tipki korku romanlari gibi tükenmez bir seydir! Üstelik ne türlü bir küfür: sanki adi bir cani söz konusuymuscasina Tanri'nin arayisi içindesinizdir. Bize Tanri'nin kâdir-i mutlak oldugu ve iyilikle dolup tastigi söylenir, ama bir sivrisinek viziltisi bile bundan süphe etmek için yeterlidir.

   Yoksa Tanri mi? Ikilikçi demeyelim ama, bilinemezci oldugunuz görülüyor. Bu da yine babanizin etkisi mi, yoksa dinî bir egitim aldiniz mi?
   Herkes gibi bir dinî egitim aldim. Ama uzun sürmedi. Eski Yunanlari okurken, pek çok tanrilar bulundugunu çabucak fark ettim. Neden bir tane olsun? Ve o neden iyi olmak zorunda olsun? Onun yasamimdan sorumlu olmasini asla bagislayamazdim. Ve bu din nasil bir dindir, bankalari, polisi ve gizli servisleriyle Vatikan mi? Isa, "Benim kralligim bu dünyada degildir" demisti. Babam, bu dünyada her seyin, Teslis'in bile mümkün oldugunu söylerdi. Bu teolojik ucubeye nasil inanirsiniz? Teoloji, fantastik edebiyattan bile daha gariptir: tek bir tanrida üç varlik ve aralarinda bir de güvercin... Wells'in ya da Kafka'nin karabasanlarinin da ötesindeyiz. Buna karsilik, Kutsal Kitap'a hayranimdir. Tek bir kitapta farkli yazarlarin dört ayri metnini birlestirmek ve bunlari Kutsal Ruh'a atfetmek! Sonuç olarak, örnegin... atalarimdan biri gibi Metodist olabilirdim, ama Katolik degil. Ülkemdeki katolikler, benim hoslanmadigim bir türe aitler.